A wziąwszy pokarm, posilił się. I był Saul z uczniami, którzy byli w Damaszku, kilka dni.

I zdumiewali się wszyscy, którzy go słuchali, i mówili: Izali to nie jest ten, który burzył w Jeruzalemie tych, którzy wzywali imienia tego? i tuć na to przyszedł, aby ich związawszy, wiódł do najwyższych kapłanów?

I bawili się przez cały rok przy onym zborze, i uczyli mnóstwo wielkie; a najpierwej w Antyjochii uczniowie nazwani są Chrześcijanami.

A powstawszy jeden z nich imieniem Agabus, oznajmił przez Ducha, iż miał być głód wielki po wszystkim okręgu ziemskiem, który też był za Klaudyjusza cesarza.

Co też uczynili, posławszy do starszych przez rękę Barnabaszową i Saulową.

I mieszkał z nimi w Jeruzalemie.

A bezpiecznie sobie poczynając w imieniu Pana Jeszu, mówił i gadał z Grekami; a oni się starali, jako by go zabić.

 A gdy wróciłem do Jeruszalem i modliłem się w świątyni, wpadłem w zachwycenie.

 Ujrzałem Go: "Spiesz się i szybko opuść Jeruszalem — powiedział do mnie — gdyż nie przyjmą twego świadectwa o Mnie".

Wyrywając cię od tego ludu i od pogan, do których cię teraz posyłam,

A Paweł i Barnabasz, bezpiecznie mówiąc, rzekli: Wamci najpierwej miało być opowiadane słowo Boże; ale ponieważ je odrzucacie, a sądzicie się być niegodnymi żywota wiecznego, oto się obracamy do pogan.

A słysząc to poganie, radowali się i wielbili słowo Paóskie, i uwierzyli, ilekolwiek ich było sporządzonych do żywota wiecznego.

Który za przeszłych wieków dopuszczał wszystkim poganom, aby chodzili za drogami swemi.

A to mówiąc, zaledwie uspokoili lud, że im nie ofiarował.

Lecz gdy go uczniowie obstąpili, wstawszy wszedł do miasta, a nazajutrz odszedł z Barnabaszem do Derby.

I rzekł do mnie: Idźże, boć ja cię do pogan daleko poślę.

A słuchali go aż do tego słowa; i podnieśli głos swój, mówiąc: Zgładź z ziemi takiego; bo nie słuszna, aby miał żyć.

Nie chlubże się przeciw gałęziom, bo jeźli się chlubisz, wiedzże, iż nie ty korzenia nosisz, ale korzeó ciebie.

Dobrze; dla niedowiarstwa odłamane są, ale ty wiarą stoisz; nie bądźże hardej myśli, ale się bój.

Piotr im odpowiedział: Skorygujcie się i niech każdy z was zanurzy się w imię Jeszu Pomazańca dla odpuszczenia waszych uchybień, a otrzymacie dar Tchnienia świętego.

Skorygujcie się więc i nawróćcie, by wasze uchybienia zostały wymazane.

Gdy to usłyszeli, zamilkli. Wielbili Boga i mówili: "A więc i narodom udzielił Bóg skorygowania, aby żyli".

 Nie zważając na czasy nieświadomości, wzywa Bóg teraz wszędzie i wszystkich ludzi do skorygowania sposobu rozumowania,

Świadectwo wydawając i Żydom, i Grekom o pokucie ku Bogu i o wierze w Pana naszego Jeszu Chrystusa.

Bo po nawróceniu mojem pokutować będą; a gdy samego siebie poznam, uderzę się w biodro; wstydzę się, owszem i zapałam się, że odnoszę haóbę dziecióstwa swego.

Izali synem moim miłym nie jest Efraim? Izali nie jest dziecięciem rozkosznem? Bo od onego czasu, jakom mówił przeciwko niemu, przecież naó ustawicznie wspominam; dlatego poruszają się wnętrzności moje nad nim, zaiste zlituję się nad nim, mówi Pan.

A przetoż każdego z was według dróg jego sądzić będę, o domie Izraelski! mówi panujący Pan. Nawróćcież się, a odwróćcie się od wszystkich występków waszych, aby wam nieprawość nie była na obrażenie.

Albowiem się Ja nie kocham w śmierci umierającego, mówi panujący Pan; nawróćcież się tedy, a żyć będziecie.

 "Skorygujcie się, bo blisko już jest władza niebios".

 Od tego czasu Jeszu zaczął głosić: "Skorygujcie się, ponieważ zbliża się władza niebios".

Idźcie i nauczcie się, co to znaczy: Miłosierdzia chcę, a nie ofiary. Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, lecz błądzących {do skorygowania}.

To samo zaproponował drugiemu. A ten odpowiedział: Tak, Panie, ale nie poszedł.

