| 1 | Dnia onego śpiewana będzie ta pieśó w ziemi Judzkiej: Mamy miasto obronne, Bóg zbawieniem opatrzył mury i baszty jego. | [ref] |
| 2 | Otwórzcie bramy, wejście dla narodu prawego i strzegącego wierności, | [ref] |
| 3 | którego zamysł jest budujący. Ty zachowasz go w pełnym komplecie, ponieważ Tobie ufa. | [ref] |
| 4 | Zawsze ufajcie Panu! Z powodu JA; Pan jest skałą eonu. | [ref] |
| 5 | Ale poniża mieszkającego na wysokości; miasto wyniosłe poniża, poniża je aż do ziemi, i strąca je aż do prochu; | [ref] |
| 6 | Depcze je noga; nogi ubogiego, stopa nędzników. | [ref] |
| 7 | Ścieszka sprawiedliwego jest prosta; prostą drogą sprawiedliwego wyrównywasz. | [ref] |
| 8 | Na drodze sądów twoich, Panie! oczekujemy cię; żądność duszy naszej jest do imienia twego, i do wspominania na cię. | [ref] |
| 9 | Dusza moja nocą pragnie Ciebie, także duch we mnie pospiesznie cię szuka, ponieważ gdy ogłaszasz swoje sądy na ziemi, sprawiedliwości uczą się mieszkańcy świata. | [ref] |
| 10 | Gdy się łaska pokazuje niepobożnemu, nie uczy się sprawiedliwości; w ziemi prawości nieprawość czyni, a nie dba nic na majestat Paóski. | [ref] |
| 11 | Panie! choć wywyższona jest ręka twoja, przecię tego nie widzą; ujrząć, ale pohaóbieni będą, zajrząc ludowi twemu; nadto i ogieó tych nieprzyjaciół twoich pożre. | [ref] |
| 12 | Panie! zrządzisz nam pokój; bo wszystko, co się działo przy nas, czyniłeś ku dobremu naszemu. | [ref] |
| 13 | Panie Boże nasz! panowalić nad nami inni panowie oprócz ciebie; ale myśmy tylko, w tobie ufając, wspominali na imię twoje. | [ref] |
| 14 | Pomarli, nie ożyją; martwymi będąc nie powstaną, przeto, żeś ich nawiedził i wykorzenił, i wygładził wszystkę pamiątkę ich. | [ref] |
| 15 | Rozmnożyłeś naród; o Panie! rozmnożyłeś naród; uwielbionyś jest, acześ go był zapędził na wszystkie granice ziemi. | [ref] |
| 16 | Panie! w ucisku szukali cię; gdyś ich karał, wylewali modlitwy swe. | [ref] |
| 17 | Jako brzemienna, gdy się przybliża ku rodzeniu, boleje i woła w boleściach swoich, takeśmy byli przed obliczem twojem, Panie! | [ref] |
| 18 | Poczęliśmy, boleliśmy; aleśmy tylko jakoby wiatr porodzili, a żadnegośmy wybawienia ziemi nie sprawili, i nie upadli mieszkający na okręgu ziemskim. | [ref] |
| 19 | Ożyją umarli twoi, trupy moje wstaną, gdy rzeczesz: Ocućcie się, a śpiewajcie mieszkający w prochu! Albowiem rosa twoja będzie jako rosa na ziołach; ale niezbożnych o ziemię uderzysz. | [ref] |
| 20 | Idź, ludu mój! wnijdź do komór swoich, a zamknij drzwi twoje za sobą; skryj się na maluczką chwilkę, dokąd nie przeminie rozgniewanie. | [ref] |
| 21 | Albowiem oto Pan wychodzi z miejsca swego, aby nawiedził nieprawość mieszkających na ziemi; tedy ziemia odkryje krew swoję, a nie zakryje dalej pobitych swoich. | [ref] |