A to podobieóstwo takie jest: nasienie jest słowo Boże.

Zaczął dużo mówić w przypowieściach: Wyszedł siewca, aby siać.

A gdy siał, niektóre nasiona padły na drogę, nadleciały ptaki i zjadły je.

Więc posłuchajcie opowieści o siewcy.

Do każdego, kto słucha nauki o władzy i nie rozumie, przychodzi zły i kradnie to, co jest zasiane w jego sercu — to jest ziarno zasiane przy drodze.

Podał im też inny przykład: Władza niebios została przyrównana do człowieka, który posiał dobre nasienie na swojej roli.

Kiedy zboże podrosło i wytworzyło owoc, wtedy pokazała się też życica.

I uczył ich na przykładach, a także przekonywał do swojej nauki.

A podczas siania zdarzyło się, że część nasion upadła przy drodze. Nadleciały ptaki z nieba i zjadły te nasiona.

Mówił dalej: Z władzą Boga jest tak, jak z człowiekiem, który rzuca ziarno w ziemię.

Ponieważ ziemia sama z siebie wydaje plon: najpierw trawę, potem kłos, potem pełne zboże w kłosie.

A którzy podle drogi, ci są, którzy słuchają, zatem przychodzi dyjabeł, i wybiera słowo z serca ich, aby uwierzywszy, nie byli zbawieni.

 Dlatego jest konieczne, abyśmy z jak największą pilnością zwracali uwagę na to, cośmy słyszeli, abyśmy przypadkiem nie zeszli na bezdroża.

 Kto zna naukę, a nie stosuje jej w swoim życiu, ten podobny jest do człowieka, który w lustrze przygląda się swojemu wyglądowi,

 ale nie skorzystał z tego, bo odszedł, nie wyciągając wniosków ze swojego wyglądu.

Podeptałeś wszystkich, którzy się obłądzili od ustaw twoich; albowiem jest kłamliwa zdrada ich.

 Wy jesteście solą ziemi; gdyby jednak sól zwietrzała, czym by przywrócić jej słoność? Do niczego jest już nieprzydatna, pozostaje ją wyrzucić na podeptanie przez ludzi.

Tedy się zleciało ptactwo do onych ścierwów, i odganiał je Abram.