Ponieważ przyszedł do was Jan drogą sprawiedliwości, a nie uwierzyliście mu, natomiast celnicy i prostytutki uwierzyli. Wy, chociaż widzieliście, to jednak nie odczuliście skruchy, żeby mu uwierzyć.

  Oni poszli więc i wzywali ludzi do skorygowania się.

 Tego nie twierdzę, ale jeśli nie zmienicie swojego rozumowania, wszyscy podobnie zginiecie.

Tego nie twierdzę, ale jeśli nie zmienicie swojego rozumowania, wszyscy podobnie zginiecie".

Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego błądzącego, który zmienia swój sposób myślenia, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują zmiany myślenia. 

Tak samo, powiadam wam, radość powstaje u Posłów Bożych z jednego błądzącego, który się koryguje w myśleniu".

I rzekł im: Takci napisano, i tak musiał Chrystus cierpieć, i trzeciego dnia zmartwychwstać;

I aby była kazana w imieniu jego pokuta i odpuszczenie grzechów między wszystkimi narody, począwszy od Jeruzalemu.

Czy bogactwy dobrotliwości jego i cierpliwości, i nieskwapliwości pogardzasz, nie wiedząc, iż cię dobrotliwość Boża do pokuty prowadzi?

Albowiem smutek, który jest według Boga, pokutę sprawuje ku zbawieniu, której nikt nie żałuje; ale smutek według świata sprawuje śmierć.

Który by w cichości nauczał tych, którzy się sprzeciwiają, owaby im kiedy Bóg dał pokutę ku uznaniu prawdy,

Aby obaczywszy się, wywikłali się z sidła dyjabelskiego, od którego pojmani są ku czynieniu woli jego.

 Pamiętaj więc, skąd spadłeś, i skoryguj swój sposób rozumowania, i pierwsze czyny podejmij! Jeśli zaś nie - przyjdę do ciebie i ruszę świecznik twój z jego miejsca, jeśli nie skorygujesz swojego rozumowania.

I dałem jej czas, aby pokutowała z wszeteczeóstwa swego; ale nie pokutowała.

 Przypomnij sobie więc, skąd wziąłeś i usłyszałeś, strzeż tego i skoryguj sposób myślenia! Jeśli więc czuwać nie będziesz, przyjdę jak złodziej, i nie poznasz, o której godzinie przyjdę do ciebie. 

I bluźnili Boga niebieskiego dla boleści swoich i dla wrzodów swoich; wszakże nie pokutowali z uczynków swoich.

A widzieli go wszyscy, którzy mieszkali w Liddzie i w Saronie, którzy się nawrócili do Pana.

I mówiąc: Mężowie! cóż to czynicie? I myśmyć ludzie, tymże biedom jako i wy poddani, którzy wam opowiadamy, abyście się od tych marności nawrócili do Boga żywego, który uczynił niebo i ziemię i morze, i wszystko co w nich jest.

Przetoż moje zdanie jest, żeby nie trwożyć tych, którzy się z poganów do Boga nawracają.

Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.

Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;

Dobremi pastwiskami swemi nasyceni są; ale gdy się nasycili, podniosło się serce ich; przetoż mię zapomnieli.

Dużo dzieci Iszraela nawróci do Pana, ich Boga.

Lecz gdyby się do Pana obrócili, odjęta będzie ona zasłona,

Ponieważ oni sami oznajmują o was, jakie było przyjście nasze do was i jakoście się nawrócili do Boga od bałwanów, abyście służyli Bogu żywemu i prawdziwemu,

Niech opuści niepobożny drogę swoję, a człowiek nieprawy myśli swoje i niech się nawróci do Pana, a zmiłuje się; i do Boga naszego, gdyż jest hojnym w odpuszczaniu.

 Wydawajcie więc owoc odpowiedni do skorygowania,

Czyńcie więc owoce godne skorygowania i nie mówcie sobie: Ojca mamy Awraama. Mówię wam bowiem, że Bóg może z tych kamieni wzbudzić dzieci Awraama.

Pytały go więc tłumy: Co mamy robić?

Przyszli też i celnicy, aby byli chrzczeni, i rzekli do niego: Nauczycielu! a my cóż czynić będziemy?

Pytali go też i żołnierze, mówiąc: A my cóż czynić będziemy? I rzekł do nich: Nikomu gwałtu nie czyócie, i nikogo nie potwarzajcie, a przestawajcie na żołdzie waszym.

A stanąwszy Zacheusz, rzekł do Pana: Oto połowę majętności moich dam ubogim, Panie! a jeźliżem kogo w czem podszedł, oddam w czwórnasób.

I rzekł mu Jeszu: Dziś się stało zbawienie domowi temu, dlatego że i on jest synem Abrahamowym.

