When
Księga Rut 1:21
Wyszłam stąd obfitą a próżną mię przywrócił Pan. Przeczże mię tedy zowiecie Noemi, gdyż mię Pan utrapił, a Wszechmogący złe na mię dopuścił?
Księga Joba 29:2-25
2
Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;
3
Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;
4
Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;
5
Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;
6
Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;
7
Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.
8
Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.
9
Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.
10
Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.
11
Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,
12
Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.
13
Błogosławieóstwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.
14
W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.
15
Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.
16
Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.
17
I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.
18
Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.
19
Korzeó mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.
20
Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.
21
Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.
22
Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.
23
Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.
24
Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.
25
Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.
Księga Joba 30:1-31
1
Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.
2
Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.
3
Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;
4
Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.
5
Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,
6
Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.
7
Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.
8
Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.
9
Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.
10
Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.
11
Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.
12
Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.
13
Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.
14
Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.
15
Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.
16
A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;
17
Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.
18
Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.
19
Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.
20
Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.
21
Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.
22
Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię naó, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.
23
Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.
24
Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.
25
Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?
26
Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.
27
Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.
28
Chodzę szczerniawszy, ale nie od słoóca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.
29
Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.
30
Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.
31
Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.
Lamentacje Jeremiasza 4:1
O jakoż pośniedziało złoto! zmieniło się wyborne złoto, rozmiotano kamienie świątnicy, po rogach wszystkich ulic.
Ewangelia wg św. Łukasza 16:25
I rzekł Abraham: Synu! wspomnij, żeś ty odebrał dobre rzeczy twoje za żywota twego, a Łazarz także złe; a teraz on ma pociechę, a ty męki cierpisz.
I pour
Księga Psalmów 62:8
W Bogu wybawienie moje, i chwała moja skała mocy mojej; nadzieja moja jest w Bogu.
1 Księga Samuela 1:15
Ale odpowiedziała Anna i rzekła: Nie tak, panie mój, niewiasta utrapionego ducha jestem, anim wina ani napoju mocnego nie piła, alem wylała duszę moję przed obliczem Paóskiem.
1 Księga Samuela 1:16
Nie rozumiejże o służebnicy twojej, jako o niewieście niepobożnej, gdyż z wielkiego myślenia i frasunku mego mówiłam aż dotąd.
Księga Joba 30:16
A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;
for I
1 Księga Kronik 15:15-28
15
I niesli synowie Lewitów skrzynię Bożą, jako był rozkazał Mojżesz według słowa Paóskiego, na ramionach swych, na drążkach które przy niej były.
16
I rzekł Dawid przedniejszym z Lewitów, aby postanowili z braci swoich śpiewaków z instrumentami muzycznemi, z lutniami, z cytrami, i z cymbałami, aby słyszany był wyniesiony głos z weselem.
17
I postanowili Lewitowie Hemana, syna Joelowego, a z braci jego Asafa, syna Barachyjaszowego, a z synów Merarego, braci ich, Etana syna Chysajowego;
18
A z nimi braci ich w rzędzie wtórym, Zacharyjasza, Bena, i Jazyjela, i Semiramota, i Jechyjela, i Unni, Elijaba, i Benajasza, Maasejasza, i Matytyjasza, i Elifelego, i Miknejasza, i Obededoma, i Jehijela, odźwiernych.
19
A śpiewacy Heman, Asaf, i Etan na cymbałach miedzianych głośno grali.
20
A Zacharyjasz, i Jazyjel, i Semiramot, i Jechyjel, i Unni, i Elijab, i Maasejasz, i Benajasz grali na lutniach przy śpiewaniu wysokiem.
21
A Matytyjasz, i Elifele, i Miknejasz, i Obededom, i Jechyjel, i Azazyjasz grali na cytrach przy śpiewaniu niskiem.
22
A Kienanijasz, przedniejszy z Lewitów, którzy nieśli skrzynię, rozrządzał, jakoby nieść miano; bo był roztropny.
23
Ale Bacharyjasz i Elkana byli odźwiernymi u skrzyni.
24
A Sebanijasz i Jozafat, i Natanael, i Amasaj, i Zacharyjasz, i Benajasz, i Eliezer, kapłani, trąbili w trąby przed skrzynią Bożą; ale Obededom i Jechyjasz byli odźwiernymi u skrzyni.
