Wiedzcież, żeć Pan jest Bogiem; on uczynił nas, a nie my samych siebie, abyśmy byli ludem jego, i owcami pastwiska jego.

 Będę Cię sławił, ponieważ przejmująco [strasznie] mnie wyodrębniłeś i niedościgłe (są) dzieła Twoje. Moja dusz [osoba] zna je bardzo (dobrze). 

 Nie ukryła się żadna kość moja przed tobą, chociaż byłem uczyniony w ukryciu, i misternie złożony w niższych regionach [ziemi].

Nie gniewaj się, Panie! tak bardzo, a nie na wieki pomnij nieprawości naszej: oto wejrzyj proszę, myśmy wszyscy ludem twoim.

W pocie oblicza twego będziesz pożywał chleba, aż się nawrócisz do ziemi, gdyżeś z niej wzięty; boś proch, i w proch się obrócisz.

 Wypuścił go JHWH Bogowie z ogrodu Eden, aby uprawiał ziemie, z której był wzięty.

Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

Oto ja według słów twoich odpowiem ci za Boga, chociażem ja też z błota utworzony.

Onci zaiste zna, cośmy za ulepienie, pamięta, żeśmy prochem.

Czas rozdzierania, i czas zszywania; czas milczenia, i czas mówienia;

Wszystko to idzie na jedno miejsce; a wszystko jest z prochu, i wszystko się zaś w proch obraca.

I wróci się proch do ziemi, jako przedtem był, a duch wróci się do Boga, który go dał.

Nie gniewaj się, Panie! tak bardzo, a nie na wieki pomnij nieprawości naszej: oto wejrzyj proszę, myśmy wszyscy ludem twoim.

 O człowieku! Naprawdę! Kim ty jesteś, by sprzeciwiać się Bogu? Czy powie uformowane temu co (je) uformował: Dlaczego mnie uczyniłeś takim? 

 Pierwszy człowiek z ziemi, ziemski; drugi człowiek {Pan} z nieba. 

 Mamy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby nadmiar [bogactwo] mocy był Boga, a nie z nas.

 Wiemy bowiem, że jeśli ziemskie nasze mieszkanie, (ten) namiot zburzony (będzie), (to) budowlę od Boga mamy. Dom nie rękoma zrobiony, eonowy [wieczny] w niebiosach. 

 Ponieważ wszystko podtrzymuje [kręci się w kółko] oddech i tchnienie [duch] Boga [Bogów] (w) nozdrzach, 

 Tchnienie [duch] Boga stworzyło (mnie), oddech Wszechwładcy ożywił (mnie). 

 Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźcie Tchnienie Święte!

i nie odbiera posługi z rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował, bo sam daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko.

 Wszystko, co oddech tchnienia [ducha] żywego (miało w) nozdrzach, wszystko, co na suchej ziemi (było), pomarło.

A któż wie, że duch synów ludzkich wstępuje w górę? a duch bydlęcy, że zstępuje pod ziemię?

Przestaócież ufać w człowieku, którego dech jest w nozdrzach jego; bo za cóż on ma być poczytany?

Lecz oni upadli na oblicza swe i rzekli: O Boże, Boże Duchów, i wszelkiego ciała! człowiek jeden zgrzeszył, a na wszystekże lud gniewać się będziesz?

Niech opatrzy Pan, Bóg duchów wszelkiego ciała, mężem godnym to zgromadzenie;

Dusza ludzka jest pochodnią Paóską, która doświadcza wszystkich skrytości wnętrznych.

Brzemię słowa Paóskiego nad Izraelem. Tak mówi Pan, który rozpostarł niebiosa, a ugruntował ziemię, który tworzy ducha człowieczego we wnętrznościach jego:

 Tak też napisane: Stał [zaistniał] (się) pierwszy człowiek Adam w duszy żyjącej, (a) ostatni Adam w tchnieniu [duchu] ożywiającym. 

 Ponadto, jeśli nasi ziemscy ojcowie pouczali nas, a (my ich) szanowaliśmy, to czy nie tym bardziej poddamy się Ojcu tchnień [duchów] — a będziemy żyć?