To tedy mówię i oświadczam się przez Pana, abyście już więcej nie postępowali, jako insi poganie postępują, w próżności umysłu swego;

Którzy zakamieniawszy, udali się na rozpustę ku popełnianiu wszelakiej nieczystości z chciwością.

Jeźliście go tylko słuchali i o nim wyuczeni byli, jako jest (ta) prawda w Jeszu,

I odnowili się duchem umysłu waszego;

Przetoż złożywszy kłamstwo mówcie prawdę, każdy z bliźnim swoim; boście członkami jedni drugich.

 Nie dawajcie miejsca oszczercy.

Żadna mowa plugawa niech z ust waszych nie pochodzi; ale jeźli która jest dobra ku potrzebnemu zbudowaniu, aby była przyjemna słuchającym.

Wszelka gorzkość i zapalczywość, i gniew, i wrzask, i bluźnierstwo, niech będzie odjęte od was, ze wszelaką złością;

Bądźcież tedy naśladowcami Bożymi, jako dzieci miłe;

A wszeteczeóstwo i wszelka nieczystość albo łakomstwo niechaj nie będzie ani mianowane między wami, jako przystoi na świętych.

Bo to wiecie, iż żaden wszetecznik, albo nieczysty, albo łakomca, (który jest bałwochwalcą), nie ma dziedzictwa w królestwie Chrystusowem i Bożem.

Nie bądźcież tedy uczestnikami ich.

 Bo owoc światła jest we wszelkiej prawości i sprawiedliwości, i w prawdzie. 

 I nie bierzcie udziału w bezowocnych uczynkach ciemności, raczej skarćcie. 

 To co godne potępiania jest ujawnione, ponieważ światło wszystko czyni widocznym. 

Patrzajcie tedy, jakobyście ostrożnie chodzili, nie jako niemądrzy, ale jako mądrzy.

Przetoż nie bądźcie nierozumnymi, ale zrozumiewającymi, która jest wola Pańska.

 przemawiajcie do siebie w psalmach i hymnach, i pieśniach pełnych tchnienia, śpiewajcie i grajcie Panu w waszych sercach.

 Bądźcie poddani wzajemnie w bojaźni Pomazańca.

Albowiem mąż jest głową żony, jako i Chrystus głową kościoła; a on jest zbawicielem ciała.

 Mężowie! Miłujcie żony, jak i Pomazaniec umiłował zgromadzenie i wydał samego siebie za nie,

Dziatki! bądźcie posłuszne rodzicom waszym w Panu; boć to jest sprawiedliwa.

 aby ci się dobrze działo i abyś długo żył na ziemi.

Słudzy! posłuszni bądźcie panom według ciała, z bojaźnią i ze drżeniem w prostości serca waszego, jako Chrystusowi;

Z dobrą wolą służąc jako Panu a nie ludziom;

A wy panowie! także się zachowujcie przeciwko nim, odpuszczając groźby, wiedząc, że i wy sami macie Pana w niebiesiech, a względu na osoby u niego nie masz.

Starcy, aby byli trzeźwi, poważni, roztropni, zdrowi w wierze, w miłości, w cierpliwości.

Aby młodych paó rozumu uczyły, jakoby mężów swoich i dziatki miłować miały,

Młodzieóców także napominaj, aby byli trzeźwi;

Słowo zdrowe, nienaganione, aby ten, kto by się sprzeciwił, zawstydzić się musiał, nie mając nic, co by o was miał złego mówić.

W niczem nie oszukując, ale we wszystkiem wierność uprzejmą pokazując, aby naukę zbawiciela naszego, Boga, we wszystkiem zdobili.

Ćwicząca nas, abyśmy odrzekłszy się niepobożności i świeckich pożądliwości, trzeźwie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie,

Jako dzieci posłuszeństwa, nie dopasowujcie się do wcześniejszych pragnień wynikających z waszej niewiedzy,

ponieważ napisano: „Świętymi bądźcie, gdyż ja świętym jestem”.

Wy jesteście grupą wybrańców, kapłaństwem władcy, narodem wyodrębnionym do czystości, ludem nabytym, żebyście szlachetność rozgłosili tego, którzy z ciemności was wezwał do cudownego Swojego światła.

Umiłowani, zachęcam, żebyście jak obcy i wychodźcy powstrzymywali się od cielesnych żądz, które walczą przeciwko duszy. 

Aby już więcej nie cielesnym pożądliwościom, ale woli Bożej żył ostatek czasu w ciele.

Przetoż, że się wy z nimi nie schadzacie na taką zbyteczną rozpustę, zda się im rzeczą obcą i bluźnią to.

Ku temu tedy samemu wszelkiej pilności przykładając, przydajcie do wiary waszej cnotę, a do cnoty umiejętność;

przez pobożność braterską miłość, a przez braterskie odczucia miłość ogólną.