Albowiem oznajmiono mi o was, bracia moi! od domowników Chloi, iż poswarki są między wami.

Śmież kto z was, mając sprawę z drugim, sądzić się przed niesprawiedliwymi, a nie przed świętymi?

Azaż nie wiecie, iż Anioły sądzić będziemy? A cóż tych doczesnych rzeczy?

Ku zawstydzeniu waszemu to mówię. Nie maszże między wami mądrego i jednego, który by mógł rozsądzić między braćmi swoimi?

Już tedy zapewne jest między wami niedostatek, że się z sobą prawujecie. Czemuż raczej krzywdy nie cierpicie? Czemuż raczej szkody nie podejmujecie?

Albowiem najprzód, gdy się wy schodzicie we zborze, słyszę, iż rozerwania bywają między wami, i poniekąd wierzę.

 Obawiam się jednak, że gdy przybędę do was, to zawiodę się na was, a wy na mnie, że dojdzie do jakiś kłótni, ekscytacji, wzburzenia, intryg, oszczerstw, pokątnych szemrań, unoszenia się pychą i ogólnego zamieszania. 

Ale jeźli jedni drugich kąsacie i pożeracie, patrzajcież, abyście jedni od drugich nie byli strawieni.

 Widoczne zaś są uczynki ciała, którymi są nierząd, nieczystość, rozpasanie, 

 zawiści, pijaństwa, hulanki i podobne tym, które omówiłem, jak też wyjaśniłem, że to czyniący królestwa Bożego nie odziedziczą.

 Tam, gdzie wrzą emocje i jest podjudzanie dla własnego zysku, tam też będzie skłonność do anarchii i wszelkich nieuczciwych działań.

 Skąd wojny i skąd walki między wami? Czy nie pochodzą one z waszych namiętności, które toczą bój w waszych członkach?

 Pożądacie, a nie macie; zabijacie i zazdrościcie, a nie możecie osiągnąć; walczycie i wojujecie — Nie macie, bo nie prosicie.

Wszyscy zgoła rozpalili się jako piec, a pożerają sędziów swoich; wszyscy królowie ich upadają, niemasz między nimi, ktoby wołał do mnie.

Ponieważ z wnętrza, czyli z serca wychodzą złe zamiary, takie, jak: cudzołóstwo, niemoralność, kradzież, morderstwo,

chciwości, niegodziwość, podstęp, wyuzdanie, złe oko, obmawianie, pycha, głupota.

W których kiedyś postępowaliście według eonu tego, według naczelnego, władcy powietrza tchnienia, teraz działającego w synach buntu.

Między którymi i my wszyscy obcowaliśmy niekiedy w pożądliwościach ciała naszego, czyniąc to, co się podobało ciału i myślom, i byliśmy z przyrodzenia dziećmi gniewu, jako i drudzy.

że – co do wcześniejszego postępowania - macie zdjąć z siebie starego człowieka, niszczonego przez zwodnicze żądze,

I oblekli się w onego nowego człowieka, który według Boga stworzony jest w sprawiedliwości i w świętobliwości prawdy.

Albowiem i myśmy byli niekiedy głupimi, upornymi, błądzącymi, służąc pożądliwościom i rozkoszom rozmaitym, w złości i w zazdrości mieszkając, przemierzłymi, jedni drugich nienawidzącymi,

Aby już więcej nie cielesnym pożądliwościom, ale woli Bożej żył ostatek czasu w ciele.