Kim ty jesteś, który osądzasz cudzego sługę domu? Przed własnym panem stoi lub upada; będzie jednak postawiony, gdyż Pan ma moc go postawić.

 Teraz zaś, po wyzwoleniu z uchybienia [grzechu] i oddaniu się na służbę Bogu, jako owoc zbieracie uświęcenie [oczyszczenie]. A końcem tego - życie eonowe [wieczne, bezkresne]. 

 gorliwie, nie opieszale, tchnieniem płonący, Panu służący. 

 Tacy bowiem nie służą naszemu Panu, Pomazańcowi, ale własnemu brzuchowi, i za pomocą gładkich słów oraz pochlebstw [schlebianiu] zwodzą serca prostodusznych.

Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał.

 Jeśliby ktoś mi służyłby, (za) Mną podąża a gdzie [dokąd] jestem Ja, tam i sługa mój będzie. Jeśliby ktoś Mi służyłby, doceni [uszanuje] go Ojciec.

Albowiem kto w Panu powołany jest niewolnikiem, wolny jest w Panu; także też, kto jest powołany wolnym, niewolnikiem jest pomazańcowym. 

Albowiem w Pomazańcu Jeszu ani obrzezka nic nie waży, ani nie obrzezka, ale nowe stworzenie.

A którzykolwiek według tego sznuru postępować będą, pokój na nich przyjdzie i miłosierdzie, i na lud Boży Izraelski.

 Wiedząc, że od Pana weźmiecie zapłatę dziedzictwa; albowiem Panu Pomazańcowi usługujecie.

 Pojawiła się bowiem łaska Boża, zbawienna dla wszystkich ludzi,

 w oczekiwaniu cudownej nadziei i pojawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jeszu Pomazańca, 

Proszę was, bracia! przez miłosierdzie Boże, abyście stawiali ciała wasze na ofiarą żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest rozumną służbę waszą.

 I nie wpasowujcie (się) [upodobniajcie] eonu [wieku, czasu, świata] tego, ale [lecz] przemieniajcie (się) odnową umysłu [intelektu], ku [do, dla] rozpoznaniu [zbadaniu, przetestowaniu] tobie [wam], co wolą [życzeniem] Boga, dobre i przyjemne i dojrzałe [doskonałe].

Przecież gdybyś postępował dobrze, miałbyś twarz pogodną; jeżeli zaś nie będziesz dobrze postępował, grzech leży u wrót i czyha na ciebie, a przecież ty masz nad nim panować.

Idźże tedy, jedz z radością chleb twój, a pij z dobrą myślą wino twoje; albowiem już wdzięczne są Bogu sprawy twoje.

 Ale w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie.

 Miejmy na uwadze dobro nie tylko przed Panem ale też przed ludźmi. 

Gdyżem odebrał wszystko i mam dostatek, pełenem, wziąwszy od Epafrodyta, co posłano od was, wonność dobrego zapachu, ofiarę przyjemną i Bogu się podobającą.

Albowiem to jest rzecz dobra i przyjemna przed Bogiem, zbawicielem naszym,

 Jeśli zaś któraś wdowa dzieci lub potomstwo posiada, niech (te) uczą się najpierw własny dom szanować i wdzięczność [wzajemność] oddać przodkom. Takie bowiem (postępowanie) jest godne przed Bogiem.   

sami jak żywe kamienie wbudowani jesteście (w) dom tchnienia [duchowy], kapłaństwo święte, (by) przynosić tchnienia [duchowe] ofiary, przyjemne Bogu przez Jeszu Pomazańca.

 Bo co to za honor, jeśli grzeszycie i znosicie bicie pięściami? Ale gdy czynicie dobrze i znosicie cierpienia — jest to łaska u Boga. 

 Ale wyrzekliśmy (się) ukrytej hańby, nie chodząc w przebiegłości, ani (nie) fałszując Słowa Bożego; ale (w) jawności prawdy zalecamy samych siebie każdemu sumieniu człowieka przed Bogiem. 

 Pamiętając zatem (o) bojaźni Pana, ludzi przekonujemy, Bogu zaś ujawnieni, mamy też nadzieję i w sumieniach waszych jawnymi (być).

 Ale we wszystkim zalecając siebie, jako sług Boga, w wielkiej cierpliwości, w uciskach, w niedostatkach, w utrapieniach,

 Miejmy na uwadze dobro nie tylko przed Panem ale też przed ludźmi. 

Bez przestanku przypominając skuteczną onę wiarę waszę i onę pracowitą miłość, i onę cierpliwą nadzieję w Panu naszym, Jeszu Chrystusie, przed Bogiem i Ojcem naszym.

Wiedząc, bracia umiłowani od Boga, wybranie wasze,

Ale rzecze kto: Ty masz wiarę, a ja mam uczynki; ukaż mi wiarę twoję bez uczynków twoich, a ja tobie ukażę wiarę moję z uczynków moich.

 Chcesz poznać, o człowieku pusty, że wiara bez działania [uczynków] martwa jest?

 Widzisz, że wiara współdziałała z uczynkami jego, a przez uczynki wiara dojrzała [wydoskonaliła].

 Widzicie {więc}, że z uczynków usprawiedliwiony jest człowieka, a nie z wiary samej. 

 Tak jak ciało bez tchnienia [ducha] martwe jest, tak też wiara bez działania [uczynków] martwa jest. 

Aby w tem, w czem was pomawiają jako złoczyóców, zawstydzili się ci, którzy naganę dawają waszemu dobremu obcowaniu w Chrystusie.