Ought not Christ to have suffered these things, and to enter into his glory?
Ewangelia wg św. Łukasza 24:46
I rzekł im: Takci napisano, i tak musiał Chrystus cierpieć, i trzeciego dnia zmartwychwstać;
Księga Psalmów 22:1-31
1
(Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy.)
2
Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.
3
Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.
4
Aleś ty Święty, mieszkający w chwałach Izraelskich.
5
W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli, a wybawiłeś ich.
6
Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohaóbieni.
7
Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.
8
Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą ze mnie; wykrzywiają gębę, chwieją głową, mówiąc:
9
Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha.
10
Aleś ty jest, któryś mię wywiódł z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieję jeszcze u piersi matki mojej.
11
Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim.
12
Nie oddalajże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest, a niemasz, ktoby ratował.
13
Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię.
14
Otworzyły na mię gębę swą jako lew szarpający i ryczący.
15
Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.
16
Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.
17
Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje.
18
Zliczyłbym wszystkie kości moje; lecz oni na mię patrząc, przypatrują mi się.
19
Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali.
20
Ale ty, Panie! nie oddalaj się: mocy moja! na ratunek mój pospiesz.
21
Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję.
22
Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię.
23
Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę.
24
Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.
25
Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go.
26
O tobie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem; śluby moje oddam przed tymi, którzy się ciebie boją.
27
Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.
28
Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów.
29
Albowiem Paóskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.
30
Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą.
31
Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku.
Księga Psalmów 69:1-36
1
(Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm Dawidowy.)
2
Wybaw mię, o Boże! boć przyszły wody aż do duszy mojej.
3
Pogrążony jestem w głębokiem błocie, gdzie dna niemasz; przyszedłem w głębokości wód, a nawałność ich porwała mię.
4
Spracowałem się wołając, wyschło gardło moje; ustały oczy moje, gdym oczekiwał Boga mojego.
5
Więcej jest tych, którzy mię mają w nienawiści bez przyczyny, niż włosów na głowie mojej; zmocnili się ci, którzy mię wygubić usiłują, a są nieprzyjaciółmi mymi niesłusznie; czegom nie wydarł, musiałem nagradzać.
6
Boże! ty znasz głupstwo moje, a występki moje nie są tajne przed tobą.
7
Niechajże nie będą zawstydzeni dla mnie ci, którzy na cię oczekują, Panie, Panie zastępów! niech nie przychodzą dla mnie do haóby ci, którzy cię szukają, o Boże Izraelski!
8
Bo dla ciebie ponoszę urąganie, a zelżywość okryła oblicze moje.
9
Stałem się obcym braciom moim, a cudzoziemcem synom matki mojej,
10
Przeto, że gorliwość domu twego zżarła mię, a urąganie urągających tobie przypadło na mię.
11
Gdym płakał i trapił postem duszę moję, stało mi się to pohaóbienie.
12
Gdym wziął na się wór miasto szaty, byłem u nich przypowieścią.
13
Mówili o mnie ci, którzy siedzieli w bramie, a byłem piosnką u tych, którzy pili mocny napój.
14
Ale jaobracam modlitwę moję do ciebie, Panie! czas jest upodobania twego; o Boże! według wielkości miłosierdzia twego wysłuchajże mię, dla prawdy zbawienia twego.
15
Wyrwij mię z błota, abym nie był pogrążony; niech będę wyrwany od tych, którzy mię nienawidzą, jako z głębokości wód;
16
Aby mię nie zatopiły strumienie wód, i nie pożarła głębia i nie zawarła nademną studnia wierzchu swego.
17
Wysłuchajże mię, Panie! boć dobre jest miłosierdzie twoje; według wielkiej litości twojej wejrzyj na mię.
18
Nie zakrywajże oblicza twego od sługi swego, bom jest w utrapieniu; pośpieszże się, wysłuchaj mię.
19
Przybliż się do duszy mojej, a wybaw ją; dla nieprzyjaciół moich odkup mię.
20
Ty znasz pohaóbienie moje, i zelżywość moję, i wstyd mój: przed tobąć są wszyscy nieprzyjaciele moi.
21
Pohaóbienie pokruszyło serce moje, z czegom był żałośny; oczekiwałem, azaliby się mię kto użalił, ale nikt nie był; azaliby mię kto pocieszył, alem nie znalazł.
22
Owszem, miasto pokarmu podali mi żółć, a w pragnieniu mojem napoili mię octem.
23
Niechajże im będzie stół ich przed nimi sidłem, a szczęście ich na upadek.
24
Niech się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli, a biodra ich niech się zawżdy chwieją.
25
Wylij na nich rozgniewanie swoje, a popędliwość gniewu twego niech ich ogarnie.
26
Niech będzie mieszkanie ich puste, w namiotach ich niech nikt nie mieszka.
27
Bo tego, któregoś ty ubił, prześladują, a o boleści poranionych twoich rozmawiają.
28
Przydajże nieprawość ku nieprawości ich, a niech nie przychodzą do sprawiedliwości twojej.
29
Niech będą wymazani z ksiąg żyjących, a z sprawiedliwymi niech nie będą zapisani.
30
Jamci utrapiony, i zbolały; lecz zbawienie twoje, Boże! na miejscu bezpiecznem postawi mię.
31
Tedy będę chwalił imię Boże pieśnią, a będę je wielbił z dziękczynieniem.
