Wiele ich mówią o duszy mojej: Niemać ten ratunku od Boga. Sela.

(Przedniejszemu śpiewakowi pieśó Dawida, sługi Paóskiego, który mówił do Pana słowa tej pieśni onego dnia, gdy go Pan wyrwał z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego, i z ręki Saulowej; i rzekł:)

Rozmiłuję się ciebie, Panie, mocy moja!

 Albowiem lepszy (jest) dzień w zagrodzie [dziedziniec] Twojej, niż (gdzie indziej) tysiąc. Wolę stać w progu domu Boga mojego, niż mieszkać w namiotach [domach] zła [niegodziwości].

Boś ty jest chwałą mocy ich, a za wolą twoją wywyższy się róg nasz.

Po tem wszystkiem stało się słowo Paóskie do Abrama w widzeniu, mówiąc: Nie bój się Abramie, jam tarczą twoją, i nagrodą twoją obfitą wielce.

Możne będzie na ziemi nasienie jego; rodzina szczerych błogosławiona będzie.

Dobrze czyó, Panie! dobrym, i tym, którzy są uprzejmego serca.

Jeźli będziesz czystym i szczerym; tedyć pewnie ocuci dla ciebie, i spokojne uczyni mieszkanie sprawiedliwości twojej.

Albowiem cnotliwi będą mieszkali na ziemi, a szczerzy trwać będą na niej;

Obrzydliwością są Panu przewrotni sercem; ale mu się podobają, którzy żyją bez zmazy.

Kto chodzi w uprzejmości, zachowany będzie; ale przewrotny na drogach swoich oraz upadnie.