A góra Synaj kurzyła się wszystka, przeto, iż zstąpił na nią Pan w ogniu; i występował dym z niej, jako dym z pieca, i trzęsła się wszystka góra bardzo.

I bywało to, że gdy wchadzał Mojżesz do namiotu, zstępował słup obłokowy, a stawał u drzwi namiotu, i mawiał Bóg z Mojżeszem.

A Ja zstąpię, i będę tam mówił z tobą, i wziąwszy z Ducha, który jest w tobie, udzielę im; i poniosą z tobą brzemię ludu, a nie poniesiesz go ty sam.

A Pan zstąpił w obłoku i mówił z nim. Wziął z Tchnienia, które było w nim, i przekazał je tym siedemdziesięciu starszym. A gdy spoczęło na nich Tchnienie, wpadli w uniesienie prorockie. Nie powtórzyło się to jednak.

I stało się, gdy wychodzili kapłani z świątnicy, że obłok napełnił dom Paóski.

Tedy rzekł Salomon: Pan powiedział, iż miał mieszkać we mgle.

A gdy on to mówił, stał się obłok, i zacienił je; i bali się, gdy oni wchodzili w obłok.

I stał się głos z obłoku mówiący: Ten jest Syn mój miły, tego słuchajcie.

A on odpowiedział: Ja sprawię, że przejdzie wszystko dobre moje przed twarzą twoją, i zawołam z imienia: Pan przed twarzą twoją; zmiłuję się, nad kim się zmiłuję; a zlituję się, nad kim się zlituję.

A tak teraz niech proszę uwielbiona będzie moc Paóska, jakoś rzekł, mówiąc:

I stronę południową, i równinę doliny Jerycha, miasta osadzonego palmami, aż do Segor.

Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

Imię Paóskie jest mocną wieżą; sprawiedliwy się do niej uciecze, a wywyższony będzie.

Słuchajcie słowa Paóskiego, książęta Sodemscy! przyjmujcie w uszy zakon Boga naszego, ludzie Gomorscy!