Opuścił Judzką ziemię i odszedł zasię do Galilei.

Tenci zasię wtóry cud uczynił Jeszu, przyszedłszy z Judzkiej ziemi do Galilei.

Tedy zasię szukali, jakoby go pojmać; ale uszedł z rąk ich.

I odszedł zasię za Jordan na ono miejsce, gdzie przedtem Jan chrzcił, i tamże mieszkał.

A Jeszu już nie chodził jawnie między Żydami, ale stamtąd odszedł do krainy, która jest blisko puszczy, do miasta, które zowią Efraim, i tamże mieszkał z uczniami swoimi.

W onże dzieó przystąpili niektórzy z Faryzeuszów, mówiąc mu: Wynijdź, a idź stąd; bo cię Herod chce zabić.

Wszakże muszę dziś i jutro i pojutrze odprawiać drogę: albowiem nie może być, aby miał prorok zginąć, oprócz w Jeruzalemie.

Jako Jeszu z Nazaretu pomazał Bóg Duchem Świętym i mocą, który chodził, czyniąc dobrze i uzdrawiając wszystkie opanowane od dyjabła; albowiem Bóg był z nim.

Izali wam Mojżesz nie dał zakonu? a żaden z was nie przestrzega zakonu. Przeczże szukacie, abyście mię zabili?

Mówili tedy niektórzy z Jeruzalemczyków: Izali to nie jest ten, którego szukają zabić?

A przetoż Żydowie prześladowali Jeszu i szukali, jakoby go zabili, że to uczynił w sabat.

 Dlatego jeszcze bardziej usiłowali Judejczycy Go zabić, bo nie tylko rozwiązywał szabat, ale też Ojca swojego nazywał Bogiem, w ten sposób czyniąc siebie Bogiem. 

Gdyby was prześladowali w jednym mieście, uciekajcie do innego; Amen, zapewniam was, z pewnością nie zabraknie wam miast Iszraela, aż Syn Człowieka przyjdzie.

Niestety, gdy rolnicy zobaczyli syna, wymyślili sobie, że: Skoro to jest dziedzic, a my go zabijemy to, jego dziedzictwo będzie nasze.