| 1 | I znów zaczął nauczać nad morzem, a zgromadził (się) przy nim tłum wielki tak, że do łodzi wszedłszy, siedział w morzu, a cały tłum przy morzu na ziemi był. | [ref] |
| 2 | I uczył ich w przykładach wielu i przemawiał im w nauce swojej. | [ref] |
| 3 | "Słuchajcie: Oto wyszedł siejący siać. | [ref] |
| 4 | I stało (się) podczas siania, które wprawdzie padło przy drodze, że [a, i] przyszyło ptactwo {nieba} i pożarło je. | [ref] |
| 5 | A inne padło na kamieniste, gdzie nie miało ziemi dużo i od razu wzeszło, bo nie miało głębokiej gleby. | [ref] |
| 6 | A gdy wzeszło słońce spiekło (się) i z powodu nieposiadania korzenia uschło. | [ref] |
| 7 | A inne upadło między kolczaste [ciernie], a urosły kolczaste i zagłuszyły je, i owocu nie dało. | [ref] |
| 8 | A inne upadło na glebę dobrą i dało owoc, wznosząc (się) i wyrastając, i przyniosło w trzydzieści, i w sześćdziesiąt, i w sto. | [ref] |
| 9 | I dodał: «Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!». | [ref] |
| 10 | A gdy był sam, pytali Go ci, którzy przy Nim byli, razem z Dwunastoma, o przypowieść. | [ref] |
| 11 | On im odrzekł: «Wam dana jest tajemnica królestwa Bożego, dla tych zaś, którzy są poza wami, wszystko dzieje się w przypowieściach, | [ref] |
| 12 | aby patrzyli oczami, a nie widzieli, słuchali uszami, a nie rozumieli, żeby się nie nawrócili i nie była im wydana [tajemnica]». | [ref] |
| 13 | I mówił im: «Nie rozumiecie tej przypowieści? Jakże zrozumiecie inne przypowieści? | [ref] |
| 14 | Siejący słowo sieje. | [ref] |
| 15 | Tymi zaś przy drodze są, gdzie siane (jest) słowo, a kiedy usłyszą, zaraz przychodzi szatan [wróg] i zabiera słowo [naukę], które jest zasiane w nich. | [ref] |
| 16 | A tymi na (glebie) kamienistej są ci, którzy usłyszeli słowo [logos], natychmiast z radością przyjmują je, | [ref] |
| 17 | i nie mają korzenia w sobie, ale są niestali, później gdy przychodzi ucisk lub prześladowanie z powodu słowa [nauki] zaraz (się) gorszą. | [ref] |
| 18 | A inni są w kolczaste [ciernie] zasiani, to (ci) są (co) słowo słyszą | [ref] |
| 19 | a troski czasu [eonu] i oszustwo bogactwa i te pozostałe pożądliwości zduszają słowo i bezowocne staje się. | [ref] |
| 20 | A ci (co) są na ziemię dobrą zasiani, ci słuchają słowa i przyjmują i owocują w trzydzieści, i w sześćdziesiąt i w sto." | [ref] |
| 21 | I mówił im: "Czy przynosi się lampę, aby pod korcem ja umieścić, lub po posłaniem [łóżkiem]? Nie po to by na świeczniku (była) umieszczona? | [ref] |
| 22 | Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało wyjść na jaw. | [ref] |
| 23 | Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!». | [ref] |
| 24 | I mówił im: "Uważajcie na to, czego słuchacie. W jakiej miarce odmierzacie, odmierzą wam i dołożą wam. | [ref] |
| 25 | Kto bowiem ma, (będzie) dodane mu, a kto nie ma i co ma odebrane (będzie) od niego. | [ref] |
| 26 | Mówił dalej: «Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. | [ref] |
| 27 | Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak. | [ref] |
| 28 | Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarnko w kłosie. | [ref] |
| 29 | A gdy stan zboża na to pozwala, zaraz zapuszcza się sierp, bo pora już na żniwo». | [ref] |
| 30 | Mówił jeszcze: «Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? | [ref] |
| 31 | Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. | [ref] |
| 32 | Lecz wsiane wyrasta i staje się większe od jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki powietrzne gnieżdżą się w jego cieniu». | [ref] |
| 33 | W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli [ją] rozumieć. | [ref] |
| 34 | A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom. | [ref] |
| 35 | Gdy zapadł wieczór owego dnia, rzekł do nich: «Przeprawmy się na drugą stronę». | [ref] |
| 36 | Zostawili więc tłum, a Jego zabrali, tak jak był w łodzi. Także inne łodzie płynęły z Nim. | [ref] |
| 37 | Naraz zerwał się gwałtowny wicher. Fale biły w łódź, tak że łódź już się napełniała. | [ref] |
| 38 | On zaś spał w tyle łodzi na wezgłowiu. Zbudzili Go i powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?» | [ref] |
| 39 | A tak ocknąwszy się, zgromił wiatr, i rzekł morzu: Umilknij, a uśmierz się. I przestał wiatr, a stało się wielkie uciszenie. | [ref] |
| 40 | Wtedy rzekł do nich: «Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże wam brak wiary?» | [ref] |
| 41 | Oni zlękli się bardzo i mówili jeden do drugiego: «Kim właściwie On jest, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne?» | [ref] |