Świadkiem mi bowiem jest Bóg, któremu służę w tchnieniu moim przez dobrą nowinę Syna Jego, jak nieustannie wspominam was,

 Albowiem prawo Tchnienia [ducha] życia, które jest w Pomazańcu Jeszu, uwolniło mnie {ciebie} od prawa uchybienia [grzechu] i śmierci.

Co było niemożliwe dla prawa, ponieważ ciało czyniło je bezsilnym. Tego dokonał Bóg, posyłając Syna swego w ciele podobnym do ciała grzesznego i dla (usunięcia) uchybienia [błędu, grzechu] wydał w tym ciele wyrok potępiający grzech, 

 Albowiem, których on poznał, tych też przeznaczył, aby byli ukształtowani (na) obraz Syna Jego, (żeby) on był pierworodnym między wieloma braćmi,

Cóż tedy powiemy na to? Jeśli Bóg za nami, kto przeciwko nam?

Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

A głos z nieba mówił: «Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie». 

 Lecz Jeszu milczał. A najwyższy kapłan rzekł do Niego: «Poprzysięgam Cię na Boga żywego, powiedz nam: Czy Ty jesteś Mesjasz, Syn Boży?»

Zaufał Bogu: niechże Go teraz wybawi, jeśli Go miłuje. Przecież powiedział: "Jestem Synem Bożym"».

Poseł jej odpowiedział: "Tchnienie Święte zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święty, który się narodzi, będzie nazwany Synem Bożym.

Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym».

Odpowiedział Mu Natanael: «Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Iszraela!»

 Tak bowiem umiłował Bóg świat, że Syna {swego} Jedynego dał, aby każdy, wierzący w Niego, nie zginął, ale miał życie eonowe.

 Wierzący w Niego, nie (jest) sądzony; zaś nie wierzący, już (jest) osądzony, bo nie wierzy w imię Jedynego Syna Boga.

Amen,amen, powiadam wam, że nadchodzi godzina, nawet już jest, kiedy to umarli usłyszą głos Syna Bożego, i ci, którzy usłyszą, żyć będą. 

Ja i Ojciec jedno jesteśmy».

 to jakżeż wy o Tym, którego Ojciec poświęcił i posłał na świat, mówicie: "Bluźnisz", dlatego że powiedziałem: "Jestem Synem Bożym?"

Tomasz Mu odpowiedział: «Pan mój i Bóg mój!» 

Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jeszu to [jest] Pomazaniec, Syn Boga, i abyście wierząc mieli życie w imieniu Jego.

Bóg Awrahama [Abrahama] oraz [i] Iszaaka oraz [i] Jakowa [Jakuba], Bóg naszych przodków [praojców], uczcił [uhonorował, obdarzył chwałą] swego Sługę [chłopca służebnego] Jeszu, którego wy oddaliście [przekazaliście] i wyparliście się [odrzuciliście] w obliczu [przed] Piłatem, (który) osądził [zadecydował, miał zamiar] Jego wypuścić [zwolnić].

 "Odpowiedział Filip: Nic, jeżeli wierzysz z całego serca. Odparł mu: Wierzę, że Jeszu Chrystus jest Synem Bożym". 

 Jakiś czas spędził z uczniami w Damaszku i zaraz zaczął głosić w synagogach, że Jeszu jest Synem Bożym.

 Wierny [godny zaufania] jest Bóg, przez którego jesteście powołani [wezwani] do wspólnoty Syna Jego, Jeszu Pomazańca, Pana naszego.

Lecz gdy przyszło wypełnienie czasu, posłał Bóg onego Syna swego, który się urodził z niewiasty, który się stał pod zakonem,

Który nas wyrwał z mocy ciemności i przeniósł do królestwa Syna swego miłego,

- który jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia.

I oczekiwali Syna jego z niebios, którego wzbudził od umarłych, to jest Jeszu, który nas wyrwał od gniewu przyszłego.

 Co widzieliśmy i słyszeliśmy, informujemy wam, abyście i wy wspólnote mieli z nami, a wspólnota zaś nasza z Ojcem i z Synem Jego Jeszu Pomazańcem. 

