| 1 | Szaweł zaś zgadzał się na zabicie go. Wybuchło wówczas wielkie prześladowanie społeczności powołanych w Jeruszalem. Wszyscy, z wyjątkiem Wysłanników(Apostołów), rozproszyli się po okolicach Judei i Samarii. | [ref] |
| 2 | Szczepana zaś pochowali ludzie pobożni z wielkim żalem. | [ref] |
| 3 | A Szaweł niszczył społeczność powołanych, wchodząc do domów porywał mężczyzn i kobiety, i wtrącał do więzienia. | [ref] |
| 4 | Ci, którzy się rozproszyli, głosili w drodze słowo. | [ref] |
| 5 | Filip przybył do miasta Samarii i głosił im Chrystusa. | [ref] |
| 6 | Tłumy słuchały z uwagą i skupieniem słów Filipa, ponieważ widziały znaki, które czynił. | [ref] |
| 7 | Z wielu bowiem opętanych wychodziły z donośnym krzykiem tchnienia nieczyste, wielu też sparaliżowanych i chromych zostało uzdrowionych. | [ref] |
| 8 | Wielka radość zapanowała w tym mieście. | [ref] |
| 9 | Pewien człowiek, imieniem Szymon, który dawniej zajmował się czarną magią, wprawiał w zdumienie lud Samarii i twierdził, że jest kimś niezwykłym. | [ref] |
| 10 | Poważali go wszyscy od najmniejszego do największego: «Ten jest wielką mocą Bożą» - mówili. | [ref] |
| 11 | A liczyli się z nim dlatego, że już od dość długiego czasu wprawiał ich w podziw swoimi magicznymi sztukami. | [ref] |
| 12 | Lecz kiedy uwierzyli Filipowi, który nauczał o królestwie Bożym oraz o imieniu Jeszu Chrystusa, zarówno mężczyźni, jak i kobiety przyjmowali zanurzenie. | [ref] |
| 13 | Uwierzył również sam Szymon, a kiedy przyjął zanurzenie, towarzyszył wszędzie Filipowi i zdumiewał się bardzo na widok dokonywanych cudów i znaków. | [ref] |
| 14 | Kiedy Wysłannicy(Apostołowie) w Jeruszalem dowiedzieli się, że Samaria przyjęła słowo Boże, wysłali do niej Piotra i Jana, | [ref] |
| 15 | którzy przyszli i modlili się za nich, aby mogli otrzymać Tchnienie Święte. | [ref] |
| 16 | Bo na żadnego z nich jeszcze nie zstąpiło. Byli jedynie zanurzeni w imię Pana Jeszu. | [ref] |
| 17 | Wtedy więc wkładali Wysłannicy [Apostołowie] na nich ręce, a oni otrzymywali Tchnienie Święte. | [ref] |
| 18 | Kiedy Szymon ujrzał, że Wysłannicy(Apostołowie) przez wkładanie rąk udzielali Tchnienia Świętego, przyniósł im pieniądze. | [ref] |
| 19 | «Dajcie i mnie tę władzę - powiedział - aby każdy, na kogo włożę ręce, otrzymał Tchnienie Święte». | [ref] |
| 20 | «Niech pieniądze twoje przepadną razem z tobą - odpowiedział mu Piotr - gdyż sądziłeś, że dar Boży można nabyć za pieniądze. | [ref] |
| 21 | Nie masz żadnego udziału w tym dziele, bo serce twoje nie jest prawe wobec Boga. | [ref] |
| 22 | Odwróć się więc od swego uchybienia(grzechu) i proś Pana, a może ci odpuści twój zamiar. | [ref] |
| 23 | Bo widzę, że jesteś żółcią gorzką i wiązką nieprawości». | [ref] |
| 24 | A Szymon odpowiedział: «Módlcie się za mną do Pana, aby nie spotkało mnie nic z tego, coście powiedzieli». | [ref] |
| 25 | Kiedy dali świadectwo i opowiedzieli słowo Pana, udali się w drogę powrotną do Jeruszalem i głosili Dobrą Nowinę w wielu wioskach samarytańskich. | [ref] |
| 26 | «Wstań i idź około południa na drogę, która prowadzi z Jeruszalem do Gazy: jest ona pusta» - powiedział posłaniec(anioł) Pański do Filipa. | [ref] |
| 27 | A on poszedł. Właśnie wtedy przybył do Jeruszalem oddać pokłon Bogu Etiop, dworski urzędnik królowej etiopskiej, Kandaki, zarządzający całym jej skarbcem, | [ref] |
| 28 | wracał, czytając w swoim wozie proroka Izajasza. | [ref] |
| 29 | «Podejdź i przyłącz się do tego wozu!» - powiedziało Tchnienie do Filipa. | [ref] |
| 30 | Gdy Filip podbiegł, usłyszał, że tamten czyta proroka Izajasza: «Czy rozumiesz, co czytasz?» - zapytał. | [ref] |
| 31 | A tamten odpowiedział: «Jakżeż mogę [rozumieć], jeśli mi nikt nie wyjaśni?» I zaprosił Filipa, aby wsiadł i spoczął przy nim. | [ref] |
| 32 | A czytał ten urywek Pisma: Prowadzą Go jak owcę na rzeź, i jak baranek, który milczy, gdy go strzygą, tak On nie otwiera ust swoich. | [ref] |
| 33 | W Jego uniżeniu odmówiono Mu słuszności. Któż zdoła opisać ród Jego? Bo Jego życie zabiorą z ziemi. | [ref] |
| 34 | «Proszę cię, o kim to Prorok mówi, o sobie czy o kimś innym?» - zapytał Filipa dworzanin. | [ref] |
| 35 | A Filip wychodząc z tego [tekstu] Pisma opowiedział mu Dobrą Nowinę o Jeszu. | [ref] |
| 36 | W czasie podróży przybyli nad jakąś wodę: «Oto woda - powiedział dworzanin - cóż przeszkadza, abym został zanurzony?» | [ref] |
| 37 | "Odpowiedział Filip: Nic, jeżeli wierzysz z całego serca. Odparł mu: Wierzę, że Jeszu Chrystus jest Synem Bożym". | [ref] |
| 38 | I kazał zatrzymać wóz, i obaj, Filip i dworzanin, zeszli do wody. I zanurzył go. | [ref] |
| 39 | A kiedy wyszli z wody, Tchnienie Pańskie porwało Filipa i dworzanin już nigdy go nie widział. Jechał zaś z radością swoją drogą. | [ref] |
| 40 | A Filip znalazł się w Azocie i głosił Dobrą Nowinę od miasta do miasta, aż dotarł do Cezarei. | [ref] |