32
A będzie to przyjemniejsze Panu, niżeli wół albo cielec rogaty z rozdzielonemi kopytami.
33
To widząc pokorni rozradują się, szukając Boga, a ożyje serce ich;
34
Iż wysłuchiwa Pan ubogich, a więźniami swymi nie gardzi.
35
Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich rucha.
36
Bógci zaiste zachowa Syon, i pobuduje miasta Judzkie; i będą tam mieszkać, a ziemię tę dziedzicznie otrzymają.
Księga Izajasza 53:1-12
1
Któż uwierzył kazaniu naszemu, a ramię Paóskie komu objawione jest?
2
Bo wyrósł jako latorostka przed nim, a jako korzeó z ziemi suchej, nie mając kształtu ani piękności; i widzieliśmy go; ale nic nie było widzieć, czemubyśmy go żądać mieli.
3
 Był wzgardzony i odepchnięty przez ludzi. Całego Go przepełniał ból i został doprowadzony na skraj wycieńczenia, co uwidoczniło się na Jego twarzy, na którą nie chcieliśmy patrzeć. Był pogardzany i uznany za zero.
4
 Prawda była taka, że nasze słabości On poniósł, dźwigał ból za nas, a nam się wydawało, że to Jego własne cierpienie, że Bóg się nim zajął.  
5
 Lecz on był okaleczany z powodu uchybień naszych, masakrowany za naszą nieprawość, dosięgła go chłosta dla naszego pojednania w Jego imieniu. Przez Jego rany zostaliśmy uzdrowieni. 
6
 Wszyscy jak owce zbłądziliśmy, każdy zboczył ze swojej drogi, a PAN wydał Go za przewrotność nas wszystkich. 
7
Uciśniony jest i utrapiony, a nie otworzył ust swoich; jako baranek na zabicie wiedziony był, i jako owca przed tymi, którzy ją strzygą, oniemiał, i nie otworzył ust swoich.
8
Z więzienia i z sądu wyjęty jest; przetoż rodzaj jego któż wypowie? Albowiem wycięty jest z ziemi żyjących, a zraniony dla przestępstwa ludu mojego;
9
Który to lud podał niezbożnym grób jego, a bogatemu śmierć jego, choć jednak nieprawości nie uczynił, ani zdrada znaleziona jest w ustach jego.
10
Takci się Panu upodobało zetrzeć go, i niemocą utrapić, aby położywszy ofiarą za grzech duszę swą, ujrzał nasienie swoje, przedłużył dni swoich; a to, co się podoba Panu, przez rękę jego aby się szczęśliwie wykonało.
11
Z pracy duszy swej ujrzy owoc, którym nasycon będzie. Znajomością swoją wielu usprawiedliwi sprawiedliwy sługa mój; bo nieprawości ich on sam poniesie.
12
Przetoż mu dam dział dla wielu, aby się dzielił korzyścią z mocarzami, ponieważ wylał na śmierć duszę swoję, a z przestępcami policzon będąc, on sam grzech wielu odniósł, i za przestępców się modlił.
Księga Zachariasza 13:7
O mieczu! ocknij się na pasterza mego, i na męża towarzysza mego, mówi Pan zastępów; uderz pasterza, a owce rozproszone będą; ale zaś obrócę rękę moję ku maluczkim.
Dzieje Apostolskie 17:3
Wywodząc i pokazując to, że Chrystus miał cierpieć i powstać od umarłych, a iż ten Jeszu jest Chrystusem, którego ja wam opowiadam.
1 List do Koryntian 15:3
Albowiem naprzód podałem wam, com też wziął, iż Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism;
1 List do Koryntian 15:4
A iż był pogrzebiony, a iż zmartwychwstał dnia trzeciego według Pism.
List do Hebrajczyków 2:8-10
8
Wszystkoś poddał pod nogi jego. A poddawszy mu wszystko, nic nie zostawił, co by mu poddanego nie było; lecz teraz jeszcze nie widzimy, aby mu wszystko poddane było.
9
Ale tego, który na małą chwilę mniejszym stał się od Aniołów, Jeszu, widzimy przez ucierpienie śmierci chwałą i czcią ukoronowanego, aby z łaski Bożej za wszystkich śmierci skosztował.
10
 Przystało bowiem Temu, z powodu którego wszystko, i za sprawą którego wszystko, wielu synów w chwale poprowadziwszy, Przywódcę zbawienia ich przez cierpienie dopełnić. 
List do Hebrajczyków 9:22
A niemal wszystko według zakonu krwią oczyszczone bywa, a bez rozlania krwi nie bywa odpuszczenie grzechów.
List do Hebrajczyków 9:23
A tak potrzeba było, aby kształty onych rzeczy, które są na niebie, temi rzeczami były oczyszczone, a same rzeczy niebieskie lepszemi ofiarami, niżeli te.
1 List św. Piotra 1:3
Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jeszu Pomazańca, który według wielkiego swojego miłosierdzia zrodził nas ponownie z góry do nadziei żywej przez wzbudzenie Jeszu Pomazańca spośród zmarłych, 
1 List św. Piotra 1:11
Dociekali, na który albo na jaki to czas wskazywało obecne w nich Tchnienie Pomazańca, przepowiadające mające dotknąć Pomazańca cierpienia i następującą po nich chwałę.