Nad tymi też, którzy nosili brzemiona, i przynaglali robotnikom przy każdej robocie, byli z Lewitów pisarze, i przystawowie, i odźwierni.

A gdy słyszał król słowa zakonu, rozdarł szaty swoje.

Aby przywiódł na nich wołanie znędzniałych, a pokazał, że wysłuchuje wołanie ubogich.

Ale ty, Panie! jesteś tarczą moją, chwałą moją, i wywyższającym głowę moję.

Zaćmiło się dla gniewu oko moje, a zstarzała się twarz moja dla wszystkich nieprzyjaciół moich.

Odstąpcie odemnie wszyscy, krórzy czynicie nieprawość; albowiem Pan usłyszał głos płaczu mojego.

Którzy naó spoglądają, a zbiegają się do niego, oblicza ich nie będą zawstydzone.

Aleć zaiste wysłuchał Bóg, a był pilen głosu modlitwy mojej.

Miłuję Pana, iż wysłuchał głos mój, i prośby moje.

Albowiem nakłonił ucha swego ku mnie, gdym go wzywał za dni moich.

Idź, a powiedz Ezechyjaszowi: Tak mówi Pan, Bóg Dawida, ojca twego: Wysłuchałem modlitwę twoję, widziałem łzy twoje; oto Ja przyczynię do dni twoich piętnaście lat;

(Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot pieśó Dawidowa nauczająca.)

Izali poznają w ciemnościach cuda twoje? a sprawiedliwość twoję w ziemi zapamiętania?

Lecz ja, Panie! do ciebie wołam, a z poranku uprzedza cię modlitwa moja.

 Tak też i Tchnienie wspiera bezsilność naszą; bo tego, o co powinniśmy się modlić, jak (to czynić) poprawnie, nie rozeznajemy, ale samo Tchnienie wstawia się westchnieniami niewysłowionymi.