Zebrali się u Niego faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jeruszalem.

Wtedy przyszli do Jeszu faryzeusze i uczeni w Piśmie z Jeruszalem z zapytaniem:

Pewnego dnia, gdy nauczał, siedzieli przy tym faryzeusze i uczeni w Prawie, którzy przyszli ze wszystkich miejscowości Galilei, Judei i Jeruszalem. A była w Nim moc Pańska, że mógł uzdrawiać.

Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohaóbieni.

 Lecz faryzeusze mówili: «Wyrzuca złe tchnienia mocą ich przywódcy». 

 Wystarczy uczniowi, aby był [stał się] jak nauczyciel, a niewolnik jak pan jego. Jeśli gospodarza [pana domu] Belzebubem nazwali ileż bardziej domowników jego?

Lecz faryzeusze, słysząc to, mówili: «On tylko przez Belzebuba, naczelnym [archontem] demonów, wyrzuca demony».

 Lecz niektórzy z nich rzekli: «Przez Belzebuba, władcę złych tchnień, wyrzuca złe tchnienia».

 Tłum odpowiedział : «Jesteś opętany przez złe tchnienie! Któż usiłuje Cię zabić?»

 Odpowiedzieli Mu Judejczycy: «Czyż nie słusznie mówimy, że jesteś Samarytaninem i jesteś opętany przez demona ?» 

Rzekli do Niego Judejczycy: «Teraz wiemy, że jesteś opętany. Abraham umarł i prorocy - a Ty mówisz: Jeśli kto zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wieki. 

Obchodzono wtedy w Jeruszalem uroczystość oczyszczenia świątyni. Było to w zimie.