I oznajmiono dynastii Dawida, mówiąc: Zmówiła się Syria z Efraimem. Więc się poruszyło serce jego, i serce ludu jego, jak się poruszają drzewa leśne od wiatru.

A powiedz mu: Patrz, abyś się nie zamartwiał; nie bój się, a serce twoje niech się nie lęka tych dwóch knotów tlących się, to jest, zapalczywości gniewu Rasina z Syryjczykami, i syna Romelijasza,

Wybierzmy się przeciwko ziemi Judzkiej, przeraźmy ją i podbijmy dla siebie, a królem nad nią ustanowimy syna Tabeela! 

Ja, Jam jest pocieszyciel wasz. Któżeś ty, że się boisz człowieka śmiertelnego, i syna człowieczego trawie podobnego?

Że zapominasz na Pana stworzyciela swego, który rozciągnął niebiosa, i założył ziemię? a że się lękasz ustawicznie każdego dnia popędliwości trapiącego, gdy się gotuje, aby zatracał? Ale gdzież jest ta popędliwość trapiącego?

I ciągnął król Assyryjski przez wszystkę ziemię, aż przyciągnął do Samaryi, pod którą leżał przez trzy lata.

A to się stało przeto, że grzeszyli synowie Izraelscy przeciw Panu, Bogu swemu, który je wywiódł z ziemi Egipskiej, aby nie byli pod mocą Faraona, króla Egipskiego; a bali się bogów cudzych,

A powiedz mu: Patrz, abyś się nie zamartwiał; nie bój się, a serce twoje niech się nie lęka tych dwóch knotów tlących się, to jest, zapalczywości gniewu Rasina z Syryjczykami, i syna Romelijasza,

Chodzisz i do króla, z olejkiem i z rozmaitemi wonnemi maściami twemi; posyłasz bowiem posłów swych daleko, a poniżasz się aż do grobu.

Kogożeś się obawiała i lękała, iżeś kłamała? Na mięś nie pomniała, aniś tego przypuściła do serca swego: dlategoż to, żem Ja milczał, a to z dawna, nie boisz się mnie?

Azaż nie wiedzą wszyscy czyniciele nieprawości, że pożerają lud mój, jako więc chleb jedzą? ale Boga nie wzywają.

Doszło do silnego trzęsienia ziemi, gdy Poseł Pana zstąpił z nieba, podszedł, odtoczył kamień i usiadł na nim.

Strażników ogarnął paraliżujący strach. 

A mówię wam przyjaciołom moim: Nie bójcie się tych, którzy ciało zabijają, a potem nie mają co by więcej uczynili.

Ale wam okażę, kogo się bać macie: Bójcie się tego, który, gdy zabije, ma moc wrzucić do piekielnego ognia; zaiste powiadam wam, tego się bójcie.

A gdy usłyszycie o wojnach i rozruchach, nie lękajcie się; albowiem musi to być pierwej, aleć jeszcze nie tu jest koniec.

 Jeśli cierpicie będąc sprawiedliwymi, macie szczęście, a gróźb ich nie bójcie się i nie odczuwajcie niepokoju. 

 Natomiast Pana, Pomazańca {Boga}, uznajcie za świętość w waszych sercach. Zawsze też bądźcie gotowi odpowiedzieć każdemu,  kto żąda od was uzasadnienia tej nadziei, która jest w was – ale z łagodnością i bojaźnią,