W tym czasie przychodzi Jan Zanurzyciel głoszący na Pustyni Judzkiej,

 Jego dotyczą słowa wypowiedziane przez proroka Izajasza: "Głos wołającego na pustkowiu: 'Przygotujcie drogę Pana, Jego ścieżki czyńcie prostymi'."

 Wówczas przychodzili do niego z Jeruszalem, z całej Judei i okolic Jordanu.

 Gdy zobaczył, że do zanurzenia przychodzi wielu faryzeuszów i saduceuszów, powiedział do nich: "Płody żmijowe, kto wam pokazał, jak uciec przed nadchodzącym gniewem?

 i nie myślcie, że możecie sobie wmawiać: Ojca mamy Awraama. Bo mówię wam, że Bóg może z tych kamieni wzbudzić dzieci Awraamowi.

 Ja was zanurzam w wodzie dla waszego skorygowania, ale Ten, który idzie za Mną, jest mocniejszy niż ja; nie jestem godzien nieść Mu sandałów. On was zanurzy w Tchnieniu Świętym.

A gdy oni odchodzili, zaczął Jeszu mówić do tłumów o Janie: Co wyszliście zobaczyć na pustkowiu? Czy trzcinę chwiejącą się od wiatru?

Co więc chcieliście widzieć? Proroka? Tak! Mówię wam, nawet więcej niż proroka.

Amen, zapewniam was: Nie ma wśród tych, którzy z kobiet się rodzą, większego od Jana Zanurzyciela, ale najmniejszy pod władzą niebios większy jest niż on.

Bo wszyscy prorocy oraz prawo prorokowali aż do Jana,

Kto ma uszy, niech słucha!

jednak zapewniam was, że Eliasz już przyszedł i nie rozpoznali go, potraktowali go według swojego uznania. Syn człowieczy także będzie przez nich cierpiał.

Wówczas uczniowie zrozumieli, że mówił o Janie Zanurzycielu.

Początek dobrej nowiny o Jeszu Pomazańcu, Synu Boga.

głos wołającego na pustkowiu: Przygotujcie drogę Panu; Jego ścieżki czyńcie prostymi.

Przychodzili do niego mieszkańcy ziemi judzkiej oraz wszyscy mieszkańcy Jeruszalem, a ci, którzy otwarcie wyznawali swoje uchybienia, byli przez niego zanurzani w rzece Jordan.

Głosił naukę: Idzie za mną mocniejszy niż ja, ktoś, przed kim nie jestem godny schylić się, by rozwiązać rzemyk u jego sandałów.

Pewnego dnia przybył z Nazaretu w Galilei Jeszu i został przez Jana zanurzony w Jordanie.

Z niebios rozległ się głos: Ty jesteś moim umiłowanym Synem, w Tobie znalazłem upodobanie.

Ponownie przyszli do Jeruszalem, a gdy się przechadzał po świątyni, podeszli do Niego naczelni kapłani, znawcy Pism i starsi.

Jeszu opowiedział im: Zadam wam jedno pytanie; jak odpowiedzcie mi, to Ja wam powiem, na mocy jakiej władzy działam.

Zaczęli się zastanawiać między sobą, ponieważ: Jeśli odpowiedzią: Z nieba, to powie: Dlaczego więc nie uwierzyliście mu?

Odpowiedzieli więc: Nie wiemy. Wówczas Jeszu powiedział: To i Ja wam nie powiem, na mocy jakiej władzy czynię to.

Wówczas ukazał mu się Poseł Pana, który stał po prawej stronie ołtarza kadzidlanego.

Poseł uspakajał go: Nie bój się Zacharia, gdyż twoje błaganie zostało wysłuchane; twoja żona Elisabet urodzi ci syna i nadasz mu imię Joan [Jan].

Będzie wielki przed Panem. Nie będzie pił wina ani sikory i już od łona swojej matki będzie napełniony Tchnieniem świętym.

On sam pójdzie przed Nim w Tchnieniu i mocy Elija [Eliasz], żeby zwrócić serca ojców do dzieci, a nieposłusznych do rozsądku sprawiedliwych, żeby przygotować dla Pana lud odpowiednio przygotowany.

A Zacharia, jego ojciec, napełniony świętym Tchnieniem, prorokował:

i wzbudził nam róg zbawienia w domu swojego chłopca służebnego Dawida.

że wybawi od naszych wrogów i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;

przysiędze złożonej naszemu ojcu Awraamowi, że da nam

z poświęceniem i w sprawiedliwości przed Nim po wszystkie nasze dni.

dać Jego ludowi poznanie zbawienia w odpuszczeniu ich uchybień.

żeby objawić się tym, którzy siedzą w ciemności i w cieniu śmierci, i skierować nasze nogi na drogę pokoju.

Gdy arcykapłanem był Annasz i Kajfasz, Bóg powołał do służby przebywającego na pustyni Jana, syna Zacharii.

Zgodnie z tym, co jest napisane w księdze proroka Izajasza: Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego!

