Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

Od gromienia twego, o Boże Jakóbowy! twardo zasnęły i wozy i konie.

Ale któż zna srogość gniewu twego? albo kto bojąc się ciebie zna zapalczywość twoję?

Zapalczywości żadnej we mnie niemasz. Któż mi da oset albo ciernie, abym przeciwko niej walczył, i spalił ją do szczętu?

Ale Pan jest Bóg prawy, jest Bóg żywy, i król wieczny; przed jego zapalczywością ziemia drży, a narody nie mogą znieść rozgniewania jego.

Lecz któż będzie mógł znieść dzieó przyjścia jego? I kto się ostoi, gdy on się okaże? Bo on jest jako ogieó roztapiający, i jako mydło blecharzów.

bo nadszedł Wielki Dzień Ich gniewu, a któż zdoła się ostać?»

 Bóg zazdrosny i mściwy, JHWH mści (się), JHWH Pan porywczy, JHWH wrogów odstawia, On osobiście.

Przetoż Pan, Pan zastępów, pośle na tłustych jego suchoty, a pod sławą jego z prędka się zapali, jako gwałtowny ogieó;

Naciągnął łuk swój, jako nieprzyjaciel, postawił prawicę swoję jako przeciwnik, i pozabijał wszystkich najpozorniejszych z ludu, a w namiocie córki Syoóskiej wylał jako ogieó popędliwość swoję.

Wypełnił Pan popędliwość swoję, i wylał gniew zapalczywości swojej, i zapalił ogieó na Syonie, który pożarł grunty jego.

Gdyż rozniecę ogieó w Egipcie, Syn bolejąc boleć będzie, i No rozwalone będzie, a Nof na każdy dzieó udręczone będzie.

 I usłyszałem donośny głos ze świątyni [przybytku], mówiący do siedmiu Posłów (aniołów): «Idźcie, a wylejcie siedem mis [czasz] gniewu Boga na ziemię!» 

A czwarty wylał swą czaszę na słońce: i dano mu władzę dotknąć ogniem ludzi.