Tedy dano znać Dawidowi, mówiąc: Achitofel jest z tymi, którzy się zbuntowali z Absalomem. I rzekł Dawid: O Panie, proszę, obróć w głupstwo radę Achitofelowę.

Rzekł potem Absalom do Achitofela: Radźcież, co mam czynić?

Przetoż rozbili Absalomowi namiot na dachu. I szedł Absalom do założnic ojca swego przed oczyma wszystkiego Izraela.

Tedy rzekł Absalom i wszyscy mężowie Izraelscy: Lepsza jest rada Chusajego Arachity, niż rada Achitofelowa. Albowiem Pan był postanowił, aby rozerwana była rada Achitofelowa, która była dobra, a tak aby przywiódł Pan złe na Absaloma.

Tedy Achitofel widząc, iż się nie stało podług rady jego, osiodłał osła, a wstawszy jechał do domu swego, do miasta swego, a rozprawiwszy dom swój, powiesił się, i umarł, a pogrzebion jest w grobie ojca swego.

Mówiąc: Pomsta się naó za niezbożność wylała, a iż się położył, więcej nie wstanie.

Ciężkości są w pośrodku jego, a nie ustępuje z ulic jego chytrość i zdrada.

Ale ty, człowiecze mnie równy, wodzu mój, i znajomy mój.

 Nie wierz [wspieraj, powierzaj, zaręczaj] bliźniemu [towarzyszowi, koledze], nie ufaj [polegaj] przyjacielowi [wodzowi]; (przed tą, która) leży na łonie twoim, strzeż drzwi ust.

Bo syn lekce waży ojca, a córka powstaje przeciwko matce swej, synowa przeciwko świekrze swej, a nieprzyjaciele każdego są domownicy jego.

Nie mówię o was wszystkich. Ja wiem, których wybrałem; lecz [potrzeba], aby się wypełniło Pismo: Kto ze Mną spożywa chleb, ten podniósł na Mnie swoją piętę. 

I Gosen, i Holon, i Gilo, miast jedenaście, i wsi ich;

I rzekł Balaam do Balaka: Zbuduj mi tu siedem ołtarzów, a nagotuj mi tu siedem cielców, i siedem baranów;

I zawiódł go na pole Sofim, na wierzch góry Fazga, i zbudował siedem ołtarzów, i ofiarował cielca i barana na każdym ołtarzu.

I uczynił Balak, jako mu rozkazał Balaam, i ofiarował cielca i barana na każdym ołtarzu.

A napisała on list w ten sposób: Zapowiedźcie post, a posadźcie Nabota między przedniejszymi z ludu;

Zapowiedzieli post, i posadzili Nabota między przedniejszymi z ludu.

Lecz niezbożnemu rzekł Bóg: Cóżci do tego, że opowiadasz ustawy moje, a bieżesz przymierze moje w usta twoje?

Widziszli złodzieja, bieżysz z nim, a z cudzołożnikami masz skład twój.

Zasiadłszy mówisz przeciwko bratu twemu, a lżysz syna matki twojej.

Ofiara niepobożnych jest obrzydliwością, a dopieroż gdyby ją w grzechu ofiarował.

Słuchajcie słowa Paóskiego, książęta Sodemscy! przyjmujcie w uszy zakon Boga naszego, ludzie Gomorscy!

Gdy przychodzicie, abyście się okazywali przed twarzą moją, któż tego żądał z rąk waszych, abyście deptali sieni moje?

Nowych miesięcy waszych, i uroczystych świąt waszych nienawidzi dusza moja; stały mi się ciężarem; upracowałem się nosząc je.

Obmyjcie się, czyści bądźcie! Usuńcie zło uczynków waszych sprzed moich oczu! Przestańcie czynić zło!

 Utrzymują, że znają Boga, lecz swoimi uczynkami zapierają się Go — są obrzydliwi, nieposłuszni i niezdolni do żadnego dobrego dzieła. 

(Psalm Dawidowy, gdy uciekał przed Absalomem, synem swoim.)

Panie, jako się namnożyło nieprzyjaciół moich! wiele ich powstaje przeciwko mnie.

Sądź mię, o Boże! a ujmij się o sprawę moję; od narodu niemiłosiernego, i od człowieka zdradliwego i niezbożnego wyrwij mię;

Boś ty jest Bóg siły mojej. Przeczżeś mię odrzucił? a przecz smutno chodzę dla uciśnienia od nieprzyjaciela?