Posłał też Absalom po Achitofela Giloniczyka, radcę Dawidowego, aby przyszedł z miasta swego Gilo, gdy miał sprawować ofiary. I stało się sprzysiężenie wielkie, a lud się schodził, i przybywało go Absalomowi.

(Psalm Dawidowy, gdy uciekał przed Absalomem, synem swoim.)

Mówiąc: Pomsta się naó za niezbożność wylała, a iż się położył, więcej nie wstanie.

Ciężkości są w pośrodku jego, a nie ustępuje z ulic jego chytrość i zdrada.

Ale ty, człowiecze mnie równy, wodzu mój, i znajomy mój.

Wtedy jeden z Dwunastu, imieniem Juda Iskariota, udał się do arcykapłanów

i rzekł: «Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam». A oni wyznaczyli mu trzydzieści srebrników.

Nie mówię o was wszystkich. Ja wiem, których wybrałem; lecz [potrzeba], aby się wypełniło Pismo: Kto ze Mną spożywa chleb, ten podniósł na Mnie swoją piętę. 

Którzyśmy się z sobą mile w tajności naradzali, i do domu Bożego społecznie chadzali.

A słowy jadowitemi ogarnęli mię, walcząc przeciwko mnie bez wszekiej przyczyny.

A rada Achitofelowa, którą dawał, była na on czas w takiej wadze, jakoby się kto radził Boga. Takować była wszelka rada Achitofelowa, jako u Dawida, tak u Absaloma.

Tedy rzekł Absalom i wszyscy mężowie Izraelscy: Lepsza jest rada Chusajego Arachity, niż rada Achitofelowa. Albowiem Pan był postanowił, aby rozerwana była rada Achitofelowa, która była dobra, a tak aby przywiódł Pan złe na Absaloma.

Tedy Achitofel widząc, iż się nie stało podług rady jego, osiodłał osła, a wstawszy jechał do domu swego, do miasta swego, a rozprawiwszy dom swój, powiesił się, i umarł, a pogrzebion jest w grobie ojca swego.

Który w niwecz obraca myśli chytrych, tak, iż ręce ich nie sprawią nic skutecznego;

U niego jest moc i mądrość. Jego jest błądzący, i w błąd zawodzący.

On pas królów rozwiązuje, i znowu przepasuje pasem biodra ich.

Odejmuje usta krasomówcom, a rozsądek starym odbiera.

I zniszczony będzie duch w Egipczanach, a radę ich w niwecz obrócę; i będą się radzić bałwanów i wieszczków, i czarowników, i wróżków swoich.

Zaisteć zgłupieli książęta Soaóscy, mądrych radców Faraonowych rada zgłupiała. Jakoż rzeczecie do Faraona: Jam jest syn mądrych, a syn królów starodawnych?

Zgłupieli książęta Soaóscy, zwiedzieni są książęta Nofscy; zwiedli Egipt przedniejsi w pokoleniu jego.

I nie będzie żadna sprawa w Egipcie, którąby uczynić miała głowa albo ogon, GałąË™ albo sitowie

I będzie ziemia Judzka Egiptowi na postrach; każdy, kto wspomni na nią, będzie się lękał dla rady Pana zastępów, którą postanowił o nim.

Dnia onego stanie ołtarz Paóski w pośród ziemi Egipskiej, a słup wystawiony będzie Panu przy granicy jego.

I będzie Pan w Egipcie poznany, bo poznają Pana Egipczanie dnia onego, a będą go czcić ofiarami i darami, i poślubią śluby Panu, a wypełnią je.

Dnia onego będzie gościniec z Egiptu do Assyryi, i będą chodzić Assyryjczycy do Egiptu, a Egipczanie do Assyryi, i będą służyć Panu Egipczanie z Assyryjczykami.

Albowiem będzie im błogosławił Pan zastępów, mówiąc: Błogosławiony lud mój Egipski, a sprawą rąk moich Assyryjczykowie a Izrael dziedzictwo moje.

Jakoż mówicie: Myśmy mądrzy, a zakon Paóski jest przy nas? zaprawdę, oto daremnie pióro pisarz czyni; daremnie są w zakonie biegłymi.

Kogoż zawstydzili ci mędrcy? Którzyż są przestraszeni i pojmani? Oto słowo Paóskie odrzucają; cóż to tedy za mądrość ich?

Gdzież jest mądry? Gdzież jest uczony w Piśmie? Gdzież badacz eonu tego? Czyż w głupstwo nie obrócił Bóg mądrości świata tego?

Niech nikt samego siebie nie zwodzi; jeśli u was ktoś siebie uważa za mądrego w tym eonie, niech się stanie głupim, aby się stał mądrym.

I jeszcze: Pan zna myśli mądrych, że są marnością.

 Nie jest taka mądrość z góry schodząca, ale ziemska, zmysłowa, demoniczna.