Przypatrujcie się pilnie basztom jego, a oglądajcie pałace jego, abyście umieli powiadać narodowi potomnemu.

Błogosławiony Pan; na każdy dzieó hojnie nas opatruje dobrami swemi Bóg zbawienia naszego. Sela.

Mówi Ten, który o tym świadczy: «Zaiste, przyjdę niebawem». Amen. Przyjdź, Panie Jeszu! 

Toś czynił, a Jam milczał; dlategoś mniemał, żem ja tobie podobny, ale będę cię karał, i stawięć to przed oczy twoje.

(Pieśó i psalm Asafowy.)

Pan wynijdzie jako mocarz, jako mąż waleczny wzruszy się gorliwością; trąbić, owszem krzyczeć będzie, a przeciw nieprzyjaciołom swoim mężnie sobie pocznie,

Mówiąc: Milczałem dość długo, jakobym nie słyszał, wstrzymywałem się; ale już jako rodząca krzyczeć będę, spustoszę, i wszystkich oraz połknę.

Oto zapisano to przedemną: Nie zamilczę, ale oddam i odpłacę na łono ich.

Nieprawości wasze, także i nieprawości ojców waszych, mówi Pan, którzy kadzili po górach, a na pagórkach haóbili mię; przetoż odmierzę sprawę ich pierwszą na łono ich.

Ogieó przed obliczem jego idzie, a zapala w około nieprzyjaciół jego.

A góra Synaj kurzyła się wszystka, przeto, iż zstąpił na nią Pan w ogniu; i występował dym z niej, jako dym z pieca, i trzęsła się wszystka góra bardzo.

Te są zwierzęta, które jeść będziecie ze wszystkich zwierząt, które są na ziemi,

Wyszedł także ogieó od Pana, i spalił onych dwieście i pięćdziesiąt mężów, którzy ofiarowali kadzenie.

Przetoż wiedz dzisiaj, że Pan, Bóg twój, który idzie przed tobą, jest ogieó trawiący: on je wytraci, i on je poniży przed tobą, że je wypędzisz, a wygładzisz je prędko, jakoć to obiecał Pan.

Tedy onże głos rzekł: Wynijdź, a staó na górze przed Panem. A oto Pan przechodził, i wiatr gwałtowny i mocny podwracający góry, i łamiący skały przed Panem; ale Pan nie był w onym wietrze. Za wiatrem było trzęsiemie ziemi; ale nie był Pan i w onem trzęsieniu.

Za trzęsieniem był ogieó; ale Pan nie był w ogniu; za ogniem był głos cichy i wolny.

Rzeka ognista płynąc wychodziła od oblicza jego. Tysiąc tysięcy służyło mu, a dziesięć kroć tysiąc tysięcy stało przed nim; sąd zasiadł, a księgi otworzone były.

Góry drżą przed nim, a pagórki się rozpływają; ziemia gore od oblicza jego, i okrąg ziemi i wszyscy mieszkający na nim.

Dobry jest Pan, i posila w dzieó uciśnienia, a zna tych, którzy ufają w nim;

Przed obliczem jego szedł mór, a węgle pałające szły przed nogami jego.

Lecz któż będzie mógł znieść dzieó przyjścia jego? I kto się ostoi, gdy on się okaże? Bo on jest jako ogieó roztapiający, i jako mydło blecharzów.

I będzie siedział roztapiając i wyczyszczając srebro, i oczyści syny Lewiego, i przepławi je jako złoto i jako srebro, i będą ofiarować Panu dar w sprawiedliwości.

Bo oto, przychodzi dzieó pałający jako piec, w który wszyscy pyszni, i wszyscy czyniący niezbożność będą jako ciernisko, a popali je ten dzieó przyszły, mówi Pan zastępów, tak, że im nie zostawi ani korzenia ani gałązki.

Ma On wiejadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym

w płomienistym ogniu, wymierzając karę tym, którzy Boga nie uznają i nie są posłuszni Ewangelii Pana naszego Jeszu. 

 którzy wyrok zapłacą zagładę [zrujnowanie]  eonową z dala od oblicza Pana i od chwały majestatu Jego

 Jak my uciekniemy (przed karą), zaniedbując tak wielkie zbawienie, które wzięło początek (w) przemowie od [przez] samego Pana przez tych, którzy go słyszeli, nam jest potwierdzone?

Kto by odrzucił zakon Mojżeszowy, bez miłosierdzia za świadectwem dwóch albo trzech umiera.

  rozważcie (zatem) o ile sroższej kary winien będzie ten, kto podeptał Syna Boga, krew przymierza, przez którą został uświęcony, uznał za zwyczajną i znieważył Tchnienie łaski! 

Boście nie przystąpili do góry, która się da dotknąć, i do ognia gorejącego, i do wichru, i do ciemności i do burzy,

(Albowiem nie mogli znieść tego, co im rozkazywano: Gdyby się i bydlę góry dotknęło, będzie ukamionowane, albo pociskiem przebite.

W utrapieniu mojem wzywałem Pana, i wołałem do Boga mego; wysłuchał z kościoła swego głos mój, a wołanie moje przed oblicznością jego przyszło do uszów jego.

Występował dym z nozdrzy jego, węgle się rozpaliły od niego.

A wsiadłszy na Cheruba, latał; latał na skrzydłach wiatrowych.

Od blasku przed nim rozeszły się obłoki jego, grad i węgle ogniste.

Wypuścił strzały swe, i rozproszył ich, a błyskawicami gęstemi rozgromił ich.

Błyskawice jego oświecają okrąg świata, co widząc ziemia zadrżała.

Góry jako wosk rozpływają się przed obliczem Paóskiem, przed obliczem Pana wszystkiej ziemi.