Kto językiem obcym mówi, samego siebie buduje; ale kto prorokuje, ten zbór buduje.

Także i wy, ponieważ się usilnie staracie o dary duchowne, szukajcież tego, abyście obfitowali ku zbudowaniu zboru.

Cóż tedy jest, bracia? Gdy się schodzicie, każdy z was ma psalm, ma naukę, ma język, ma objawienie, ma tłumaczenie; wszystko to niech się dzieje ku zbudowaniu.

 Jeżeli chodzi o pokarmy poświęcone bożkom, to oczywiście wszyscy posiadamy "wiedzę". Lecz "wiedza" wbija w pychę, miłość zaś buduje. 

Wszystko mi wolno, ale nie wszystko pożyteczne; wszystko mi wolno, ale nie wszystko buduje.

A tak zbory po wszystkiej Judzkiej ziemi i Galilei, i Samaryi miały pokój, budując się i chodząc w bojaźni Paóskiej, a przez pociechę Ducha Świętego rozmnażały się.

Przetoż tedy naśladujmy tego, co należy do pokoju i do społecznego budowania.

 Niech każdy z nas stara się o to, co dla naszych bliskich jest dogodne — dla ich dobra, dla zbudowania. 

 aby wyposażyć czystych do dzieła posługi, do budowania ciała pomazańcowego,

 abyśmy już dłużej nie byli dziećmi, rzucanymi przez fale i unoszonymi dokoła przez każdy wiatr nauki w ludzkim oszustwie, w podstępie prowadzącym do błędu.

Z którego wszystko ciało przystojnie złożone i spojone we wszystkich stawach, przez które jeden członek drugiemu posiłku dodaje przez moc, która jest w każdym członku, według miary jego, wzrost ciału należący bierze ku budowaniu samego siebie w miłości.

 Dlatego wspierajcie się wzajemnie i budujcie jeden drugiego, co zresztą robicie.

 i nie zajmowali się baśniami oraz niekończącymi się rodowodami, które raczej wywołują spory, niż służą Bożemu porządkowi zbawienia, który jest w wierze.

 Wy zaś umiłowani, nadbudowując na fundamencie samych siebie najświętszą waszą wiarą, w tchnieniu świętym modląc się

A tak wiele i innych rzeczy napominając, odpowiadał ludowi.

A po przeczytaniu zakonu i proroków, posłali do nich przełożeni bóżnicy, mówiąc: Mężowie bracia! macieli wolę jakie napominanie uczynić do ludu, mówcie.

Utwierdzając dusze uczniów i napominając, aby trwali w wierze, i mówiąc: Że przez wiele ucisków musimy wnijść do królestwa Bożego.

A Judas i Sylas, będąc i oni prorokami, długiemi słowy napominali braci i utwierdzali je.

Jeźli kto napomina, w napominaniu; kto rozdaje, w szczerości; kto przełożony jest, w pilności; kto czyni miłosierdzie, niech czyni z ochotą.

Albowiem napominanie nasze nie było z oszukania, ani z nieczystości, ani z zdrady;

A dalej mówiąc, bracia! prosimy was i napominamy przez Pana Jeszu, jakoście przyjęli od nas, jakobyście sobie mieli postępować i Bogu się podobać, abyście tem więcej obfitowali;

 Dlatego wspierajcie się wzajemnie i budujcie jeden drugiego, co zresztą robicie.

 Prosimy was, bracia! Napominajcie, wychylających się, pocieszajcie lękliwych, podtrzymujcie słabych, bądźcie cierpliwi wobec wszystkich.

 Takim właśnie nakazujemy i takich wzywamy w Panu Jeszu Pomazańcu, aby w uniżeniu pracowali i własny chleb jedli.

Póki nie przyjdę, pilnuj czytania, napominania i nauki.

A którzy mają panów wiernych, niech nimi nie gardzą, dlatego iż są braćmi, ale tem raczej niech służą, iż są wierni i mili, dobrodziejstwa Bożego uczestnicy. Tego nauczaj i do tego upominaj.

 Głoś Słowo, bądź gotów w porę i nie w porę, poprawiaj, upominaj, zachęcaj z wszelką cierpliwością i pouczaniem.

Trzymający się onej wiernej mowy, która jest według nauki, iżby też mógł napominać nauką zdrową i tych, którzy się sprzeciwiają, przekonywać;

Młodzieóców także napominaj, aby byli trzeźwi;

Sług nauczaj, aby byli poddani panom swoim, we wszystkiem się im podobając, nie odmawiając,

To mów i napominaj, i strofuj ze wszelką powagą; żaden tobą niechaj nie gardzi.

Ale napominajcie jedni drugich na każdy dzieó, póki się Dziś nazywa, aby kto z was nie był zatwardzony oszukaniem grzechu.

 Nie opuszczajcie zgromadzeń swoich tak, jak niektórzy mają w zwyczaju, ale zachęcajcie się i to tym bardziej jak widzicie przybliżający się dzień. 

A proszę was, bracia! znoście cierpliwie słowo napominania tego; bomci do was krótko pisał.

Przez Sylwana wam wiernego brata, jako rozumiem, krótkom pisał, napominając i świadcząc, iż ta jest prawdziwa łaska Boża, w której stoicie.

 Możecie bowiem pojedynczo wszyscy prorokować, aby wszyscy mogli się uczyć i wszyscy doznawać zachęty.

Który nas cieszy w każdym ucisku naszym, abyśmy i my cieszyć mogli i tych, którzy są w jakimkolwiek ucisku, tąż pociechą, którą my sami pocieszeni bywamy od Boga.

Tak iż przeciwnym obyczajem, inaczej byście mu odpuścić mieli i onego pocieszyć, by snać zbytni smutek takiego nie pożarł.

Któregom posłał do was dla tego samego, abyście wiedzieli, co się z nami dzieje i aby pocieszył serca wasze.

Któregom posłał do was dla tego samego, aby się wywiedział, co się z wami dzieje i pocieszył serca wasze;

Jakoż wiecie, żeśmy każdego z was, jako ojciec dziatki swoje, napominali i cieszyli,

I posłaliśmy Tymoteusza, brata naszego i sługę Bożego, i pomocnika naszego w Ewangielii Chrystusowej, aby was utwierdził i napominał z strony wiary waszej.

 Dlatego wiedzą tą pocieszajcie innych.

 Dlatego wspierajcie się wzajemnie i budujcie jeden drugiego, co zresztą robicie.

 Poważajcie ich ponad miarę darząc miłością z powodu pracy ich. Zachowujcie pokój między sobą.