 Kto czyni uchybienie [grzeszy], jest z oszczercy [diabła], gdyż oszczerca od początku uchybia. Po to pojawił się Syn Boga — aby zniszczyć dzieła oszczercy.

  A to jest przykazanie [nakaz] Jego, abyśmy uwierzyli imieniu Syna Jego, Jeszu Pomazańca, i miłowali (się) wzajemnie tak, jak przykazanie nam.

 W tym ujawniła (się) miłość Boga w nas, że Syna Swego jedynego posłał Bóg na świat, żebyśmy żyli przez Niego. 

 W tym jest miłość, nie że my pokochaliśmy Boga, lecz że On pokochał nas i posłał swojego Syna jako ofiarę przebłagalną za nasze uchybienia [grzechy].

Kto wyzna, że Jeszu jest Synem Bożym, Bóg w nim mieszka, a on w Bogu.

 Każdy wierzący, że Jeszu jest Pomazańcem, z Boga (jest) zrodzony i każdy miłujący tego, (który) zrodził, miłuje i tego, (który jest) z niego zrodzony. 

Któż jest, co zwycięża świat, tylko kto wierzy, iż Jeszu jest Synem Bożym?

Kto wierzy w Syna Bożego, ma świadectwo sam w sobie. Kto nie wierzy Bogu, kłamcą go uczynił, iż nie uwierzył temu świadectwu, które Bóg świadczył o Synu swoim.

 Mający Syna ma życie. Nie mający Syna Bożego życia nie ma.

Posłańcowi(Aniołowi) Społeczności Powołanych w Tiatyrze napisz: To mówi Syn Boży: Ten, który ma oczy jak płomień ognia, a nogi Jego podobne są do rozpalonego metalu. 

Gdy się wypełnią dnia twoje, i zaśniesz z ojcy twoimi, wzbudzę nasienie twoje po tobie, które wynijdzie z żywota twego, a umocnię królestwo jego;

Ja mu będę za ojca, a on mi będzie za syna, który gdy wystąpi, skarzę go rózgą ludzką, i plagami synów człowieczych.

I będzie utwierdzony dom twój, i królestwo twoje aż na wieki przed tobą, a stolica twoja będzie trwała aż na wieki.

Razem przysiągł przez świętobliwość moję, że nie skłamię Dawidowi,

A że nasienie jego zostanie na wieki, a stolica jego jako słoóce przedemną;

A ku rozmnożeniu tego paóstwa i pokoju, któremu koóca nie będzie, usiądzie na stolicy Dawidowej, i na królestwie jego, aż je postanowi i utwierdzi w sądzie i w sprawiedliwości, odtąd aż na wieki. Uczyni to zawisna miłość Pana zastępów.

Posłał Pan słowo do Jakóba, a upadło w Izraelu.

Oto idą dni, mówi Pan, których wzbudzę Dawidowi latorośl sprawiedliwą, i będzie królował król, a poszczęści mu się; sąd zaiste i sprawiedliwość będzie czynił na ziemi.

Za dni jego Juda zbawiony będzie, a Izrael bezpiecznie mieszkać będzie; a toć jest imię jego, którem go zwać będą: Pan sprawiedliwość nasza.

W one dni w onym czasie uczynię to, iż wyrośnie Dawidowi latorośl sprawiedliwa, która czynić będzie sąd i sprawiedliwość na ziemi.

Bo tak mówi Pan: Nie będzie wykorzeniony mąż z rodu Dawidowego, aby nie miał siedzieć na stolicy domu Izraelskiego.

Dnia onego wystawię upadły przybytek Dawidowy, a zagrodzę rozerwanie jego, i obaliny jego naprawię, a pobuduję go, jako za dni dawnych;

Księga o rodzie Jeszu Pomazańca, potomku Dauida (Dawida) i Awrahama (Abrahama). 

A Jessai spłodził Dauida króla, a Dauid król spłodził Szolomona z tą, która była Urji.

