Wraz z nastaniem wieczoru podeszli do Niego uczniowie, mówiąc: Miejsce to jest puste i godzina już późna; rozpuść te tłumy, aby poszły do wiosek i kupiły sobie żywności.

Odpowiedzieli: Nic nie mamy, tylko pięć chlebów i dwie ryby.

Rozkazał tłumowi spocząć na trawie, wziął te pięć chlebów i te dwie ryby, spojrzał w górę, pobłogosławił, po czym łamał i podawał chleby uczniom, a uczniowie ludziom.

Tych, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężczyzn, nie wliczając w to kobiet i dzieci.

Gdy godzina była późna, podeszli do Niego uczniowie i powiedzieli: Miejsce to jest puste i godzina już późna.

Odpraw ich, niech idą do okolicznych zagród i wsi i kupią sobie coś do jedzenia.

Zapytał ich: Ile macie chlebów? Idźcie i zobaczcie. A gdy to sprawdzili, odpowiedzieli: Pięć i dwie ryby.

Rozłożyli się więc podzieleni w grupy, po stu i po pięćdziesięciu.

Wszyscy zjedli do sytości. 

Tych, którzy jedli chleby, było około pięciu tysięcy mężczyzn.

Potem odszedł Jeszu za morze Galilejskie, które jest Tyberyjadzkie;

Tedy podniósł Jeszu oczy i ujrzawszy, iż wielki lud idzie do niego, rzekł do Filipa: Skąd kupimy chleba, aby ci jedli?

Odpowiedział mu Filip: Za dwieście groszy chleba nie dosyć im będzie, choćby każdy z nich mało co wziął.

Jest tu jedno pacholę, co ma pięcioro chleba jęczmiennego i dwie rybki; ale cóż to jest na tak wielu?

Wziął tedy Jeszu one chleby, a podziękowawszy rozdał uczniom, a uczniowie siedzącym; także i z onych rybek, ile jedno chcieli.

I zebrali i napełnili dwanaście koszów ułomków z onego pięciorga chleba jęczmiennego, które zbywały tym, co jedli.

Tedy Jeszu poznawszy, iż mieli przyjść i porwać go, aby go uczynili królem, uszedł zasię sam tylko na górę.

On jednak nie reagował na jej wołanie. Jego uczniowie podeszli i prosili Go: Oddal ją, bo krzyczy za nami.

Jeszu przywołał swoich uczniów i powiedział im: Szkoda mi tych ludzi, ponieważ już trzy są ze Mną i nie mają co jeść. Nie chcę odprawić ich głodnych, żeby czasem nie zasłabli w drodze.

A mówili przeciwko Bogu temi słowy: Izali może Bóg zgotować stół na tej puszczy?

Oto uderzył w skałę, a wypłynęły wody, i rzeki wezbrały; izali też będzie mógł dać chleb? Izali nagotuje mięsa ludowi swemu?

I uczynię z nimi przymierze pokoju, a wygubię zły zwierz z ziemi; i będą na puszczy bezpiecznie mieszkać, a w lasach sypiać będą;

Uzdrowię odwrócenie ich, a rozmiłuję się w nich dobrowolnie; bo się odwróci zapalczywość moja od nich.