Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.

Lecz oni, gdym ja chorował, weselili się, i zbierali się; zbierali się przeciwko mnie, jakoby byli dla mnie utrapieni, czegom ja nie spostrzegł; szczypali mię, a nie milczeli.

Z obłudnikami, z naśmiewcami, z pochlebcami zgrzytali na mię zębami swemi.

Podałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są około nas.

Gdym wziął na się wór miasto szaty, byłem u nich przypowieścią.

Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzieó.

Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.