Mężczyźni, bracia, pozwólcie mi otwarcie mówić o przodku Dauidzie, że i umarł, i został pochowany, i jego grób jest wśród nas do dziś.

Był prorokiem i wiedział, że Bóg uroczyście przysiągł mu, iż potomek z jego rodu zasiądzie na jego tronie.

I my wam opowiadamy tę obietnicę, która się ojcom stała, iż ją Bóg wypełnił nam, dziatkom ich, wzbudziwszy Jeszu.

A iż go wzbudził od umarłych, aby się więcej nie wrócił do skażenia, tak powiedział: Dam wam święte dobrodziejstwa Dawidowe wierne.

Albowiemci Dawid za wieku swego usłużywszy woli Bożej, zasnął i przyłączony jest do ojców swoich, a widział skażenie.

Stawiałem Pana zawsze przed oczyma swemi; a iż on jest po prawicy mojej, nie będę wzruszony.

Bo nie zostawisz duszy mojej w grobie, ani dopuścisz świętemu twemu oglądać skażenia.

A wszakże zawżdy byłem z tobą; boś mię trzymał za prawą rękę moję.

Przeto, że stoi po prawej stronie nędznemu, aby go wybawił od tych, którzy osądzają duszę jego.

Pan po prawicy twojej potrze królów w dzieó gniewu swego.

Bom ja Pan, Bóg twój, trzymam cię za prawicę twoję, a mówięć: Nie bój się! Ja cię wspomogę.

Bo panujący Pan wspomaga mię; przetoż nie bywam pohaóbiony. Dla tego postawiłem twarz moję jako krzemieó, gdyż wiem, że pohaóbiony nie będę.

Oto panujący Pan pomagać mi będzie; któż jest, coby mię potępił? Oto wszyscy takowi jako odzienie zwiotszeją, a mól zgryzie ich.

Oto przyjdzie godzina; owszem już przyszła, że się rozproszycie każdy do swego, a mię samego zostawicie; lecz nie jestem sam, bo Ojciec jest ze mną.

Boś go wystawił na rozmaite błogosławieóstwo aż na wieki; rozweseliłeś go weselem oblicza twego.

Albowiem prędko przemija gniew jego, ale po wszystek żywot trwa dobra wola jego; z wieczora bywa płacz, ale z poranku wesele.

Tylko na Boga spolega dusza moja, od niegoć jest zbawienie moje.

Ty przecież na Bogu spolegaj, duszo moja! bo od niego jest oczekiwanie moje.