I mówiła do nich Maryja: Śpiewajcie Panu, albowiem możnie wywyższon jest; konia i jezdnego jego wrzucił do morza.

Przedniejsi mówię z Lewitów byli Hasabijasz, Serebijasz, i Jesua, syn Kadmielowy, i bracia ich przeciwko nim, ku chwaleniu i wysławianiu Boga według rozkazania Dawida, męża Bożego, straż przeciwko straży.

Potem stanęły one dwa hufy chwalących w domu Bożym, i ja i połowa przełożonych ze mną.

Podnieścież, o bramy! wierzchy wasze; podnieście się, wy bramy wieczne! aby wszedł król chwały!

Podnieścież, o bramy! wierzchy wasze; podnieście się, wy bramy wieczne! aby wszedł król chwały.

I wołał jeden do drugiego, mówiąc: Święty, święty, święty, Pan zastępów; pełna jest wszystka ziemia chwały jego.

Wysłwiajcie Pana; albowiem dobry, bo na wieki trwa miłosierdzie jego.

A z nimi Hemana i Jedytuna, i innych na to obranych, którzy byli z imienia mianowani, aby chwalili Pana, przeto iż na wieki trwa miłosierdzie jego.

I wszyscy synowie Izraelscy, widząc, gdy zstępował ogieó, i chwała Paóska na dom, upadli twarzą swą na ziemię, na tło, a kłaniając się chwalili Pana, że dobry, że na wieki miłosierdzie jego.

Ale miłosierdzie Paóskie od wieków aż na wieki nad tymi, którzy się go boją, a sprawiedliwość jego nad synami synów,

Halleluja. Wysławiajcie Pana; albowiem dobry, albowiem na wieki miłosierdzie jego.

Wysławiajcie Pana: albowiem dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

Chwalcież Pana, albowiem to Pan dobry; śpiewajcież imieniowi jego, boć jest wdzięczne.

Wysławiajcież Pana, albowiem jest dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

Wysławiajcież Pana nad panami; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

Który mądrze niebiosa uczynił; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

Który uczynił światła wielkie; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

Miesiąc i gwiazdy, aby panowały w nocy; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

Który wywiódł Izraela z pośrodku ich; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

Który rozdzielił morze Czerwone na rozdziały; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

I wrzucił Faraona z wojskiem jego w morze Czerwone; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

Który poraził królów wielkich; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

Sehona; króla Amorejskiego; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

I dał ziemię ich w dziedzictwo; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

Który w uniżeniu naszem pamięta na nas; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

Który daje pokarm wszelkiemu ciału; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

Chwalebna pieśó Dawidowa. Wywyższać cię będę, Boże mój, królu mój! i błogosławić będę imieniowi twemu na wieki wieków.

Pan wielki jest i bardzo chwalebny, a wielkość jego nie może być dościgniona.

Ozdobę chwały wielmożności twojej, i dziwne twe sprawy wysławiać będę.

Pamięć obfitej dobroci twojej wysławiać, o sprawiedliwości twojej śpiewać będą, mówiąc:

Dobryć jest Pan wszystkim, a miłosierdzie jego nad wszystkiem sprawami jego.

Sławę królestwa twego niech opowiadają, a o możności twojej niech rozmawiają;

Słyszany, mówię, będzie głos radości, i głos wesela, głos oblubieóca, i głos oblubienicy, głos mówiących: Wysławiajcie Pana zastępów; albowiem dobry jest Pan, albowiem na wieki miłosierdzie jego; i głos przynoszący ofiarę chwały do domu Paóskiego, gdyż przywrócę pojmanych z tej ziemi, jako na początku, mówi Pan.

a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia dla tych, co się Go boją. 

A gdy przewłocznie trąbić będą w trąby z rogów baranich, skoro usłyszycie głos trąby, wszystek lud uczyni okrzyk bardzo wielki, i upadnie mur miasta na miejscu swem, i wnijdzie lud do miasta, każdy przeciw miejscu, gdzie stał.

A ludowi przykazał Jozue, mówiąc: Nie będziecie wołać, ani będzie słyszan głos wasz, ani wynijdzie z ust waszych słowo, aż do dnia, którego wam rzekę: Wołajcie; i uczynicie okrzyk.

I stało się, gdy siódmy raz obchodzili, a kapłani trąbili w trąby, rzekł Jozue do ludu: Krzyczcież teraz; albowiem Pan podał wam miasto.

(Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego pieśó.)

Obrał nam za dziedzictwo nasze chwałę Jakóba, którego umiłował. Sela.

Wykrzykaj a śpiewaj, obywatelko Syoóska! albowiem wielki jest w pośrodku ciebie Święty Izraelski.

Śpiewajcie niebiosa, bo to Pan uczynił; wykrzykajcie niskości ziemi, zabrzmijcie chwałę góry, las, i wszystkie drzewa w nim; albowiem Pan odkupił Jakóba, a w Izraelu sławnym się uczynił.

Wesel się bardzo, córko Syoóska! wykrzykaj, córko Jeruzalemska! Oto król twój przyjdzie tobie sprawiedliwy i zbawiciel ubogi i siedzący na ośle, to jest, na oślęciu, źrebiątku oślicy.

Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

 I uniósł mnie w zachwyceniu na górę wielką i wyniosłą, i ukazał mi Miasto Święte - Jeruszalem, zstępujące z nieba od Boga, 

Miało ono mur wielki a wysoki, miało dwanaście bram, a na bramach - dwunastu posłańców(aniołów) i wypisane imiona, które są imionami dwunastu pokoleń synów Iszraela. 

A mur Miasta ma dwanaście warstw fundamentu, a na nich dwanaście imion dwunastu Wysłanników(Apostołów) Baranka.