Kto znajdzie niewiastę [żonę] dzielną? Nad perły daleko większa jest jej wartość! 

 Zwodnicza przymilność [kokieteria], ulotne piękno; niewiasta bojąca się JHWH ta świeci.

 oraz kilka kobiet, które uwolnił od złych tchnień i od słabości: Maria, zwana Magdaleną, którą opuściło siedem złych tchnień;

 Joanna, żona Chuzy, zarządcy u Heroda; Zuzanna i wiele innych, które im usługiwały ze swojego mienia. 

Oni wszyscy są [byli] trwającymi (w) jedności [jednomyślnie] (w) modlitwie {i błaganiach} z kobietami [żonami, niewiastami] i Mariam matką Jeszu, i braćmi Jego.

Mieszkała też w Jafie pewna uczennica imieniem Tabita, co znaczy Gazela. Czyniła ona dużo dobrego i dawała hojne jałmużny.

lecz przez dobre uczynki, co przystoi kobietom, które się przyznają do pobożności.

 Z postępowania dobrego znana, z wychowania dzieci, z gościnności, z mycia stóp świętym, z wspierania uciśnionych, z podążania (za) wszelkim dobrym uczynkiem.  

 Tak samo starsze (niewiasty niech) w postępowaniu (będą) godne szacunku, nie oszczercze, nie uzależnione (od) dużej (ilości) wina, uczące tego co dobre. 

Aby uczyły [trenowały, korygowały] młode (kobiety), (jak) kochać męża i kochać dzieci,

Tedy się modliła Anna, i rzekła: Rozweseliło się serce moje w Panu, wywyższon jest róg mój w Panu, rozszerzyły się usta moje przeciw nieprzyjaciołom moim; albowiemem się rozradowała w zbawieniu twojem.

Zaniechaj sierotek twoich, ja je żywić będę, a wdowy twoje we mnie ufać będą.

 i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. 

 Zbawiona zaś (będzie) przez rodzenie (dzieci), jeśli wytrwają w wierze i miłości i uświęceniu z trzeźwością. 

 Zaś prawdziwa wdowa i samotna ufa w Bogu oraz trwa w błaganiach i modlitwach, nocą i dniem. 

 Wiarą także Sara {bezpłodna} moc do przyjęcia nasienia wzięła i mimo czasu podeszłego {urodziła}, gdyż Wiernym uznała tego, który obiecał.

gdy będą się przypatrywali waszemu, pełnemu bojaźni, świętemu postępowaniu.

ale wnętrze serca człowieka o nienaruszalnym spokoju i łagodności ducha, który jest tak cenny wobec Boga.