I mówili Lewitowie Jesua, i Kadmiel, Bani, Hasabnejasz, Serebijasz, Odyjasz, Sebanijasz, Petachyjasz: Wstaócie, błogosławcie Panu, Bogu waszemu, od wieku aż na wieki, a niech błogosławią imieniowi twojemu chwalebnemu i wywyższonemu nad wszelkie błogosławieóstwo i chwałę.

Także i Jesua, i Bani, i Serebijasz, Jamin, Chakub, Sabbetaj, Hodyjasz, Maasyjasz, Kielita, Azaryjasz, Jozabad, Chanan, Felajasz, i Lewitowie nauczali ludu zakonu, a lud stał na miejscu swem.

Maazyjasz, Bilgaj, Semajasz. Ci byli kapłani.

Bracia też ich: Sebanijasz, Odyjasz, Kielita, Felejasz, Chanan,

Zachur, Serebijasz, Sebanijasz,

A Lewitowie: Jesua, Binnui, Kadmiel, Serebijasz, Juda; Matanijasz nad pieśniami, sam i bracia jego.

A gdy dzieó po dniu następował, a czas dwóch lat wychodził, wypłynęły wnętrzności jego z boleścią, i umarł w niemocach ciężkich; a nie uczynił mu lud jego przy pogrzebie zapału, jako czynili zapał ojcom jego.

Ale ty, Panie! jesteś tarczą moją, chwałą moją, i wywyższającym głowę moję.

(Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy.)

Pieśó stopni. Z głębokości wołam do ciebie, o Panie!

A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.

A to rzekłszy, zawołał głosem wielkim: Łazarzu! wynijdź sam!

A klęknąwszy na kolana, zawołał głosem wielkim: Panie! nie poczytaj im tego za grzech! A to rzekłszy, zasnął.