A ta córka Abrahamowa, którą był związał szatan oto już ośmnaście lat, zaż nie miała być rozwiązana od tej związki w dzieó sabatu?

I niektóre niewiasty, które był uzdrowił od duchów złych i od niemocy ich, jako Maryja, którą zwano Magdaleną, z której było siedm dyjabłów wyszło;

Wszedłszy tedy szatan od oblicza Paóskiego, zaraził Ijoba wrzodem złym od stopy nogi jego aż do wierzchu głowy jego;

Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.

Gdy oni wychodzili, przyprowadzono Mu niemego opętanego człowieka.

Po wypędzeniu demona niemy przemówił. A tłumy ogarnięte zdumieniem powtarzały: Nigdy czegoś takiego nie było w Iszraelu.

A gdy wstąpił na ziemię, zabieżał mu mąż niektóry z onego miasta, co miał dyjabły od niemałego czasu, a nie obłóczył się w szaty, i nie mieszkał w domu, tylko w grobach.

A niewiasta, która płynienie krwi cierpiała od lat dwunastu, i wynałożyła była na lekarzy wszystko swoje pożywienie, a nie mogła być od nikogo uleczona,

Spytał ojca: Jak dawno mu się to stało? A on powiedział: Od dzieciństwa.

A był tam niektóry człowiek trzydzieści i ośm lat chorobą złożony.

Tego gdy Jeszu ujrzał leżącego, a poznawszy, że już przez długi czas chorował, rzekł mu: Chcesz być zdrów?

I pytali ich, mówiąc: Tenże jest syn wasz, o którym wy powiadacie, iż się ślepo narodził? jakoż wżdy teraz widzi?

Lecz jako teraz widzi, nie wiemy, albo kto otworzył oczy jego, my nie wiemy; mać lata, pytajcież go, on sam o sobie powie.

Właśnie wnoszono pewnego mężczyznę, który nie chodził od urodzenia. Codziennie umieszczano go przy bramie wejściowej do świątyni, zwanej Piękną, aby prosił o wsparcie finansowe tych, którzy wchodzili do świątyni.

Bo onemu człowiekowi było więcej niż czterdzieści lat, nad którym się stał ten cud uzdrowienia.

A mąż niektóry w Listrze chory na nogi siedział, będąc chromy z żywota matki swojej, który nigdy nie chodził.

 Zawołał głośno: "Stań prosto na nogach!" A on zerwał się i zaczął chodzić.

Zjątrzyły się, i pogniły rany moje, dla głupstwa mojego.

Na to wspominając wylewam sam sobie duszę moję, żem bywał w poczcie innych, i chadzałem z nimi do domu Bożego, z wesołym głosem, i z chwałą, w mnóstwie weselących się.

Trzyma Pan wszystkich upadających, a podnosi wszystkich obalonych.

Pan otwiera oczy ślepych; Pan podnosi upadłych; Pan miłuje sprawiedliwych.