Ponownie bierze Go oszczerca na bardzo wysoką górę i pokazuje Mu wszystkie władztwa świata wraz z ich chwałą.

 I mówi do Niego: "Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i złożysz mi pokłon".

Teraz jest sąd świata tego, teraz książę świata tego precz wyrzucony będzie.

Zaślepił oczy ich, i zatwardził serce ich, aby oczyma nie widzieli i sercem nie zrozumieli, i nie nawrócili się, abym je uzdrowił.

Już dalej z wami wiele mówić nie będę; albowiem idzie książę świata tego, a we mnie nic nie ma;

Z sądu, iż książę tego świata już jest osądzony.

 Co składają na ofiarę to, tak naprawdę ofiarowują to demonom, a nie Bogu. Nie chcę więc, byście stali się współuczestnikami demonów. 

W których kiedyś postępowaliście według eonu tego, według naczelnego, władcy powietrza tchnienia, teraz działającego w synach buntu.

 ponieważ nie walczymy z ciałem i krwią, ale z archontami, uzurpatorami świata ciemności tego eonu, z duchowym złem pochodzącym z niebios. 

 Wiemy, że jesteśmy z Boga, a cały świat w złym jest.

I uchwycił smoka, węża onego starego, który jest dyjabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat;

I wrzucił go w przepaść i zamknął go, i zapieczętował z wierzchu nad nim, aby nie zwodził więcej narodów, ażeby się wypełniło tysiąc lat; a potem musi być rozwiązany na mały czas.

 Ale zatwardził się ich sposób myślenia, ponieważ aż do dnia dzisiejszego ta sama zasłona przy czytaniu starej umowy, pozostaje nie odsłonięta, mimo że w Pomazańcu traci znaczenie. 

Odpowiedział: Wynijdę, a będę duchem kłamliwym w ustach wszystkich proroków jego. I rzekł mu Pan: Zwiedziesz, i pewnie przemożesz. Idźże, a czyó tak.

Zatwardź serce ludu tego, a uszy jego obciąż, i oczy jego zawrzyj, aby nie widział oczyma swemi, a uszyma swemi nie słyszał, i sercem swem nie zrozumiał, a nie nawrócił się, i nie był uzdrowion.

Zaślepił oczy ich, i zatwardził serce ich, aby oczyma nie widzieli i sercem nie zrozumieli, i nie nawrócili się, abym je uzdrowił.

 Ponieważ Bóg, który rozkazał, by w ciemności zaświeciło światło, sprawił także, że w naszych sercach, pod wpływem światła ukazała się chwała Boga w postaci Jeszu Pomazańca. 

Jakoż daleko więcej usługiwanie Ducha nie ma być chwalebne?

Bo jeźlić usługiwanie potępienia było chwalebne, daleko więcej usługiwanie sprawiedliwości obfituje w chwale.

Bo jeźlić to, co niszczeje, było chwalebne, daleko więcej to, co zostaje, jest chwalebne.

Lecz my wszyscy, którzy odkrytem obliczem na chwałę Paóską, jako w zwierciadle patrzymy, w toż wyobrażenie przemienieni bywamy z chwały w chwałę, jako od Ducha Paóskiego.

 Ponownie przemówił do nich Jeszu: "Ja jestem światłem dla świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, przeciwnie idąc za moim światłem, osiągnie życie".

 Powiedział im Jeszu: Jeszcze krótki czas światło z wami jest, chodźcie dopóki światło macie, aby ciemność was nie pochwyciła, bo chodzący w ciemności nie wie gdzie idzie. 

Ku otworzeniu oczu ich, aby się nawrócili z ciemności do światłości, a z mocy szataóskiej do Boga, aby tak wzięli odpuszczenie grzechów i dział między poświęconymi przez wiarę, która jest w mię.

 którym zechciał Bóg oznajmić, jakie jest bogactwo chwały tajemnicy tej między narodami, którą jest Pomazaniec w was, nadzieja chwały,

Według chwalebnej Ewangielii błogosławionego Boga, która mi jest zwierzona.

Oczekując onej błogosławionej nadziei i objawienia chwały wielkiego Boga i zbawiciela naszego, Jeszu Chrystusa;

A to Słowo ciałem się stało, i mieszkało między nami, i widzieliśmy chwałę jego, chwałę jako jednorodzonego od Ojca, pełne łaski i prawdy.

 Boga nikt nigdy nie widział, ale Ten Jednorodzony Bóg, który jest blisko Ojca, pomógł nam Go poznać.

I kto mię widzi, widzi onego, który mię posłał.

Rzekł mu Jeszu: Przez tak długi czas jestem z wami, a nie poznałeś mię? Filipie! kto mnie widzi, widzi i Ojca mego; jakoż ty mówisz: Ukaż nam Ojca?

Nie wierzysz, iżem ja w Ojcu, a Ojciec we mnie? Słowa, które ja do was mówię, nie od samego siebie mówię, lecz Ojciec, który we mnie mieszka, on czyni sprawy.

 Gdybym nie dokonał wśród nich dzieł, których nikt inny nie dokonał, nie mieliby uchybienia, teraz jednak widzieli (je), a mimo to znienawidzili tak Mnie, jak i mojego Ojca.

Który, będąc w kształcie Bożym, nie poczytał sobie tego za drapiestwo równym być Bogu,

 który jest obrazem Boga niewidzialnego, pierwszym z wszystkich stworzeń.

 Będąc odblaskiem chwały i odwzorowaniem Jego istoty, zarządza wszystkim przez moc wypowiadanych słów. Po dokonaniu oczyszczenia z grzechów, usiadł po prawicy Majestatu na wysokościach.

 Ponieważ Bóg, który rozkazał, by w ciemności zaświeciło światło, sprawił także, że w naszych sercach, pod wpływem światła ukazała się chwała Boga w postaci Jeszu Pomazańca. 

Objaśnił się Bóg z Syonu w doskonałej ozdobie.

Powstaó, objaśnij się! ponieważ przyszła światłość twoja, a chwała Paóska weszła nad tobą.

Bo oto ciemności okryją ziemię, a zaćmienie narody; ale nad tobą wejdzie Pan, a chwała jego nad tobą widziana będzie.

 Mamy mocniejszą proroczą naukę i dobrze robicie, zwracając się w jej kierunku, jak do lampy oświetlającej ciemne pomieszczenie, do momentu, aż dzień zaświta i gwiazda poranna wzejdzie w sercach waszych.

 A jednak ten nakaz, który jest w Pomazańcu, jest jakby nowym nakazem, ponieważ w Nim stał się prawdziwy i w was taki być powinien, gdyż ciemność przemija, a świeci już prawdziwe Światło.