A to powiadam, iż każdy z was mówi: Jamci jest Pawłowy, a jam Apollosowy, a jam Kiefasowy, alem ja Chrystusowy.

Albowiem gdy kto mówi: Jam jest Pawłowy, a drugi: Jam Apollosowy, azaż cielesnymi nie jesteście?

Jam szczepił, Apollos polewał, ale Bóg wzrost dał.

 Oceniacie sprawy powierzchownie. Jeśli ktoś uznaje, sam siebie za własność pomazańca, to niech weźmie też pod uwagę, że ja także jestem pomazańcowy.  

 Nie mam zamiaru dołączyć do tych, co sami siebie polecają. Oni dowartościowują się przez wzajemne porównywanie, co samo w sobie jest pozbawione sensu. 

 Nie chlubię się nad miarę z cudzej pracy. Wierzę, że gdy będzie rosła wiara wasza, to i ja urosnę pośród was zgodnie z normą ale obficie. 

 Jeśli ktoś przychodzi i innego Jeszu głosi, którego nie głosiliśmy; albo gdy inne tchnienie bierzecie, którego wcześniej nie wzięliście, albo inną dobrą nowinę, której nie przyjęliście, to zaskakująco chętnie to akceptujecie. 

 Co czynię, czynić nadal będę, aby nie dać sposobności tym, co szukają okazji do chlubienia się, że są mi równi. 

 Nie powinno nas to dziwić, ponieważ sam szatan udaje, że jest reprezentantem światła. 

A to czynię dla Ewangielii, abym się jej stał uczestnikiem.

 To wszystko dzieje się z waszego powodu. Ponieważ okazanie przeogromnej łaski, prowadzi do coraz większej wdzięczność na chwałę Boga. 

 Nadal myślicie, że się przed wami usprawiedliwiamy? W obliczu Boga w Pomazańcu zapewniamy was umiłowani, że wszystko robimy dla wszego zbudowania. 

Gdyż Ewangielija nasza nie była u was tylko w mowie, ale też w mocy i w Duchu Świętym, i we wszelkiem upewnieniu, jako wiecie, jakimyśmy byli między wami dla was.

Przetoż wszystko znoszę dla wybranych, aby i oni zbawienia dostąpili, które jest w Chrystusie Jeszu, z chwałą wieczną.

Albowiem on zna marność ludzką, i widzi nieprawość; a nie miałby tego baczyć?

Człowiek nierozumny nabywa rozumu, choć się jako źrebię leśnego osła rodzi człowiek.

Gdy się przypatruję niebiosom twoim, dziełu palców twoich, miesiącowi i gwiazdom, któreś wystawił,

Nie ufajcie w książętach, ani w żadnym synu ludzkim, w którym nie masz wybawienia.

Przestaócież ufać w człowieku, którego dech jest w nozdrzach jego; bo za cóż on ma być poczytany?

Tak mówi Pan:Przeklęty mąż, który ufa w człowieku, i który pokłada ciało ramieniem swojem, a od Pana odstępuje serce jego.

Albowiem stanie się jako wrzos na puszczy, który nie czuje, gdy co dobrego przychodzi, ale bywa na suchych miejscach na puszczy w ziemi słonej, i w której nikt nie mieszka.

Wy nie pozwólcie siebie nazywać wielebnymi [rabbi], ponieważ macie jednego Nauczyciela Pomazańca, a wy wszyscy jesteście braćmi.

Nie pozwólcie też siebie nazywać przewodnikami, ponieważ jednego macie Przewodnika — Pomazańca.

 Albowiem przez łaskę, którą otrzymałem, mówię każdemu, przebywającemu wśród was, by nie myślał o sobie więcej, niż należy myśleć, ale niech myśli o sobie skromnie, według przydzielonej mu od Boga wiary.

 Nawet gdybym chciał się przechwalać to jednak nie przesadzę, bo prawdę powiem, zrobię to w skromności, aby ktoś o mnie nie myślał więcej niż się należy. 

Ale tak się niektórzy nadęli, jakobym nie miał przyjść do was.

Lecz przyjdę rychło do was, jeźli Pan będzie chciał, i poznam nie mowę tych nadętych, ale moc.

A tak niech się nikt nie chlubi ludźmi; albowiem wszystkie rzeczy są wasze.

A wyście się nadęli, a nie raczejście się smucili, aby był uprzątniony z pośrodku was ten, który ten uczynek popełnił.

Nie dobrać to chluba wasza. Azaż nie wiecie, iż trochę kwasu wszystko zaczynienie zakwasza?

 Jeżeli chodzi o pokarmy poświęcone bożkom, to oczywiście wszyscy posiadamy "wiedzę". Lecz "wiedza" wbija w pychę, miłość zaś buduje. 

 Miłość jest cierpliwa, łaskawa, nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą;  

Jeszu, syn Nuna, który od młodości swojej był w służbie Mojżesza, zabrał głos i rzekł: "Mojżeszu, panie mój, zabroń im!"

Ale Mojżesz odparł: "Czyż zazdrosny jesteś o mnie? Oby tak cały lud Pana prorokował, oby mu dał Pan swoje Tchnienie!"

I przyszli do Jana i rzekli mu: Mistrzu! ten, który był z tobą za Jordanem, któremuś ty dał świadectwo, ten oto chrzci, a wszyscy idą do niego.

Odpowiedział Jan i rzekł: Nie może nic wziąć człowiek, jeźliby mu nie było dane z nieba.

Niechaj was nikt wygranego zakładu nie osądza, który się dobrowolnie w pokorę i w służbę Aniołów, których nie widział, wdaje, próżno się nadymając z umysłu ciała swego.