25
A tak Dawid i starsi Izraelscy, i hetmani nad tysiącami szli, aby przeprowadzili skrzynię przymierza Paóskiego z domu Obededomowego z weselem.
26
I stało się, gdy Bóg wspomógł Lewitów, niosących skrzynię przymierza Paóskiego, że ofiarowali siedm wołów, i siedm baranów.
27
A Dawid był obleczony w szatę bisiorową, także i wszyscy Lewitowie, którzy nieśli skrzynię, i śpiewacy, i Kienanijasz, rządca tych, co nieśli między śpiewakami; a Dawid miał na sobie efod lniany.
28
A tak wszystek Izrael prowadził skrzynię przymierza PaOskiego z weselem, i z hukiem kornetu, i trąby, i cymbałów, grając na lutniach i na cytrach.
1 Księga Kronik 16:1-43
1
A gdy przynieśli skrzynię Bożą, i postawili ją w pośród namiotu, który był Dawid rozbił, tedy sprawowali całopalenia i ofiary spokojne przed Bogiem.
2
A gdy dokoóczył Dawid ofiarować całopalenia, i ofiar spokojnych, błogosławił ludowi w imię Paóskie.
3
I rozdzielił wszystkim mężom Izraelskim, od męża aż do niewiasty, każdemu po bochenku chleba, i po sztuce mięsa, i po łagiewce wina.
4
A postanowił przed skrzynią Paóską z Lewitów sługu, aby wspominali, i wyznawali, i chwalili Pana, Boga Izraelskiego.
5
Asaf był przedniejszy, a wtóry po nim Zacharyjasz, Jehyjel, i Semiramot, i Jechyjel i Matytyjasz, i Elijab, i Benajasz, i Obededom, i Jechyjel; ci na instrumentach, na lutniach, na harfach, ale Asaf na cymbałach, grali.
6
Benajasz zaś i Jachazyjel kapłani z trąbami ustawiczne byli przed skrzynią przymierza Bożego.
7
Dopiero dnia onego najpierwej postanowił Dawid, aby tym psalmem chwalony był Pan przez Asafa i braci jego:
8
Wysławiajcie Pana, wzywajcie imienia jego, a opowiadajcie między narodami sprawy jego.
9
Śpiewajcie mu, grajcie mu, rozmawiajcie o wszystkich cudach jego.
10
Chlubcie się w imieniu świętem jego, a niech się rozraduje serce szukających Pana.
11
Szukajcie Pana, i mocy jego; szukajcie oblicza jego zawżdy.
12
Wspominajcie dziwne sprawy jego, które czynił, i cuda jego, i sądy ust jego.
13
O nasienie Izraelskie, słudzy jego! O synowie Jakóbowi, wybrani jego!
14
On jest Pan, Bóg nasz; po wszystkiej ziemi sądy jego.
15
Pamiętajcie aż na wieki na przymierze jego, na słowow, które przykazał do tysiącznego pokolenia;
16
Które postanowił z Abrahamem, i na przysięgę jego z Izaakiem;
17
I postanowił to Jakóbowi za prawo, a Izraelowi za przymierze wieczne,
18
Mówiąc: Tobie dam ziemię Chananejską za sznur dziedzictwa waszego.
19
Choć was była mała liczba, a przez krótki czas byliście przychodniami w niej;
20
I przechodzili od narodu do narodu, i od królestwa do innego ludu:
21
Nie dopuścił nikomu, aby ich uciskać miał, i karał dla nich królów,
22
Mówiąc:Nie tykajcie pomazaóców moich, a prorokom moim nie czyócie nic złego.
23
Śpiewajcie Panu wszystka ziemio; opowiadajcie ode dnia do dnia zbawienie jego.
24
Opowiadajcie między narodami chwałę jego, i między wszystkimi ludźmi dziwne sprawy jego;
25
Bo wielki jest Pan, i chwalebny bardzo, i straszniejszy nad wszystkich bogów;
26
Gdyż bogowie pogaóscy są bałwanami; ale Pan niebiosa uczynił.
27
Sława i zacność przed nim, moc i wesele na miejscu jego.
28
Przynieście Panu pokolenia narodów, przynieście Panu chwałę i moc.
