Przystało bowiem Temu, z powodu którego wszystko, i za sprawą którego wszystko, wielu synów w chwale poprowadziwszy, Przywódcę zbawienia ich przez cierpienie dopełnić. 

W domu Ojca mego wiele jest mieszkania; a jeźli nie, wżdybymci wam powiedział.

Idę, abym wam zgotował miejsce; a gdy odejdę i zgotuję wam miejsce, przyjdę zasię i wezmę was do siebie, żebyście, gdziem ja jest, i wy byli.

 Będąc odblaskiem chwały i odwzorowaniem Jego istoty, zarządza wszystkim przez moc wypowiadanych słów. Po dokonaniu oczyszczenia z grzechów, usiadł po prawicy Majestatu na wysokościach.

Przetoż mając najwyższego kapłana wielkiego, który przeniknął niebiosa, Jeszu, Syna Bożego, trzymajmyż się tego wyznania.

Ale suma tego, co się mówi, ta jest: Iż takiego mamy najwyższego kapłana, który usiadł na prawicy stolicy wielmożności na niebiesiech;

Ani przez krew kozłów i cielców, ale przez własną krew swoję wszedł raz do świątnicy, znalazłszy wieczne odkupienie.

Albowiem Chrystus nie wszedł do świątnicy ręką uczynionej, która by była wizerunkiem prawdziwej, ale do samego nieba, aby się teraz okazywał przed oblicznością Bożą za nami,

 Wpatrując się w Jeszu Przywódcę i Udoskonaliciela wiary, który przeciwko zaoferowanej Mu przyjemności wytrzymał krzyż hańby. Wzgardzony, po prawicy tronu Bożego zasiadł. 

Któż jest, co by je potępił? Chrystus jest, który umarł, owszem i zmartwychwstał, który też jest na prawicy Bożej, który się też przyczynia za nami.

Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jeszu Chrystusa, który nas ubłogosławił wszelkiem błogosławieóstwem duchownem w niebieskich rzeczach w Chrystusie;

co pokazał na przykładzie Pomazańca, gdy wzbudził Go z martwych i posadził po swojej prawej stronie w niebiosach,

Wszystko poddał pod nogi Jego i ustanowił Go głową nad całym zgromadzeniem powołanych,

 który jest po prawicy Boga, jako Ten, który przeszedł do nieba, gdy zostali poddani Mu Posłowie, Władze i Moce.

 Piszę wam dzieci, że są odpuszczone wasze uchybienia przez imię Jego.

Przetoż, bracia święci, powołania niebieskiego uczestnicy! obaczcie Apostoła i najwyższego kapłana wyznania naszego, Chrystusa Jeszu,

Jako i na inszem miejscu mówi: Tyś jest kapłanem na wieki według porządku Melchisedekowego.

Nazwany będąc od Boga kapłanem najwyższym według porządku Melchisedekowego.

Albowiem ten Melchisedek był król Salem, kapłan Boga najwyższego, który zaszedł drogę Abrahamowi, gdy się wracał od porażki królów i błogosławił mu.

Bez ojca, bez matki, bez rodu, ani początku dni, ani koóca żywota nie mając, ale przypodobany będąc Synowi Bożemu, zostaje kapłanem na wieki.

A ci, którzy są z synów Lewiego, urząd kapłaóski przyjmujący, rozkazanie mają, aby brali dziesięcinę od ludu według zakonu, to jest od braci swoich, choć wyszli z biódr Abrahamowych.

A bez wszelkiego sporu mniejszy od większego błogosławieóstwo bierze.

A iż tak rzekę i sam Lewi, który dziesięciny bierze, dał w Abrahamie dziesięcinę.

A przetoż byłali doskonałość przez kapłaóstwo lewickie, (gdyż za niego wydany jest zakon ludowi), jakaż tego jeszcze była potrzeba, aby inszy kapłan według porządku Melchisedekowego powstał, a nie był według porządku Aaronowego mianowany?

Bo ten, o którym się to mówi, inszego jest pokolenia, z którego żaden nie służył ołtarzowi.

Owszem obficie to jeszcze i z tego jawna jest, iż powstał inszy kapłan według porządku Melchisedekowego,

Albowiem tak świadczy: Tyś jest kapłanem na wieki według porządku Melchisedekowego.

Bo niczego do doskonałości nie przywiódł zakon; ale na miejsce jego wprowadzona jest lepsza nadzieja, przez którą się przybliżamy do Boga.

Boć się oni bez przysięgi kapłanami stawali, a ten z przysięgą przez tego, który rzekł do niego: Przysiągł Pan, a nie będzie tego żałował: Tyś jest kapłanem na wieki według porządku Melchisedekowego,