Bo ten, który poświęca i ci, którzy bywają poświęceni, z jednego są wszyscy, dla której przyczyny nie wstydzi się ich braćmi nazywać,

Dlatego i Jeszu, aby poświęcił lud własną krwią swoją, za bramą ucierpiał.

W on dzieó będzie otworzona studnica domowi Dawidowemu i obywatelom Jeruzalemskim na omycie grzechu i nieczystości.

A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie. 

 tylko jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda.

Lecz z niego wy jesteście w Pomazańcu Jeszu, który się nam stał mądrością od Boga i sprawiedliwością, i poświęceniem, i odkupieniem,

A takimi byli niektórzy z was. Lecz zostaliście obmyci, uświęceni i usprawiedliwieni w imię Pana naszego Jeszu Pomazańca i przez Tchnienie Boga naszego. 

Tenci jest, który przyszedł przez wodę i krew, Jeszu Chrystus, nie w wodzie tylko, ale w wodzie i we krwi; a Duch jest, który świadczy, iż Duch jest prawda.

Przetoż wchodząc na świat, mówi: Ofiary i obiaty nie chciałeś, aleś mi ciało sposobił.

Lecz ten jednę ofiarę ofiarowawszy za grzechy, na wieki siedzi na prawicy Bożej,

Albowiem jedną ofiarą doskonałymi uczynił na wieki tych, którzy bywają poświęceni.

(Drogą nową i żywą, którą nam poświęcił przez zasłonę, to jest przez ciało swoje.)

Ani przez krew kozłów i cielców, ale przez własną krew swoję wszedł raz do świątnicy, znalazłszy wieczne odkupienie.

(Bo inaczej musiałby był częstokroć cierpieć od początku świata), lecz teraz przy skoóczeniu wieków raz objawiony jest ku zgładzeniu grzechu przez ofiarowanie samego siebie.

 Tak i Pomazaniec raz ofiarowany, dla [ku] wielu znosić grzechy, wyjdzie drugi (raz) bez grzechu, ukarze (się) Jego czekającym ku [dla] zbawieniu.