Weseli (się) człowiek [mężczyzna] odpowiedzią ust swoich, słowem [wypowiedzią] (w) czasie, jak dobrem!

Pocałują wargi tego, co mówi słowa prawdziwe.

Starał się kaznodzieja, jakoby znalazł powieści wdzięczne, i napisał, co jest dobrego, i słowa prawdziwe.

Panujący Pan dał mi język umiejętny, abym umiał czasu przygodnego mówić słowo upracowanemu. Budzi mię na każdy zaranek, pobudza uszy moje, abym słuchał tak jako uczący się pilnie.