Każde ciało ujrzy zbawienie Boże.

Czyńcie więc owoce godne skorygowania i nie mówcie sobie: Ojca mamy Awraama. Mówię wam bowiem, że Bóg może z tych kamieni wzbudzić dzieci Awraama.

Pytały go więc tłumy: Co mamy robić?

Przyszli też i celnicy, aby byli chrzczeni, i rzekli do niego: Nauczycielu! a my cóż czynić będziemy?

Pytali go też i żołnierze, mówiąc: A my cóż czynić będziemy? I rzekł do nich: Nikomu gwałtu nie czyócie, i nikogo nie potwarzajcie, a przestawajcie na żołdzie waszym.

Odpowiedział Jan wszystkim, mówiąc: Jać was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy nad mię, któremum nie jest godzien rozwiązać rzemyka u butów jego; ten was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem.

A tak wiele i innych rzeczy napominając, odpowiadał ludowi.

Przydał i to nade wszystko, iż wsadził Jana do więzienia.

Albowiem powiadam wam: Większego proroka z tych, którzy się z niewiast rodzą, nie masz nad Jana Chrzciciela żadnego; lecz kto najmniejszy jest w królestwie Bożem, większy jest, niżeli on.

Ale Faryzeuszowie i zakonnicy pogardzili radą Bożą sami przeciwko sobie, nie będąc ochrzczeni od niego.

Podobni są dzieciom, które siedzą na rynku, a jedne na drugie wołają, mówiąc: Grałyśmy wam na piszczałkach, a nie taócowaliście; śpiewałyśmy żałobne pieśni, a nie płakaliście.

Przyszedł Syn człowieczy jedząc i pijąc, a mówicie: Oto człowiek obżerca i pijanica wina, przyjaciel celników i grzeszników.

Był człowiek posłany od Boga, któremu imię było Jan.

Jan świadczył o nim, i wołał, mówiąc: Tenci był, o którymem powiadał: Który po mnie przyszedłszy, uprzedził mię; bo pierwej był niż ja.

I pytali go i rzekli mu: Czemuż tedy chrzcisz, jeźliżeś ty nie jest Chrystus, ani Elijasz, ani prorok?

Tenci jest, który po mnie przyszedłszy, uprzedził mię, któremum ja nie jest godzien, żebym rozwiązał rzemyk obuwia jego.

A nazajutrz ujrzał Jan Jeszu idącego do siebie, i rzekł: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata.

A jam go nie znał; ale aby był objawiony Izraelowi, dlategom ja przyszedł, chrzcząc wodą.

A jam go nie znał; ale który mię posłał chrzcić wodą, ten mi rzekł: Na kogo byś ujrzał Ducha zstępującego i zostającego na nim, tenci jest, który chrzci Duchem Świętym.

I przyszli do Jana i rzekli mu: Mistrzu! ten, który był z tobą za Jordanem, któremuś ty dał świadectwo, ten oto chrzci, a wszyscy idą do niego.

Wy sami jesteście mi świadkami, żem powiedział: Nie jestem ja Chrystus, ale żem posłany przed nim.

On musi rość, a mnie musi ubywać.

A co widział i słyszał, to świadczy, ale świadectwa jego żaden nie przyjmuje.

Albowiem ten, którego Bóg posłał, słowo Boże mówi; boć mu nie pod miarą daje Bóg Ducha.

Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny; ale kto nie wierzy Synowi, nie ogląda żywota, lecz gniew Boży zostaje nad nim.

A oni myślili sami w sobie, mówiąc: Jeźli powiemy, z nieba, rzecze: Czemużeście mu tedy nie wierzyli?

 Wierzący w Niego, nie podlega oskarżeniu; a kto nie wierzy, już został oskarżony, bo nie wierzy w imię Jedynego Syna Bożego.

Wyście słali do Jana, a on dał świadectwo prawdzie.

Onci był świecą gorejącą i świecącą, a wyście się chcieli do czasu poradować w światłości jego.

Jakoż wy możecie wierzyć, chwałę jedni od drugich przyjmując, ponieważ chwały, która jest od samego Boga, nie szukacie?

Bo gdybyście wierzyli Mojżeszowi, wierzylibyście i mnie; gdyż on o mnie pisał.

Odpowiedział im Jeszu: Powiedziałem wam, a nie wierzycie; sprawy, które ja czynię w imieniu Ojca mego, te o mnie świadczą.

Ale wy nie wierzycie; bo nie jesteście z owiec moich, jakom wam powiedział.

A choć tak wiele cudów uczynił przed nimi, przecię nie uwierzyli weó,

Dlatego uwierzyć nie mogli, iż jeszcze powiedział Izajasz:

To powiedział Izajasz, gdy widział chwałę jego, i mówił o nim.

Bo umiłowali chwałę ludzką więcej, niż chwałę Bożą.

 bo jeśli oskarża nas serce, to przecież  większy jest Bóg od serca naszego i wie wszystko.