Tedy mówił Saul do Jonatana, syna swego, i do wszystkich sług swoich, aby zabili Dawida; ale Jonatan syn Saula, kochał się w Dawidzie bardzo.

Wypadłem z pamięci jako umarły; stałem się jako naczynie stłuczone.

Zle myśli niepobożny przeciwko sprawiedliwemu, i zgrzyta naó zębami swemi.

Wypatruje niepobożny sprawiedliwego, i szuka jakoby go zabił;

Którzy się zbierają przeciwko duszy sprawiedliwego, a krew niewinną potępiają?

Odmienił serce ich, iż mieli w nienawiści lud jego, a zmyślali zdrady przeciw sługom jego.

Przeciwili mi się za miłość moję, chociażem się za nich modlił.

Niestety, gdy rolnicy zobaczyli syna, wymyślili sobie, że: Skoro to jest dziedzic, a my go zabijemy to, jego dziedzictwo będzie nasze.

Gdy nastał wczesny ranek, wszyscy naczelni kapłani i starsi ludu powzięli naradę przeciw Jeszu, żeby Go zabić.

Tamci rolnicy jednak ustalili między sobą: To jest dziedzic, więc kiedy go zabijmy, to jego dziedzictwo będzie należało do nas.

Za dwa dni będzie Pascha i Przaśniki, w tym czasie naczelni kapłani oraz znawcy Pism szukali sposobu, jak Go podstępem schwytać i zabić.

Ale winiarze ujrzawszy go, rzekli między sobą, mówiąc: Tenci jest dziedzic; pójdźcie zabijmy go, aby nasze było dziedzictwo.

I wypchnąwszy go precz z winnicy, zabili. Cóż im tedy uczyni Pan onej winnicy?

Od onego tedy dnia radzili się społem, aby go zabili.

A gdy był dzieó, zszedłszy się niektórzy z Żydów, zawiązali się klątwą, mówiąc: Że nie mieli jeść ani pić, ażby Pawła zabili.