Nie wróci się więcej do domu swego, ani go więcej pozna miejsce jego.

Oko, które go widziało, nie ogląda go więcej, i nie ujrzy go więcej miejsce jego.

Po małej chwili alić niemasz niezbożnika; spojrzyszli na miejsce jego, alić go już niemasz.

Ale przeminął, a oto go nie było; szukałem go, alem go znaleść nie mógł.

Zprawdęś ich na miejscach śliskich postawił, a podajesz ich na spustoszenie.

Oto jakoć przychodzą na spustoszenie! niemal w okamgnieniu niszczeją i giną od strachu.

Człowiek bydlęcy nie zna, a głupi nie zrozumiewa tego,