I położy rękę swą na głowę ofiary swojej, i zabije ją kapłan przede drzwiami namiotu zgromadzenia; i wyleją synowie Aaronowi, kapłani, krew na wierzch ołtarza w około.

Obie też nerki z tłustością, która jest na nich, i na polędwicach, i odzieczkę, która na wątrobie, z nerkami odejmie.

I przywiedzie cielca onego do drzwi namiotu zgromadzenia przed obliczność Paóską, a włoży rękę swoję na głowę onego cielca, i zabije go przed obliczem Paóskiem.

I położą starsi zgromadzenia ręce swe na głowę cielca onego przed obliczem Paóskiem i zabiją tegoż cielca przed obliczem Paóskiem.

I położy rękę swoję na głowę tegoż kozła, i zabije go na miejscu, gdzie biją ofiary na całopalenie, przed obliczem Paóskiem. Ofiara to jest za grzech.

 Wszyscy jak owce zbłądziliśmy, każdy na drogę swoją obrócił się, a JHWH dotknął Go przewrotnością [buntowniczością] nas wszystkich. 

Z pracy duszy swej ujrzy owoc, którym nasycon będzie. Znajomością swoją wielu usprawiedliwi sprawiedliwy sługa mój; bo nieprawości ich on sam poniesie.

Dlatego dam mu w dziedzictwo wielu, aby rozdzielił łupy z mocarzami, ponieważ wylał na śmierć duszę swoją, a z przestępcami policzony będąc, on sam grzech wielu poniósł, i za buntownikami się wstawił. 

Albowiem on tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy się my stali sprawiedliwością Bożą w nim.

 On nasze grzechy sam w swoim ciele poniósł na drzewo, abyśmy jako umarli dla grzechów, żyli dla sprawiedliwości. Sińcami Jego zostaliście uleczeni. 

 gdyż przez Niego mamy dostęp jedni i drudzy w jednym Tchnieniu, do Ojca.

w którym mamy śmiałość i przystęp z ufnością przez wiarę Jego,

Mając tedy, bracia! wolność, wnijść do świątnicy przez krew Jeszu,

I kapłana wielkiego nad domem Bożym;

Zabije tedy cielca tego kapłan przed oblicznością Paóską; a synowie Aaronowi, kapłani, ofiarować będą krew, a pokropią tą krwią ołtarz z wierzchu w około, który jest przede drzwiami namiotu zgromadzenia.

I zabije go po bok ołtarza ku północy przed oblicznością Paóską; a pokropią synowie Aaronowi, kapłani, krwią jego po wierzchu ołtarza w około.

A głos z nieba mówił: «Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie». 

 Ponieważ w Pomazańcu Bóg jednał ze sobą świat, nie licząc ludziom ich uchybień [grzechów], nam zaś przekazując słowo pojednania.