Słysząc tę odpowiedź, zdziwili się i odeszli.

Gdy Jeszu zakończył nauczanie, tłumy zdumiewały się Jego nauką.

Uczył ich bowiem jak ktoś mający władzę, a nie jak ich uczeni w Piśmie.

W dniu odpocznienia [szabat] zaczął nauczać w zgromadzeniu [synagodze]. Wielu przysłuchujących się było zdziwionych i zastanawiali się: Skąd On to ma? I co to za mądrość, która jest Mu dana? I ta moc, która przez ręce Jego czyni niesamowite rzeczy?

Jeszu im odpowiedział: Co cesarskie oddajcie cezarowi, a co Boże Bogu. Odpowiedź wzbudziła w nich podziw.

Wszyscy, którzy Go słuchali, byli zdumieni Jego rozumem i Jego odpowiedziami.

I wszyscy mu dawali świadectwo, i dziwowali się wdzięczności onych słów, które pochodziły z ust jego, i mówili: Izaż ten nie jest syn Józefowy?

Tedy odpowiadając niektórzy z nauczonych w Piśmie, rzekli: Nauczycielu! dobrześ powiedział.

I nie śmieli go więcej o nic pytać.

Odpowiedzieli oni słudzy: Nigdy tak nie mówił człowiek jako ten człowiek.