the triumphing
Księga Joba 5:3
Jam widział głupiego, iż się rozkorzenił; alem wnet źle tuszył mieszkaniu jego.
Księga Joba 15:29-34
29
Nie zbogaci się, i nie ostoi się majętność jego, ani się rozszerzy na ziemi doskonałość takowych.
30
Nie wynijdzie z ciemności; świeżą jego latorośl ususzy płomieó, a zginie od ducha ust jego.
31
Nie wierzy, że w próżności jest, który błądzi; a że próżność będzie nagrodą jego.
32
Przed wypełnieniem dni swoich wycięty będzie, a różdżka jego nie zakwitnie.
33
Jako winna macica utraci niedojrzałe grona swoje, a jako oliwa kwiat swój zrzuci.
34
Albowiem zgromadzenie obłudnych spustoszone będzie, a ogieó pożre przybytki pobudowane za dary.
Księga Joba 18:5
Owszem, światłość niepobożnych zgaśnie, i nie będzie świeciła iskra ognia ich.
Księga Joba 18:6
Światło się zaćmi w przybytku jego, i pochodnia jego nad nim zgaśnie.
Księga Joba 27:13-23
13
Tenci jest dział człowieka bezbożnego u Boga, a toć dziedzictwo okrutnicy od Wszechmocnego wezmą.
14
Jeźli się rozmnożą synowie jego, pójdą pod miecz: a potomstwo jego nie nasyci się chleba.
15
Którzy po nim zostaną w śmierci pogrzebieni będą, a wdowy jego nie będą go płakały;
16
Choćby srebra nazgromadzał jako prochu, a nasprawiał szat jako błota:
17
Tedy nasprawiać ich on, ale sprawiedliwy oblekać je będzie, a srebro ono niewinny dzielić będzie.
18
Zbuduje dom swój jako mól, a jako stróż budę wystawi.
19
Bogaty zaśnie, a nie będzie pogrzebiony; spojrzyli kto, alić go niemasz.
20
Zachwycą go strachy jako wody, w nocy go porwie wicher.
21
Pochwyci go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher ruszył go z miejsca swego.
22
Toć Bóg naó dopuści, a nie przepuści mu, choć przed ręką jego prędko uciekać będzie.
23
Klaśnie każdy nad nim rękoma swemi, i wysyka go z miejsca swego.
Księga Wyjścia 15:9
Mówił nieprzyjaciel: Będę gonił, dogonię; będę dzielił łupy; nasyci się ich dusza moja, dobędę miecza mojego, wygładzi je ręka moja.
Księga Wyjścia 15:10
Wionąłeś wiatrem twym, okryło je morze; połknieni są jako ołów w wodach gwałtownych.
Księga Sędziów 16:21-30
21
Tedy pojmawszy go Filistynowie, wyłupili mu oczy, i wiedli go do Gazy, związawszy go dwoma miedzianymi łaócuchami, i musiał mleć w domu więźniów.
22
Potem poczęły włosy na głowie jego odrastać po onem goleniu.
23
A książęta Filistyóskie zebrali się sprawować ofiary wielkie Dagonowi, bogu swemu, weselili się, i mówili: Podał bóg nasz w ręce nasze Samsona, nieprzyjaciela naszego.
24
Którego też ujrzawszy lud chwalili boga swego, bo mówili: Podał bóg nasz w ręce nasze nieprzyjaciela naszego, a tego, który pustoszył ziemię naszę, i który wiele z naszych pozabijał.
25
I stało się, gdy byli dobrej myśli, że rzekli: Zawołajcie Samsona, aby błaznował przed nami. A tak zawołano Samsona z domu więźniów, aby błaznował przed nimi; i postawili go między dwoma słupami.
26
Zatem rzekł Samson do chłopca, który go trzymał za rękę jego. Przywiedź mię, abym pomacał słupów, na których dom stoi, i podparł się na nich.
27
A dom pełen był mężów i niewiast; tamże były wszystkie książęta Filistyóskie, a na dachu około trzech tysięcy mężów i niewiast, którzy się przypatrowali, gdy błaznował Samson.
28
Wzywał tedy Samson Pana, i rzekł: Panie Boże, wspomnij na mię, proszę, a zmocnij mię proszę tylko ten raz; Boże, abym się raz pomścił obu oczu moich nad Filistynami.
29
A ująwszy Samson oba słupy pośrednie, na których dom stał, wsparł się o nie, o jeden prawą ręką swoją a o drugi lewą ręką swoją.
30
Zatem rzekł Samson: Niech umrze dusza moja z Filistynami; a gdy się o nie mocno oparł, upadł dom na książęta, i na wszystek lud, który w nim był, i było umarłych, które on pobił umierając, więcej niż onych, które pobił za żywota swego.
Księga Estery 5:11
I powiadał im Haman o sławie bogactw swoich, i o mnóstwie synów swych, i o wszystkiem, jako go uwielbił król, i jako go wywyższył nad innych książąt i sług królewskich.
Księga Estery 5:12
Nadto rzekł Haman: Nawet nie wezwała Ester królowa z królem na ucztę, którą nagotowała, tylko mnie a jeszcze i na jutro jestem od niej z królem wezwany.
Księga Estery 7:10
I powieszono Hamana na onej szubienicy, którą był zgotował Mardocheuszowi. A tak uspokoił się gniew królewski.
Księga Psalmów 37:35
Widziałem niezbożnika nader wyniosłego, a rozłożonego jako drzewo zielone samorosłe;
Księga Psalmów 37:36
Ale przeminął, a oto go nie było; szukałem go, alem go znaleść nie mógł.
Księga Psalmów 73:18-20
18
Zprawdęś ich na miejscach śliskich postawił, a podajesz ich na spustoszenie.
19
Oto jakoć przychodzą na spustoszenie! niemal w okamgnieniu niszczeją i giną od strachu.
20
Są jako sen temu, co ocucił; Panie! gdy ich obudzisz obraz ich lekce poważysz.
Dzieje Apostolskie 12:22
A lud wołał: Głos Boży a nie człowieczy.
Dzieje Apostolskie 12:23
A zarazem uderzył go Anioł Paóski, przeto, że nie dał chwały Bogu, a będąc roztoczony od robactwa, zdechł.
the joy
Księga Joba 8:19
Toć to jest wesele drogi jego, a inny z ziemi wyrośnie.
Księga Joba 27:8
Co bowiem za nadzieja jest obłudnika, który się w łakomstwie kocha, gdy Bóg wydrze duszę jego.
Ewangelia wg św. Mateusza 7:21
Nie każdy, kto mówi do mnie: "Panie, Panie!", dostanie się pod władzę niebios, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebiosach. 
Ewangelia wg św. Mateusza 13:20
Zasiane na gruncie skalistym to ten, kto słucha nauki i zaraz z radością ją przyjmuje,
Ewangelia wg św. Mateusza 13:21
ale nie ma w sobie korzenia, jest niestabilny, gdy będzie ucisk lub prześladowanie z powodu nauki, zaraz się gorszy.
List do Galatów 6:4
 Każdy niech ocenia własną pracę, a wówczas znajdzie swój powód do chluby, a nie porównując się z kimś innym.
List św. Jakuba 4:16
Ale teraz chlubicie się w pysze waszej; wszelka chluba takowa zła jest.