Tedy odpowiadając rzekłem do Anioła, który mówił zemną, mówiąc: Cóż to jest, panie mój?

Tedy odpowiadając rzekłem mu: Cóż są te dwie oliwy po prawej stronie tego świecznika, i po lewej stronie jego?

Tedy odpowiadając rzekłem do Anioła, który mówił zemną: Co to jest, Panie mój?

Tedym przystąpił do jednego z tych, którzy tam stali, a pewnościm się dowiadywał od niego o tem wszystkiem, i powiedział mi, i wykład mów oznajmił mi.

A gdym ja Danijel patrzył na to widzenie, i pytałem się o wyrozumieniu jego, tedy oto stanął ktoś podle mnie, na wejrzeniu jako mąż.

 A powiedział jeden ze starszych słowami (do) mnie: "Ci ubrani (w długie) białe szaty, kim są i skąd przyszli?" 

 I powiedziałem mu: "Panie [mój], ty wiesz". I rzekł do mnie: "(To) ci, (którzy) przychodzą z ucisku wielkiego i wymyli (długie) szaty, i wybielili je we krwi Baranka. 

Ukazał mi też Pan czterech kowali.

I odpowiedział Anioł, który mówił zemną, i rzekł mi: Izaż nie wiesz, co to jest? I rzekłem: Nie wiem, panie mój!

Wyszedł tedy Anioł on, który zemną mówił, i rzekł mi: Podnieśże teraz oczu swych, a obacz, co to jest, co wychodzi.

Tedy odpowiadając rzekłem do Anioła, który mówił zemną: Co to jest, Panie mój?

I odpowiedział Anioł a rzekł do mnie: Te są cztery wiatry niebieskie, wychodzące z miejsca, gdzie stały, przed panującym nad wszystką ziemią.

Tedy mi rzekł Anioł Boży we śnie: Jakóbie! A jam odpowiedział: Owom ja.

Słyszałem też głos ludzki między Ulajem, który zawoławszy rzekł: Gabryjelu! wyłóż mu to widzenie.

A usługując mi do zrozumienia mówił ze mną i rzekł: Danijelu! terazem wyszedł, abym cię nauczył wyrozumienia tajemnicy.

Na początku modlitw twoich wyszło słowo, a jam przyszedł, abym ci je oznajmił, boś ty wielce przyjemny; a tak miej wzgląd na to słowo, a zrozumiej to widzenie.

I rzekł do mnie: Danijelu, mężu wielce przyjemny! miej wzgląd na słowa moje, które ja będę mówił do ciebie, a stój na miejscu swem, bom teraz posłany do ciebie. A gdy przemówił do mnie to słowo, stałem drżąc.

 Lecz książę królestwa Perskiego powstrzymał mnie przez dwadzieścia jeden dni, (aż) oto Michał, jeden (z) książąt naczelnych [pierwszych], pomógł mi; pozostawiłem (go) tam z królami Persji.

Potem przyszedł jeden z siedmiu aniołów, mających siedem czasz, i tak odezwał się do mnie: «Chodź, ukażę ci wyrok na Wielką Nierządnicę, która siedzi nad wielu wodami, 

 I przeniósł mnie na pustkowie w tchnieniu [duchu]. I ujrzałem niewiastę siedzącą na zwierzęciu czerwonym [szkarłatnym], pełnym imion bluźnierczych, mającym siedem głów i dziesięć rogów. 

A na jej czole wypisane imię - tajemnica: "Wielki Babilon. Matka nierządnic i obrzydliwości ziemi". 

 I rzekł mi Poseł [anioł]: "Dlaczego (się) zdumiałeś? Ja (wyjaśnię) tajemnicę niewiasty i zwierzęcia, niosącego ją, mającego siedem głów i dziesięć rogów. 

A do mnie mówi: Napisz: Szczęśliwi na ucztę weselną Baranka wezwani. I mówi: To są prawdziwe Słowa Boga.

I upadłem przed jego stopami, by oddać mu pokłon. I mówi: «Bacz, abyś tego nie czynił, bo jestem twoim współsługą i braci twoich, co mają świadectwo Jeszu: Bogu samemu złóż pokłon!» Świadectwem bowiem Jeszu jest tchnienie(duch) proroctwa.

To właśnie ja, Jan, słyszę i widzę te rzeczy. A kiedym usłyszał i ujrzał, upadłem, by oddać pokłon przed stopami posłańca(anioła), który mi je ukazał. 

 Dalej powiedział do mnie: «Nie kładź pieczęci na słowa proroctwa tej księgi, bo chwila jest bliska. 

 Oto przyjdę niebawem, a moja zapłata jest ze mną, by tak każdemu odpłacić, jaka jest jego praca. 

 Szczęśliwi(Błogosławieni), którzy płuczą swe szaty, aby władza nad drzewem życia do nich należała i aby bramami wchodzili do Miasta. 

 Ja, Jeszu, wysłałem Posła [anioła] mojego, (by) zaświadczyć wam to w zgromadzeniach. Ja jestem korzeń i ród Dauida, gwiazda lśniąca poranna".