Księga Psalmów rozdział 137

1	Nad rzekami Babiloóskiemi, tameśmy siadali i płakali, wspominając na Syon.	[ref]
2	Na wierzbach, które są w nim, zawieszaliśmy harfy nasze.	[ref]
3	A gdy nas tam pytali ci, którzy nas zawiedli w niewolę, o słowa pieśni, (chociażeśmy byli zawiesili pieśni radości,)mówiąc: Śpiewajcie nam pieśó z pieśni Syoóskich,	[ref]
4	Odpowiedzieliśmy: Jakoż mamy śpiewać pieśó Paóską w ziemi cudzoziemców?	[ref]
5	Jeźliże cię zapomnę, o Jeruzalemie! niech zapomni sama siebie prawica moja.	[ref]
6	Niech przylgnie język mój do podniebienia mego, jeźlibym na cię nie pomniał, jeźlibym nie przełożył Jeruzalemu nad najwiekszę wesele moje.	[ref]
7	Wspomnij, Panie! na synów Edomskich, i na dzieó Jeruzalemski, w który mówili: Poburzcie, poburzcie aż do gruntu w nim.	[ref]
8	O córko Babiloóska! i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, któryć odda nagrodę twoję, za to, coś nam złego uczyniła.	[ref]
9	Błogosławiony, który pochwyci i roztrąci dziatki twe o skałę.	[ref]