Królowie i władcy ziemi zorganizowali się przeciw Bogu i Jego Pomazańcowi.

Gdy nastał wczesny ranek, wszyscy naczelni kapłani i starsi ludu powzięli naradę przeciw Jeszu, żeby Go zabić.

Związanego przekazali namiestnikowi Piłatowi.

A gdy był dzieó, zeszli się starsi z ludu i najwyżsi kapłani i nauczeni w Piśmie, a przywiedli go do rady swojej.

Następnego dnia zgromadzili się ich przywódcy, starszyzna i znawcy Pism z Jeruszalem

oraz Annasz, najwyższy kapłan, a także Kajfasz i Jan, i Aleksander, i wszyscy wywodzący się z rodzin najwyższych kapłanów,

Któryś Duchem Świętym przez usta Dawida, sługi swego, powiedział: Przeczże się zburzyli narodowie, a ludzie próżne rzeczy przemyślali?

Albowiem się zebrali prawdziwie przeciwko świętemu Synowi twemu Jeszu, któregoś pomazał, Herod i Poncki Piłat z pogany i z ludem Izraelskim.

Uważajcie, idziemy do Jeruszalem i Syn człowieczy zostanie wydany naczelnym kapłanom i znawcom pisma. Oni skażą Go na śmierć, wydadzą narodom,

będą z Niego szydzić, będą Go biczować, oplują Go i zabiją, lecz On trzeciego dnia powstanie.

 Oto wchodzimy do Jeruszalem, gdzie Syn, człowieczy zostanie wydany arcykapłanom i znawcom Pism i skarzą Go na śmierć,

 i wydadzą Go też narodom, na pośmiewisko, ubiczowanie i ukrzyżowanie; a trzeciego dnia zostanie wzbudzony z martwych.

Bo będzie wydany poganom, i będzie naśmiewany, i zelżony, i uplwany:

A ubiczowawszy zabiją go; ale dnia trzeciego zmartwychwstanie.

Tedy powstawszy wszystko mnóstwo ich, wiedli go do Piłata.

I poczęli naó skarżyć, mówiąc: Tegośmy znaleźli, że odwraca lud i zakazuje dani dawać cesarzowi, powiadając: Że on jest Chrystusem królem.

I rzekł Piłat do przedniejszych kapłanów i do ludu: Żadnej winy nie znajduję w tym człowieku.

Prowadzili tedy Jeszu od Kaifasza na ratusz, a było rano. I nie weszli sami na ratusz, aby się nie zmazali, ale iżby pożywali baranka wielkanocnego.

Odpowiedzieli mu i rzekli: Być ten nie był złoczyócą, tedybyśmy ci go nie podali.

Aby się wypełniły słowa Jeszu, które rzekł oznajmując, jaką miał śmiercią umrzeć.

Odpowiedział mu Jeszu: A samże to od siebie mówisz, czylić insi powiedzieli o mnie?

Odpowiedział Jeszu: Królestwo moje nie jest z tego świata; gdyby królestwo moje z tego świata było, wżdyć by mię słudzy moi bronili, abym nie był wydany Żydom; lecz teraz królestwo moje nie jest stąd.

Rzekł mu Piłat: Cóż jest prawda? A to rzekłszy, wyszedł zasię do Żydów i rzekł im: Ja w nim żadnej winy nie znajduję.

Bóg Awrahama i Iszaaka i Jakowa, Bóg przodków naszych, uwielbił Swojego Chłopca usługującego Jeszu, którego wyście wydali i zaparliście się przed obliczem Piłata, gdy ten był zdecydowany uwolnić Go.