Po wszystkie dni swoje sam siebie niepobożny boleśnie trapi, a nie wiele lat zamierzono okrutnikowi.

Nie wierzy, żeby się miał nawrócić z ciemności, obawiając się zewsząd miecza.

Straszą go utrapienie i ucisk, i zmocnią się przeciwko niemu jako król gotowy do boju.

Dla złości swojej wygnany bywa niepobożny; ale sprawiedliwy nadzieję ma i przy śmierci swojej.

Uciekają niezbożni, choć ich nikt nie goni: ale sprawiedliwi jako lwię młode są bez bojaźni.

A gdy na ziemię spojrzy, oto ucisk i ciemność, zaćmienie, bieda, i obaczy, że jest wrażony do ciemności.

Weźmijcie z sobą słowa, i nawróćcie się do Pana, mówcie do niego: Odpuść wszystkę nieprawość, a daj to, co jest dobrego, tedyż oddamy cielce warg naszych.

Tedy odszedł Kain od oblicza Paóskiego, i mieszkał w ziemi Nod, na wschód słoóca od Eden.

Którzy mawiają Bogu: Odejdź od nas; bo dróg twoich znać nie chcemy.

Któż jest Wszechmocny, abyśmy mu służyli? a cóż nam to pomoże, choćbyśmy mu się modlili?

Odwróć oblicze twoje od grzechów moich, a zgładź wszystkie nieprawości moje.

Nie odrzucaj mię od oblicza twego, a Ducha swego świętego nie odbieraj odemnie.

Pośpiesz się, a wysłuchaj mię, Panie! ustaje duch mój; nie ukrywajże oblicza twego przedemną; bomci podobny zstępującym do grobu.

Następnie powie i tym po lewej stronie: Idźcie ode mnie, przeklęci, w ogień eonowy, przygotowany oszczercy i jego posłom.

I odejdą ci, by odebrać karę eonową, a sprawiedliwi do życia w nowym eonie.

Którzy pomstę odniosą, wieczne zatracenie od obliczności Paóskiej i od chwały mocy jego.

Niech będą biegunami i tułaczami synowie jego, niech żebrzą, a niech żebrzą wychodząc z pustek swoich.

Niech nie będzie ktoby mu miłosierdzie pokazał, niech nie będzie, ktoby się zmiłował nad sierotami jego.

I rzekł mu Pan: Zaiste, ktobykolwiek zabił Kaina, siedmioraką odniesie pomstę. I włożył Pan na Kaina piętno, aby go nie zabijał, ktobykolwiek znalazł.

A zaiste krwi waszej, dusz waszych szukać będę, z ręki każdej bestyi szukać jej będę: także z ręki człowieczej, z ręki każdego brata jego będę szukał duszy człowieczej.

 Kto zabije człowieka, ten przez człowieka będzie zabity, ponieważ na obraz Boży uczyniony został człowiek.

Jeźli do miłościwego lata poświęcił rolę swoję, według szacunku twego zostanie.

Wziął tedy Aaron kadzielnicę, jako mu rozkazał Mojżesz, i przybieżał w pośrodek zgromadzenia, a oto już się była zaczęła plaga w ludzie; i uczyniwszy kadzenie oczyścił lud.

I stanął Aaron między umarłymi i między żywymi, a zahamowana jest plaga.

A oto, powstawszy wszystka rodzina przeciw służebnicy twojej, mówią: Wydaj tego, który zabił brata swego, że go zabijemy za duszę brata jego, którego zamordował, owszem zgładzimy i dziedzica; a tak zagaszą iskierkę moję, która pozostała, aby nie z ostawili mężowi memu imienia i szczątku na ziemi.

Po wszystkie dni swoje sam siebie niepobożny boleśnie trapi, a nie wiele lat zamierzono okrutnikowi.

Nie wierzy, żeby się miał nawrócić z ciemności, obawiając się zewsząd miecza.

Straszą go utrapienie i ucisk, i zmocnią się przeciwko niemu jako król gotowy do boju.

Uciekają niezbożni, choć ich nikt nie goni: ale sprawiedliwi jako lwię młode są bez bojaźni.