29
Przynieście Panu chwałę imienia jego, przynieście dary, a przychodźcie przed obliczności jego; kłaniajcie się Panu w ozdobie świętobliwości.
30
Bójcie się oblicza jego wszystka ziemio, a będzie utwierdzony okrąg ziemi, aby się nie poruszył.
31
Niech się rozradują niebiosa, a niech się rozweseli ziemia, a niech mówią w narodach: Pan króluje!
32
Niech zaszumi morze, i ze wszystkiem, co w niem jest; niech się rozraduje pole, i wszystko, co na niem jest.
33
Tedy się rozweselą drzewa leśne przed Panem; albowiem przyszedł sądzić ziemię.
34
Wysłwiajcie Pana; albowiem dobry, bo na wieki trwa miłosierdzie jego.
35
A mówcie: Zachowaj nas, Boże zbawienia naszego! i zgromadź nas, a wyrwij nas od pogan, abyśmy wielbili imię święte twoje, i chlubili się w chwale twojej.
36
Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieków aż na wieki. I rzekł wszystek lud Amen, i chwalił Pana.
37
I zostawił tam Dawid przed skrzynią przymierza Paóskiego Asafa i braci jego, aby służyli przed skrzynią ustawicznie według potrzeby dnia każdego.
38
Lecz Obededoma i braci ich sześdziesiąt i ośm, Obededoma mówię, syna Jedytunowego, i Hosę, uczynił odźwiernymi.
39
A Sadoka kapłana, i braci jego kapłanów postawił przed przybytkiem Paóskim na wyżynie, która była w Gabaon,
40
Aby ofiarowali całopalenia Panu na ołtarzu całopalenia ustawicznie rano i w wieczór, a to według wszystkiego, co napisano w zakonie Paóskim, który przykazał Izraelowi.
41
A z nimi Hemana i Jedytuna, i innych na to obranych, którzy byli z imienia mianowani, aby chwalili Pana, przeto iż na wieki trwa miłosierdzie jego.
42
A między nimi Heman i Jedytun, trąbili i grali na trąbach, na cymbałach, i na innych instrumentach muzycznych Bogu; ale synów Jedytunowych postawił u wrót.
43
A tak rozszedł się wszystek lud, każdy do domu swego. Dawid się też wrócił, aby błogosławił domowi swemu.
with the voice
Księga Psalmów 81:1-3
1
(Przedniejszemu śpiewakowi na Gittyt, Asafowi.)
2
Wesoło śpiewajcie Bogu mocy naszej; wykrzykajcie Bogu Jakóbowemu.
3
Weźmijcie psalm, przydajcie bębęn, i wdzięczną harfę z lutnią.
Księga Psalmów 122:1
Pieśó stopni Dawidowa. Weselę się z tego, że mi powiedziano: Do domu Paóskiego pójdziemy.
Księga Powtórzonego Prawa 16:11
Według słów zakonu, którego cię nauczą, i według sądu, któryć powiedzą, sprawować się będziesz; nie ustąpisz od słowa, któreć powiedzą, ani na prawo ani na lewo.
Księga Powtórzonego Prawa 16:14
Gdy wnijdziesz do ziemi, którą Pan, Bóg twój, dawa tobie, a opanujesz ją, i będziesz mieszkał w niej, i rzeczesz: Postanowię nad sobą króla, jako i wszystkie narody okoliczne:
Księga Powtórzonego Prawa 16:15
Tego tylko postanowisz nad sobą króla, którego obierze Pan, Bóg twój; z pośrodku braci twej postanowisz nad sobą króla; nie będziesz mógł przełożyć nad sobą cudzoziemca, któryby nie był bratem twoim.
2 Księga Kronik 7:10
A dnia dwudziestego i trzeciego, miesiąca siódmego, rozpuścił lud do przybytków swoich, weselący się i cieszący się w sercu swem z dobrodziejstwa, które uczynił Pan Dawidowi i Salomonowi i Izraelowi, ludowi swemu.
2 Księga Kronik 30:23-26
Księga Izajasza 30:29
Tedy zaśpiewacie, jako gdy się w nocy obchodzi uroczyste święto, a rozweselicie się w sercu jako ten, który idzie z piszczałką, idąc na górę Paóską, do skały Izraelskiej;
Księga Nahuma 1:15