I wrócili się posłowie do Jakóba, mówiąc: Przyszliśmy do brata twego Ezawa, który też idzie przeciwko tobie, a cztery sta mężów z nim.

I rzekł: Jeźliby przyszedł Ezaw do jednego hufca, a poraziłby go, tedy hufiec, który pozostanie, będzie zachowany.

Mniejszym jest niż wszystkie zmiłowania, i niż wszystka prawda, którąś uczynił z sługą swym. Albowiem tylko o lasce mojej przeszedłem ten Jordan, a teraz mam dwa hufce.

 I został Jakow sam i walczył człowiek z nim do wzejścia dnia. 

 I powiedział: Puść mnie, ponieważ wznosi (się) dzień. Jednak odpowiedział: Nie puszczę cię, chyba że mnie pobłogosławisz. 

Tedy mu rzekł: Co za imię twoje? I odpowiedział: Jakób.

Umarł tedy Saul, i trzej synowie jego, i wyrostek jego, co za nim broó nosił, i wszyscy mężowie jego dnia onego wespół.

(Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot psalm Dawidowy.)

Wzywałem Pana chwalebnego, a od nieprzyjaciół moich byłem wybawiony.

Boleści grobu ogarnęły mię były, zachwyciły mię sidła śmierci.

Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.

Którzy naó spoglądają, a zbiegają się do niego, oblicza ich nie będą zawstydzone.

Tobie przynależy, o Boże! chwała na Syonie, a tobie ślub ma być oddany.

Pieśó stopni. Wołałem do Pana w utrapieniu mojem, a wysłuchał mię.

(Pieśó wyuczająca Dawidowa, gdy był w jaskini, modlitwa jego.)

Wylewam przed obliczem jego żądłość moję, a utrapienie moje przed oblicznością jego oznajmuję.

Pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był jak gęste krople krwi, sączące się na ziemię

 W dniach swego życia w ciele z wielkim wołaniem i ze łzami zanosił On błagania oraz usilne prośby do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i ze względu na pobożność został wysłuchany;

Nie rozumiejże o służebnicy twojej, jako o niewieście niepobożnej, gdyż z wielkiego myślenia i frasunku mego mówiłam aż dotąd.

Ogarnęły mię były boleści śmierci, a potoki niepobożnych zatrwożyły mię.

Boleści grobu ogarnęły mię były, zachwyciły mię sidła śmierci.

Wysłuchaj, o Boże! wołanie moje, miej pozór na modlitwę moję.

Ponieważ miłosierdzie twoje wielkie jest nademną, a tyś wyrwał duszę moję z dołu głębokiego.

(Pieśó a psalm synów Korego przedniejszemu śpiewakowi na Machalat ku śpiewaniu, nauczający, (złożony)od Hemana Ezrahytczyka.)

Niech przyjdzie przed oblicze twoje modlitwa moja; nakłoó ucha twego do wołania mego.

Poczytano mię między tych, którzy zstępują do dołu; byłem jako człowiek bez wszelakiej mocy.

Spuściłeś mię w dół najgłębszy, do najciemniejszego i najgłębszego miejsca.

Ogarnęły mię były boleści śmierci, a utrapienia grobu zjęły mię; ucisk i boleść przyszła na mię.

Bo nie zostawisz duszy mojej w grobie, ani dopuścisz świętemu twemu oglądać skażenia.

I piekło ze spodku wzruszyło się dla ciebie, aby tobie przychodzącemu zaszło; wzbudziło dla ciebie umarłych, wszystkich książąt ziemi; rozkazało powstać z stolic swoich i wszystkim królom narodów.

 Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby, tak Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi.

że nie [nie będziesz] opuścisz [zostawisz] mojej duszy [życia, osoby] do [w] hadesu, ani [i nie] dasz [pozwolisz] Twój święty [pobożny, niewinny, umiłowany] ujrzeć [doświadczyć] zepsucia [gnicia, rozkładu].

Którzy naó spoglądają, a zbiegają się do niego, oblicza ich nie będą zawstydzone.

Tobie przynależy, o Boże! chwała na Syonie, a tobie ślub ma być oddany.