A Jakob spłodził Józefa, męża Marjam, z której się narodził Jeszu, którego nazywają Chrystus.

Gdy powziął tę myśl, oto poseł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Josefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Mariam, twej Małżonki; albowiem z Tchnienia Świętego jest to, co się w Niej poczęło

A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: 

 A (za) wychodzącym stamtąd Jeszu, podążali dwaj niewidomi krzyczący i mówiący: "Zlituj się nad nami, Synu Dawida!"

A wszystkie tłumy pełne były podziwu i mówiły: «Czyż nie jest to Syn Dawida?» 

 A oto niewiasta Kananejska z granic tych wyszedłszy, krzyczała {do Niego}, mówiąc: "Zlituj się (nade) mną Panie, Synu Dauida; córka moja (jest) źle z demonizowana. 

«Co sądzicie o Mesjaszu? Czyim jest synem?» Odpowiedzieli Mu: «Dawida».

 Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, aż położę Twoich nieprzyjaciół pod stopy Twoje. 

Oto poczniesz i urodzisz Syna, któremu nadasz imię Jeszu. 

Będzie panował nad domem Jakowa na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca".

Także Josef wybrał się z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, 

Kiedy tam przebywali, nadszedł czas porodu.

 Czyż Pismo nie mówi, że Mesjasz będzie pochodził z potomstwa Dawidowego i z miasteczka Betlejem?»

Prorok więc będąc [istniejąc], i wiedząc [znając] że przysięgą [przysiężną obietnicą] przysiągł [złożył przysięgę] mu Bóg z owocu [plonu] jego biodra [lędźwi, talii] usiąść na jego tronie, 

Gdy zaś jego odrzucił, powołał na ich króla Dawida, o którym też dał świadectwo w słowach: Znalazłem Dawida, syna Jessego, człowieka po mojej myśli, który we wszystkim wypełni moją wolę. 

 Z jego to potomstwa, stosownie do obietnicy, wyprowadził Bóg Iszraelowi Zbawiciela Jeszu.

 Miej w pamięci Jeszu Pomazańca, który został wzbudzony z martwych, z potomstwa Dawida, według mojej dobrej nowiny,

Co było niemożliwe dla prawa, ponieważ ciało czyniło je bezsilnym. Tego dokonał Bóg, posyłając Syna swego w ciele podobnym do ciała grzesznego i dla (usunięcia) uchybienia [błędu, grzechu] wydał w tym ciele wyrok potępiający grzech, 

 których ojcowie i z których Pomazaniec według ciała. Będący ponad wszystkimi. Bóg błogosławiony na eony. Amen.

 Nieprzyjaźń położę pomiędzy wami: między niewiastą, i między nasieniem twoim, i między nasieniem jej; Ono zmiażdży [przekreśli] ci głowę [górę, szczyt], a ty mu zgnieciesz piętę.

A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.

Lecz gdy przyszło wypełnienie czasu, posłał Bóg onego Syna swego, który się urodził z niewiasty, który się stał pod zakonem,

 A niezaprzeczalnie wielka jest pobożności tajemnica: {Bóg} {który} ujawnił (się) w ciele, został usprawiedliwiony w Tchnieniu [duchu}, ukazany Posłom [aniołom], ogłoszony wśród narodów, zyskał wiarę w świecie, został wzięty w górę w chwale.

Po tym poznacie Tchnienie Boga: Wszelkie tchnienie, które przyznaje, że Jeszu jest Pomazańcem, który przyszedł w ciele, jest z Boga,

a wszelkie tchnienie, które nie wyznaje Jeszu Pomazańca, że przyszedł w ciele nie przyznaje, nie jest z Boga. Jest to natomiast (duch) tego, który stanął w miejsce Pomazańca [antychryst], o którym usłyszeliście, że przychodzie, i teraz już jest na świecie.

 Gdyż wielu zwodzicieli [oszustów] przyszło [wyszło] na świat, nie wyznających, Jeszu Pomazańca przychodzącego w ciele; ten jest zwodzicielem [oszustem] i podmieńcem pomazańca [antychrystem].