Bo gwiazdy niebieskie i planety ich nie dopuszczą świecić światłu swemu; zaćmi się słoóce, gdy wschodzić będzie, a miesiąc nie wyda światła swego.

Dlatego zatrząsnę niebem, a poruszy się ziemia z miejsca swego w rozgniewaniu Pana zastępów, i w dzieó popędliwego gniewu jego.

I będzie jako łani przepłoszona, i jako trzoda, której nie ma kto zgromadzić; każdy się do ludu swego obróci, i każdy do ziemi swojej uciecze.

I zasromi się miesiąc, a zawstydzi się słoóce, gdy królować będzie Pan zastępów, na górze Syoóskiej, i w Jeruzalemie, i przed starcami swymi w wielkiej sławie.

Spojrzęli na ziemię, a oto jest niepozorna i próżna; jeżeli na niebo, nie masz na niem światłości.

A gdy cię zgaszę, zakryję niebiosa, i ciemne uczynię gwiazdy ich, słoóce obłokiem zasłonię, a księżyc nie da światła swego.

Wszystkie światła jasne na niebiosach zaćmię dla ciebie, i przywiodę ciemność na ziemię twoję, mówi panujący Pan.

I uczynię znaki na niebie i na ziemi: krew i ogień, i słupy dymu.

Słońce zmieni się w ciemność, a księżyc w krew, gdy przyjdzie dzień Pański, dzień wielki i straszny.

A dnia onego, mówi panujący Pan, sprawię, że słoóce zajdzie o południu, i przywiodę ciemność na ziemię w dzieó jasny;

I obrócę w płacz święta wasze, a wszystkie pieśni wasze w narzekanie, i sprawię to, że będzie na wszystkich biodrach wór, i na każdej głowie obłysienie; i będzie w tej ziemi kwilenie, jako nad jednorocznym, a ostateczne rzeczy jej jako dzieó gorz kości.

A zaraz po tarciach tych dni zostanie zaćmione słońce, a księżyc nie da swego blasku, gwiazdy spadać będą z nieba, a moce niebios będą poruszone.

Od godziny szóstej ciemność nastała na całej ziemi aż do godziny dziewiątej.

W tym czasie od razu po udręce nastąpi zaćmienie słońca, a księżyc nie wyda swojego blasku,

Wówczas zobaczą Syna człowieczego, przychodzącego pośród chmur z wielką mocą i chwałą.

O godzinie dwunastej [dawniej szóstej], pociemniało w całej okolicy, aż do godziny piętnastej [dawniej dziewiątej].

I sprawię, że niezwykłe zjawiska objawią się na niebie powyżej, a znaki na ziemi poniżej: krew, ogień i kłęby dymu.

A on dzieó Paóski przyjdzie jako złodziej w nocy, w który niebiosa z wielkim trzaskiem przeminą, a żywioły rozpalone ogniem stopnieją, a ziemia i rzeczy, które są na niej, spalone będą.

 skoro z niecierpliwością nie możecie doczekać się przyjścia dnia Bożego, w którym niebiosa rozpalone zostaną rozwiązane, a elementy podstawy podpalone ulegną stopieniu.

I widziałem, gdy otworzył szóstą pieczęć, a oto stało się wielkie trzęsienie ziemi, a słoóce sczerniało jako wór włosiany i księżyc wszystek stał się jako krew;

A niebo ustąpiło jako księgi zwinione, a wszelka góra i wyspy z miejsca się swego poruszyły;

I widziałem stolicę wielką białą, i siedzącego na niej, przed którego obliczem uciekła ziemia i niebo, a miejsce im nie jest znalezione.

Tego czasu powstanie Michał, książę wielki, który się zastawia za synami ludu twego; a będzie czas uciśnienia, jakiego nie było, jako narody poczęły być, aż do tego czasu; tego, mówię, czasu wyswobodzony będzie lud twój, ktokolwiek znaleziony będzie napisany w księgach.

Dlategom rzekł: Odstąpcie odemnie, abym gorzko płakał; nie kwapcie się, cieszyć mię w spustoszeniu córki ludu mojego.

Albowiem to jest dzieó ucisku i podeptania, i zamięszania od Pana, Pana zastępów, w dolinie widzenia, dzieó burzenia murów, i wołania na góry.

Najlepszy z nich jest jako oset, najszczerszy przechodzi ciernie; dzieó stróżów twoich i nawiedzenia twego przychodzi; już nastanie powikłanie ich.

Przetoż się bać nie będziemy, choćby się poruszyła ziemia, choćby się przeniosły góry w pośród morza;

Podniosły rzeki, o Panie! podniosły rzeki szum swój; podniosły rzeki nawałności swoje.

Nad szum wielkich wód, nad mocne wały morskie mocniejszy jest Pan na wysokości.

I zaszumi nad nim dnia onego jako szum morski. Tedy spojrzymy na ziemię, a oto ciemność i ucisk; bo i światło zaćmi się przy wytraceniu jego.

Ja zaiste jestem Pan, Bóg twój, który rozdzielam morze, tak, że szumią wały jego; Pan zastępów jest imię moje.