Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.

Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.

Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.

On przejawia moc ramienia swego, rozprasza pyszniących się zamysłami serc swoich.

Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia. 

 Albowiem lepszy (jest) dzień w zagrodzie [dziedziniec] Twojej, niż (gdzie indziej) tysiąc. Wolę stać w progu domu Boga mojego, niż mieszkać w namiotach [domach] zła [niegodziwości].

 Wszystkiego bowiem tego narody [poganie] szukają. Wie bowiem Ojciec wasz niebiański [w niebie, z nieba], że potrzebujecie tego [to] wszystkiego [wszystko].