I rzekł Bogowie: Niech będą światła na rozpostarciu niebieskim, ku rozdzielaniu dnia od nocy, a niech będą na znaki, i pewne czasy, i dni, i lata.

 I rzekł Bogowie: Niech rozmnożą wody roje duszy żywej; a ptactwo niech lata nad ziemią, pod rozpostarciem [firmamentem] niebios.

Roku sześćsetnego wieku Noego, miesiąca wtórego, siedemnastego dnia tegoż miesiąca, w tenże dzieó przerwały się wszystkie źródła przepaści wielkiej, i okna niebieskie otworzyły się.

I padał deszcz na ziemię, czterdzieści dni i czterdzieści nocy.

Rozciągnął północy nad miejscem próżnem, a ziemię zawiesił na niczem.

Zawiązuje wody na obłokach swoich, a nie rwie się obłok pod nimi.

Duchem swym niebiosa przyozdobił, a ręka jego stworzyła węża skrętnego.

Także dla pokropienia ziemi obciąża obłok, i rozpędza chmurę światłem swojem.

Izażeś z nim rozpościerał niebiosa, które są trwałe, a zwierciadłu odlewanemu podobne?

Izaliś przyszedł do skarbów śniegów? aby skarby gradu widzałeśli?

Którąż się drogą dzieli światłość, i gdzie się rozchodzi wiatr wschodni po ziemi?

Aby szedł deszcz na ziemię, w której nikt nie mieszka, i na pustynię, gdzie niemasz człowieka;

(Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy.)

Słowem Paóskiem są niebiosa uczynione, a Duchem ust jego wszystko wojsko ich.

Albowiem on rzekł, i stało się; on rozkazał, a stanęło.

Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.

Który mądrze niebiosa uczynił; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

Który rozciągnął ziemię na wodach; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

Chwalcie go niebiosa nad niebiosami, i wody, które są nad niebem.

Allelu JA. Chwalcie Boga w świątyni Jego; chwalcie Go na przestrzeni mocy Jego.

Gdy się napełniają obłoki, deszcz na ziemię wypuszcają; a gdy upada drzewo na południe, albo na północy, na któremkolwiek miejscu upadnie to drzewo, tam zostanie.

Ale Pan jest Bóg prawy, jest Bóg żywy, i król wieczny; przed jego zapalczywością ziemia drży, a narody nie mogą znieść rozgniewania jego.

Ale on uczynił ziemię mocą swą; on utwierdził okrąg świata mądrością swoją, i roztropnością swoją rozciągnął niebiosa.

Gdy on wydaje głos, szum wód bywa na niebie, i to sposabia, aby występowały pary z krajów ziemi; błyskawice z deszczem przywodzi, a wywodzi wiatry z skarbów swoich.

Onci to jest, który uczynił ziemię mocą swoją, który utwierdził okrąg świata mądrością swoją, i roztropnością swoją rozpostarł niebiosa;

Brzemię słowa Paóskiego nad Izraelem. Tak mówi Pan, który rozpostarł niebiosa, a ugruntował ziemię, który tworzy ducha człowieczego we wnętrznościach jego: