Któż uczynił rozmierzenie jej? powiedz, jeżli wiesz; albo kto sznur nad nią rozciągnął?

 Gdy wspólnie śpiewały gwiazdy poranne, a weselili się wszyscy synowie Bogowie [bogów].

Gdym położył obłok za szatę jego, a ciemność za pieluchy jego;

I rzekłem: Aż dotąd wychodzić będziesz, a dalej nie postąpisz, a tu położysz nadęte wały twoje.

Aby ogarnęła koóczyny ziemi, a iżby byli z niej wyrzuceni niepobożni.

I aby była zawściągniona od niepobożnych światłość ich, a ramię wysokie było pokruszone.

Azaż odkryte są tobie bramy śmierci? bramy cienia śmierci widziałżeś?

Gdzież jest ta droga do miejsca światłości? a ciemności gdzie mają miejsce swoje?

Wiedziałżeś na on czas, żeś się miał urodzić? i liczba dni twoich jak wielka być miała?

Które zatrzymywam na czas ucisku, na dzieó bitwy i wojny.

Któż rozdzielił stok powodziom? a drogę błyskawicy gromów?

Aby nasycił miejsce puste i niepłodne, a wywiódł z niego zieloną trawę.

Z czyjegoż żywota wychodzi mróz? a szron niebieski któż płodzi?

Możeszże związać jasne gwiazdy Bab? albo związek Oryjona rozerwać?

I znaszże porządek nieba? a możeszże rozrządzić panowanie jego na ziemi?

Izali możesz wypuścić błyskawice, aby przyszły, i rzekłyć: Otośmy?

Któż obrachował niebiosa mądrością swoją? a co się leje z nieba, któż uspokoi?

Izali lwowi łup łowisz, a lwiąt żywot napełniasz?

Któż gotuje krukowi pokarm jego, gdy dzieci jego do Boga wołają a tułają się, nie mając pokarmu?

Możeszże zliczyć miesiące, jako długo płód noszą? a czas rodzenia ich wieszże?

Jako moc biorą dzieci ich, i odchowywują się po zbożach, a odszedłszy nie wracają się do nich.

Któremu dał pustynię miasto domu jego, a miasto mieszkania jego miejsca słone.

Patrzy po górach pastwy, a wszelkiej zielonej trawy szuka.

Izali możesz zaprządz w powróz swój jednorożca do orania? izali powleka będzie brózdy za tobą?

Powierzyszże mu się, żeby zwiózł nasienie twoje, a do gumna twojego zgromadził?

Który niesie na ziemi jajka swoje, a w prochu ogrzewa je.

Zatwardza się przeciwko dzieciom swoim, jakoby nie były jego, a żeby nie była próżna praca jego, nie obawia się.

Według czasu podnosi się ku górze, a naśmiewa się z konia i z jeźdźca jego.

Izali go ustraszysz jako szaraóczę? i owszem chrapanie nozdrzy jego jest straszne.

Śmieje się z postrachu, a ani się lęka, ani nazad ustępuje przed ostrzem miecza.

Z grzmotem i z gniewem kopie ziemię, a nie stoi spokojnie na głos trąby.

Izali według twego rozumu lata jastrząb, i rozciąga skrzydła swe ku południowi?

Na opoce mieszka, i bawi się na ostrej skale, jako na zamku.

Dzieci też jego piją krew, a gdzie są pobici, tam on jest.

I podobało się to Panu, że żądał Salomon tej rzeczy.

Otożem uczynił według słów twoich; otom ci dał serce mądre i rozumne, tak, iż żaden równy tobie nie był przed tobą, ani po tobie powstanie równy tobie.

A będzieszli chodził drogami mojemi, strzegąc wyroków moich, i rozkazania mego, jako chodził Dawid, ojciec twój, tedy przedłużę dni twoje.

Tedy przyszły dwie niewiasty wszetecznice do króla, i stanęły przed nim.

I stało się dnia trzeciego po porodzeniu mojem, że porodziła i ta niewiasta; i byłyśmy pospołu, a nie było nikogo obcego z nami w domu, oprócz nas dwóch w tymże domu.

A wstawszy o północy, wzięła syna mego odemnie, gdy służebnica twoja spała, i położyła go na łonie swojem, a syna swego umarłego położyła na łonie mojem.

I rzekła ona druga niewiasta: Nie tak; ale syn mój jest ten żywy, a syn twój ten umarły. Ale ona rzekła: Nie; ale syn twój jest ten umarły, a syn mój ten żywy. I tak się spierały przed królem.

Przetoż rzekł król: Przynieście mi miecz. I przyniesiono miecz przed króla.

Ale niewiasta, której był ten syn żywy, mówiła do króla, (bo się były poruszyły wnętrzności jej nad synem jej,)i rzekła: Proszę, panie mój, dajcie jej to dziecię żywe, a żadnym sposobem nie zabijajcie go. Ale druga rzekła: Niech nie będzie ani mnie, ani tobie, rozetnijcie je.

A usłyszawszy wszystek lud Izraelski ten sąd, który osądził król, bali się króla: albowiem wiedzieli, że mądrość Boża była w sercu jego ku czynieniu sądu.