Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?

Wysłuchajże modlitwę moję, Panie! a wołanie moje przyjmij w uszy swoje, nie milcz na łzy moje; bomci ja przychodniem u ciebie, i komornikiem, jako wszyscy ojcowie moi.

Spuściłeś mię w dół najgłębszy, do najciemniejszego i najgłębszego miejsca.

Przeczże, o Panie! odrzucasz duszę moję, a zakrywasz oblicze twoje przedemną?

Powstał przeciwko mnie srogi gniew twój, a strachy twoje wytraciły mię.

Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzieó.

I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.

Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?

Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.

Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.

 Wprawdzie żadne (surowe) pouczenie w chwili, gdy (nas) dosięga, nie sprawia (nam) radości, lecz łączy się z bólem, później jednak tym, którzy dzięki niemu są wyćwiczeni, przynosi (pełen) pokoju owoc sprawiedliwości.